به گزارش خبرنگار مهر، بالاخره فهرست اولیه هشت فیلم برای معرفی به اسکار با انتخاب نهایی به نتیجه رسید. از میان فیلم های "تقاطع" ابوالحسن داودی، "پاداش سکوت" مازیار میری، "جایی در دوردست" خسرو معصومی، "خون‌بازی" رخشان بنی‌اعتماد و محسن عبدالوهاب، "زمستان است" رفیع پیتز، "شب بخیر فرمانده" انسیه شاه‌حسینی، "میم مثل مادر" مرحوم رسول ملاقلی‌پور و "وقتی همه خواب بودند" فریدون حسن‌پور، کمیته انتخاب آخرین فیلم ملاقلی پور را انتخاب کرد.
این کمیته متشکل از امیر اسفندیاری، محمد بزرگ نیا، کمال تبریزی، مجتبی راعی، محمدرضا سکوت، علیرضا شجاع‌نوری، رسول صدرعاملی، تقی علیقلی‌زاده و اکبر نبوی عوامل متعددی را در انتخاب این فیلم از میان هفت دیگر برشمردند که کوتاه به هر یک می پردازیم.
فیلمنامه و ساختار، نوع و امکانات عرضه و پخش، استقبال مردمی، مضمون و نگاه ملی مجموعه عواملی هستند که از طرف کمیته انتخاب به عنوان عوامل اصلی انتخاب فیلم سینمایی "میم مثل مادر" انتخاب شدند. از جهت فیلمنامه و ساختار باید به این نکته پرداخت که ارزیابی فیلمنامه که به شیوه روایت، شخصیت پردازی، دیالوگ نویسی و ساختار کلی بازمی گردد در مورد این فیلم بیش از هر چیز به حاکمیت نگاه احساسی فیلمساز بازمی گردد. کاراکترها بیش از آنکه شخصیت باشند تیپ و به نوعی نماینده یک قشر هستند.
نگاه سیاه و سفید در پرداخت کاراکترها هم نوعی تقسیم بندی سیاه و سفید ایجاد کرده که مرد، دکتر زنان و ... را در یکطرف و زن، کودک، مادربزرگ، ... را در یکسو قرار می دهد. ساختار فیلمنامه هم تابع روایتی معمول و متعارف است که وقتی نگاه حاکم را به آن اضافه کنیم احساسات زدگی از دیالوگ ها تا طراحی موقعیت و پایان فیلم برجسته می شود.
نوع و امکانات عرضه و پخش فیلم "میم مثل مادر" نه از حضور تهیه کننده مشترک و پخش کننده قدر خارجی خبر می دهد و نه فیلم در کشورهای دیگر و جشنواره های معتبر خارجی به نمایش درآمده و نتایج قابل تأملی کسب کرده است.
استقبال مردمی از فیلم در سطح ایران بالا بوده و نکته اینجاست که این مورد به عنوان معیاری برای موفقیت فیلمی در اسکار تلقی نمی شود، چون مخاطب فیلم در اسکار نه حتی مخاطب عادی خارجی بلکه هیئت داورانی متشکل از عده ای سینمادان است. همانطور که کشور هند نماینده ای را به اسکار فرستاده که در استقبال عمومی چندان موفق نبوده، ولی توانسته منتقدان را راضی کند.
مضمون فیلم "میم مثل مادر" به جهت پرداختن به مقام مادر و به خصوص تعاریف خاص آن در فرهنگ و کشور ایران اهمیت خاص دارد، ولی شرایط موجود محصول این فضا و دوران است و از حد مفهومی جهانی فاصله می گیرد. هر چند جایگاه مادر از حیث نگاه ملی قابل بررسی است، ولی فیلم به واسطه شناسنامه دار نشدن به وسیله جنگ ایران و عراق و حضور نداشتن دفاع مقدس به عنوان رکن اصلی فیلم به تکامل نمی رسد.
با این وصف هر چند مادر از دریچه نگاه فرهنگ ایران زمینی همچنان کفه ترازو را سنگین می کند، حال تأثیرگذاری فیلم به جهت نگاه احساسی حاکم است که در لحظات دراماتیک می تواند مخاطب را به شدت با خود درگیر کند و بگریاند. حالا باید دید "میم مثل مادر" یا مرحوم ملاقلی پور می تواند داوران اسکار را هم مانند مخاطب وطنی بگریاند یا آنها را هم تحت تأثیر قرار دهد.
نظر شما