به گزارش خبرگزاری مهر، قدیمی‌ترین نسخه خطی دیوان حافظ که در مرکز نسخ خطی نگهداری می‌شود، قدمتی بالغ بر ۵۸۵ سال دارد که توسط عبدالرحمان خوارزمی در سال ۸۵۹ قمری به خط نستعلیق خوش ۱۴ سطری در ۱۸۶ ورق کتابت شده و در سال ۱۳۹۲ به مجموعه نسخ خطی کتابخانه مرکزی آستان قدس رضوی افزوده شده است.
این نسخه با بسم الله الرحمن الرحیم و ابیات «الا یا ایها الساقی ادر کأسا و ناولها / که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها» آغاز شده و با بیت «ای که بر ما بگذری دامن کشان / حافظ الحمدی همی خواهد بخوان» پایان پذیرفته است.
کاربرد ک به جای گ، ج به جای چ، ب به جای پ، حرف اضافه به متصل به واژه بعد، سه نقطه زیر حرف س گذاشته، دونقطه زیر حرف ی، برخی از ویژگی‌های رسم‌الخط این دیوان است. همچنین در این دیوان فاصله میان دو غزل کتیبه زرین با عبارت «و له ایضا» درج شده است.
نظر شما