زنگ خطر تنش آبی برای ۷ استان کشور/ کشاورزی حفاظتی اولویت باشد

به گزارش خبرنگار مهر، علیرضا یزدانی پیش از ظهر چهارشنبه در نشست به اشتراک گذاری تجربیات احیای دریاچه ارومیه با دست اندر کاران کلیدی تالاب بختگان با اشاره به اینکه استان فارس یکی از استان‌های پیشرو در اجرای کشاورزی حفاظتی است، بیان کرد: در این نوع کشاورزی سه اصل کم خاک ورزی، رعایت تناوب زراعی و استفاده از گیاهان پوششی دارد و اثرات کاهشی که در مصرف آب، هزینه‌های تولید و استفاده از سموم شیمیایی دارد با محیط زیست مرتبط می‌شود.

به گفته وی؛ کشاورزی حفاظتی در مناطق مختلف کشور حدود ۲۰ تا ۲۵ درصد کاهش مصرف آب را به دنبال دارد و در گذشته این شیوه در کشورهایی که بحران آب مواجه بودند اجرا می‌شد اما امروزه کل دنیا و حتی کشورهای پرآبی مانند سوئیس کشاورزی حفاظتی را در دستور کار قرار دادند.

یزدانی اظهار کرد: یکی از اصول کشاورزی حفاظتی تناوب زراعی است که کاهش آفات و بیماری‌ها و کنترل علف‌های هرز و در نتیجه کاهش مصرف سموم شیمیایی در سطح مزرعه را به دنبال دارد و این موضوعی است که در توسعه‌ی پایدار و در بحث تالاب‌ها به دنبال آن هستیم.

وی اضافه کرد: کاهش دمای سطح خاک، میزان دی‌اکسید کربن و گازهای گلخانه‌ای و حداقل جابه‌جایی خاک با استفاده از کشاورزی حفاظتی دست یافتنی است.

چاره اندیشی برای مشکل آب با محوریت بهره برداران

یزدانی؛ به بحران آب و اشتغال به عنوان دو چالش بزرگ کشور نیز گریزی زد و افزود: مؤسسه جهانی منابع پیش‌بینی کرده تا سال ۲۰۴۰ خیلی از کشورها از جمله ایران دچار تنش آبی شدید خواهند شد که برای این موضوع باید با محوریت بهره برداران چاره اندیشی انجام شود.

به گفته وی؛ در حال حاضر وابستگی ما به منابع آب زیر زمینی ۸۰ درصد است و این زنگ خطری برای ۷ استان از جمله استان فارس است.

او بیان کرد: روند کاهشی نزولات جوی در سنوات اخیر، در کنار افزایش درجه حرارت باعث شده تبخیر و تعریق صورت گیرد و منابع آب تجدید پذیر از دست رود که این امر زنگ خطری است که باید حساس باشیم تا نسبت به این مسائل فائق بیایم.

این مقام مسئول، بحران آب، تخریب خاک، کاهش مواد آلی و تغییر اقلیم از چالش‌های مهم بخش کشاورزی برشمرد و افزود: سرعت بیابان‌زایی در سطح کشور بسیار بالا است و این بیابان‌ها کانونی برای گرد غبار می‌شوند از این رو باید توسعه پایدار دنبال شود.

یزدانی اظهار کرد: توسعه پایدار، سه رکن اساسی «اجتماع، محیط زیست و اقتصاد» دارد که وقتی در کنار هم قرار می‌گیرند و همپوشانی می‌کنند ما می‌توانیم یک اقتصاد منصفانه، یک محیط زیست ماندنی و یک اجتماع مطلوب را داشته باشیم.