یک روایت از وقایع ۳ آبان در دانشگاه علامه

به گزارش خبرنگار مهر، بسیج دانشجویی دانشگاه علامه طباطبایی روایتی از وقایع روز سه‌شنبه ۳ آبان این دانشگاه را روایت کرد که به شرح زیر است؛

سه‌شنبه ۳ آبان ساعت ۱۲:۱۵، جمعیتی از معترضان پس از صرف نهار بهم پیوستند، برخلاف فراخوان‌شان برای تجمع مقابل دانشکده حقوق، مقابل سلف آقایان جمع شدند. پس از تجمع مقابل سلف با سر دادن شعارها به سمت دانشکده ارتباطات و حقوق حرکت کرده و سپس سمت محوطه اصلی رفتند.

چندباری از میانشان شنیده شد با دادن شعارهای توهین‌آمیز دنبال تقابل با بسیج نیستند، اما پس از چند شعار از زن و آزادی، باز به شعار "مرگ بر دیکتاتور" و "مرگ بر ستمگر، چه شاه باشه چه رهبر" و "این‌همه سال جنایت مرگ‌بر این ولایت" رسیدند که سبب منسجم شدن تجمع دانشجویان انقلابی برای مقابله شد.

بسیج دانشجویی رو به روی معترضین در کنار مقبره شهدا ایستاد و شعارهایی در تقابل با توهین‌ها سر داد. کمی بعد جمعیت معترضین به سمت ورزشگاه رفتند و با چرخاندن مقنعه‌ها و سوت و کف، به سردادن شعارهای توهین‌آمیزی نسبت‌به عقاید، ارزش‌ها و شخصیت جبهه مقابل ادامه دادند. هنگامی که جمعیت به سمت دانشکده روانشناسی رفت، دانشجویان انقلابی در فضای مقابل ورزشگاه توقف کردند.

یکی از دانشجویان میان جمع این‌طور اعلام موضع کرد: «بسیج تا امروز تلاش کرده تا پرچم‌دار گفت‌گو باشد و در این راستا از سخنگوی دولت هم برای بیان انتقادات دعوت کرده، اما از معترضین کسی حاضر به گفتگو نبوده. خواست بسیج حفظ حرمت و ساحت علمی دانشگاه بوده و حتی اکنون در میان تجمعات اگر شعارهای هنجارشکنانه، توهین و تهدید کنار بروند، بسیج حاضر به تعامل، گفت‌وگو و برگزاری تریبون آزاد است. اما اسم دانشجو در هیچ‌جای دنیا مصونیت ایجاد نمی‌کند و قرار نیست صرفاً به دلیل دانشجو بودن اجازه‌ی توهین و فحاشی داشته باشند و بسیج تماشاگر باشد.

وی افزود: در دانشگاه علامه نیز اول معترضین بودند که بی‌حرمتی کرده و فحاشی کردند و چادر از سر دختران کشیدند، در حالی که بسیج از ابتدای انقلاب سردمدار گفتگو بوده. در سلف به دختر دانشجو گفته شده برای مختلط کردن سلف حتی اگر شده از جنازه شما می‌گذریم. کدام دانشجوی آزاده‌ای می‌تواند این حرف را بشنود و ساکت بایستد و بگویند طرف حق و باطل مشخص نیست؟ با همه‌ی اینها هنوز هم اگر شعار و رفتار هنجارشکنانه‌ای نباشد ما با گفتار سیاسی خود، حاضر به گفتگو هستیم». این صحبت‌ها فضای جمعیت را سنگین کرده بود.

سپس با تکبیر و شعارهای ملی، جمعیت به محوطه‌ی اصلی رفتند و جبهه دانشجویان انقلابی به همراه پرچم‌های برافراشته، مقابل مقبره صف‌آرایی کردند. معترضین مقابل کتابخانه مرکزی مستقر شدند. بسیج با پا کوبی و نوای حیدر حیدر سعی در خنثی سازی ادبیات سخیف و توهین‌آمیز معترضین کرد. پس از استقرار معترضین مقابل کتابخانه مرکزی، صف‌آرایی دانشجویان به حالت زنجیره‌ی انسانی آقایان و تجمع متمرکز دختران انقلابی دانشگاه درآمد. دانشجویان انقلابی با افراشتن پرچم کماکان تا پایان ماجرا با پافشاری بر موضع خودشان همان جا ایستادند.

درگیری‌های متعددی در شرف انجام بود که با آرام‌سازی های فضا توسط انقلابیون و تذکرهای مداوم مسئولین، رخ نداد. بارها به سمت آقایانی که در برابر آشوب ایستاده بودند، حمله و توهین شد اما هیچ برخوردی از طرف آن‌ها صورت نگرفت. در این میان براثر هیجانات حاکم بر جَوّ، مشاجره‌های تک‌به‌تکی صورت می‌گرفت اما با وساطت دیگران رفع می‌شد.

پس از رویارویی مجدد دو گروه، حراست دانشگاه به همراه یکی از اساتید هیئت علمی به اعتراضات ورود کرده و از هر دو گروه تقاضای پراکنده شدن کردند. طرفین مقاومت کرده و بر موضع‌شان ایستادگی می‌کردند. استاد حاضر، برای پایان قائله، پس از تقاضای سکوت و آرامش، حرکت‌های اعتراضی دانشجویان به شرط عدم هتاکی و فحاشی را تأیید کرد، از معترضین درخواست کرد که رعایت فضای دانشگاه و دانشجویی را بکنند. او بسیج را از بدنه دانشگاه و جامعه خواند و آن را هم همدرد همه‌ی هموطنان در شرایط کنونی دانست که در همین حین با صدای فریاد و هجمه‌ی معترضین مواجه شد.

یکی از دختران معترض با پافشاری بر درستی جریان اعتراضات و تشبیه آن به انقلاب ۵۷، سعی در توجیه اقدامات گروه‌شان کرد که یکی از دانشجویان انقلابی با خاطر نشان کردن این واقعیت تاریخی که دانشجویان انقلابی سال ۵۷ هرگز به فحاشی و افترا روی نیاوردند، بدین ادعا پاسخ داد.

صحبت‌های این استاد دانشگاه تا حدود ساعت ۱۵ ادامه داشت. او در پایان خواست تا با شعار درود بر دانشجو فضا را یکدست کند اما استقبالی نشد و عده‌ای از معترضین بدون رعایت حرمت استادی، ایشان را هو کردند. اما دانشجویان انقلابی به احترام صحبت‌های استاد دانشگاه‌شان سکوت کرده و با اینکه به صحبت‌های مطرح شده نقد داشتند، اما از شعار و انتقاد خودداری کردند.

بسیج دانشجویی بارها از حراست و کادر مدیریت دانشگاه خواست که موضع خود در برابر توهین‌ها و رفتارهای قلدرمآبانه را تغییر دهد، و تا آخر بر سر خط قرمزهایش ایستاد و اجازه‌ی تک صدا شدن دانشگاه را به جبهه مقابل نداد. پس از مدتی گفتگو، بسیج با باز کردن راه عبور مجال خارج شدن معترضین از دانشگاه را داد و با هم‌خوانی سرودی از ایران، ماجرا به اتمام رسید.