به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ورایتی، هیات داوران جشنواره کمرایمیج از داستان استادانه یک آهنگساز وسواسی با بازی کیت بلانشت در فیلم «تار» به وجد آمدند و با جایزه قورباغه طلایی خود به فیلمبردار این فیلم فولریان هوفمایستر از وی تجلیل کردند.
قورباغه نقرهای و جایزه فیپرشی هم به فیلمبرداری مجلل و عجیب داریوش خنجی در فیلم «باردو» ساخته آلخاندرو ایناریتو که تصویرگر داستان سوررئال یک روزنامهنگار و فیلمساز مکزیکی است، رسید.
جایزه قورباغه برنز کمرایمیج هم به فیلم «زندگی» ساخته اولیور هامرانوس با فیلمبرداری جیمی دی.رامسی رسید که تصاویری نوستالژیک و فراگیر از داستان بیداری عمیق و شخصی یک کارمند دولتی را تصویر میکند.
در مراسم پایانی این جشن سالانه حضار این جشنواره همچنین شاهد تجلیل از سارا گرینوود طراح تولید برای کارهای خلاقهانهاش در فیلمهایی چون «تاوان»، «آنا کارنینا» و «شرلوک هولمز» با قورباغه طلایی بودند.
با اهدای جوایز پس از یک هفته تجلیل از فیلمبرداری از ورای لنزهای عالی در تمام ژانرها و فیلمهای متنوع، جشنواره کمرایمیج در شهر گوتیک تورون لهستان و پس از یک هفته سمینارهای مختلف درباره مسایل فنی و اجتماعی که سینماگران با آن روبه رو هستند، به کار خود خاتمه داد. در طول این هفته فیلمسازان، دانشجویان و روزنامهنگاران با انبوهی از نشستهای کارگردانها و مدیران ارشد سریالها و آثار جدیدی چون «در جبهه غرب خبری نیست»، «امپراتوری نور»و «برفک سفید» روبهرو شدند.
در بخش لهستانی نیز «زنی روی پشتبام» با فیلمبرداری آنا زبرونیک زایت به کارگردانی آنا جادووسکا درباره داستان بازنشستهای که سعی میکند با یک سرقت همه چیز را به هم بزند، برای کار سنجیده دوربین هیات داوران را فریفته خود کرد.
«کش کش» فیلمی آلمانی-لبنانی-قطری درباره پرورش کبوتر روی پشت بامی در لبنان با فیلمبرداری یوناس اشنایدر و به کارگردانی لی نجار قورباغه طلایی فیلم بلند مستند را به خانه برد و قورباغه طلایی مستند کوتاه هم به فیلم «یک مقدار بنزین» ساخته جس کوهب با فیلمبرداری آدریک واتسون رسید.
در بخش رقابت سریالها هم سریال کوتاه۴ قسمتی اچبیاو «لنداسکیپرز» با بازی اولیویا کولمن و دیوید تیولیس با فیلمبرداری اریک ویلسون و به کارگرداین ویل شارپ جایزه برد.
جایزه مخاطبان هم به «الویس» ساخته باز لورمن اهدا شد که فیلمبرداریاش با مندی واکر بود.
امسال سیامین دوره جشنواره کمرایمیج برگزار شد.
نظر شما