خبرگزاری مهر – گروه بین الملل: در روزهای اخیر اسحاق هرتزوگ رئیس رژیم صهیونیستی در راستای آنچه تقویت روابط اعلام شده، با بحرین و امارات متحده عربی سفر و با مقامات این دو کشور عربی حاشیه خلیج فارس دیدار و گفتگو کرد.
هرتزوگ سفر خود را در رأس یک هیأت بلندپایه اقتصادی در ابتدا از بحرین آغاز کرد، سفری که به دلیل نگرانی از اعتراضات مردمی علیه این سفر و موضوع عادی سازی روابط برنامه آن تغییر کرده بود. پیش از این سفر قرار بود هرتزوگ در جمع اقلیت یهودی در منامه نیز سخنرانی داشته باشد که به دلیل نگرانی‌های امنیتی خبری از برگزاری این نشست نشد. در ادامه نیز هرتزوگ به امارات متحده عربی رفت و با مقامات این کشور دیدار و گفتگو داشت.
آیا عادی سازی نتیجه داد؟
در روزهای اخیر بحرین به صحنه‌ای تمام عیار برای نمایش مخالفت ملت‌ها با عادی سازی روابط تبدیل شده است. مردم بحرین ضمن برگزاری تظاهرات‌های متعدد بر این مساله تاکید ورزیده اند که تاریخ مبارزات ملت بحرین هرگز ارتباط با اشغالگران صهیونیست را بر نمی تابد و همواره در کنار ملت فلسطین باقی خواهد ماند.
به آتش کشیدن پرچم رژیم صهیونیستی رخدادی است که در روزهای اخیر بارها در منامه در برابر چشمان رژیم اقلیتی آل خلیفه تکرار شده است، تا این واقعیت را به آنها گوشزد نماید که توافقات عادی سازی روابط موسوم به توافقات آبراهام چیزی جز جوهر روی ورق نیست و هیچ جایگاهی در میان مردم ندارد.
این روزها جام جهانی ۲۰۲۲ قطر نیز به عرصه‌ای دیگر برای شکست عادی سازی روابط تبدیل شده است، در این رخداد بین المللی واقعیت‌هایی تلخ برای رژیم صهیونیستی نمایان شد. صهیونیست‌ها که تصور می‌کردند با عادی سازی روابط می‌توانند به جهان عرب نفوذ کنند، متوجه شدند هیچ جایگاهی در بین مردم جهان عرب و کشورهای اسلامی ندارند.
تنها غایبِ حاضر در جام جهانی
این رخدادها باعث شد روزنامه هاآرتص در گزارشی در روز سه شنبه ششم دسامبر ۲۰۲۲ بنویسد: برای نخستین بار در جام جهانی قطر شاهد بودیم که پرچم اسرائیل (رژیم صهیونیستی) جایگاهی در بین هواداران و تماشاگران ندارد و این پرچم فلسطین است که در همه جا به اهتزاز در آمده و حتی بر لباس‌های آنها نقش بسته است.
در این گزارش که از سوی بخش تحقیقات و پژوهش‌های هاآرتص تهیه شده، با اذعان به اینکه فلسطین تنها کشور غایبِ حاضر در جام جهانی است، آمده است: عبارت FREE PALESTINE (فلسطین باید آزاد گردد) این روزها بیشترین شعاری است که در جایگاه تماشاگران استادیوم‌های جام جهانی قطر دیده می‌شود و بر زبان هواداران کشورهای مختلف جاری می‌شود.
نشریه آمریکایی اینترسپت نیز به تازگی در گزارشی نوشت: جام جهانی قطر شکست تلاش‌های دونالد ترامپ و داماد وی جارد کوشنر را در امضای توافقات عادی سازی روابط نمایان کرد. در این رویداد بین المللی تماشاگران جهان عرب، اسرائیلی‌ها را تحقیر کردند و شعارها و ترانه‌هایی در حمایت از فلسطین‌ها سرداده و زمزمه کردند.
در ادامه این گزارش با اشاره به اهتزاز پرچم فلسطین در استادیوم‌های قطر، آمده است: این رخدادها به خوبی این واقعیت را نشان داد که دولت وقت آمریکا در ارزیابی خود درباره وضعیت جهان عرب و امضای توافقات آبراهام اشتباه کرده است، آنها در آن زمان برخی از دیکتاتورهای عرب را به امضای توافق همکاری اقتصادی با اسرائیل (رژیم صهیونیستی) ترغیب کرده و هرگز حقوق فلسطینی‌ها را محترم نشمردند!
اینترسپت در ادامه تصریح کرد: تماشاگران عرب چندین ساعت پس از شهادت ۵ جوان فلسطینی در کرانه باختری، شعار «با روح و جانم فدای تو می‌شوم، فلسطین» را سردادند. این در حالی است که جارد کوشنر در روزهایی که در کاخ سفید حضور داشت در یادداشت‌های روزانه خود نوشته بود که زمانی که پنج کشور امارات، بحرین، سودان، مغرب و کوزوو با توافقات عادی سازی موافقت کردند، احساس می کرده تاریخ در برابر نقطه عطف واقعی قرار دارد. این در حالی است که واقعیت چیز دیگری بود، کشورهایی که با اسرائیل (رژیم صهیونیستی) توافق عادی سازی روابط را به امضا رسانده اند، کشورهای تأثیرگذار بر جهان عرب در راستای توقف منازعه اسرائیلی-عربی که از زمان تأسیس اسرائیل (رژیم جعلی صهیونیستی) در منطقه به وجود آمده، نبودند.
عادی سازیِ اشغالگری ممکن است؟
در همین رابطه، «قطب العربی» تحلیلگر مصری در یادداشتی نوشت: توافقات عادی سازی روابط که میلیاردها دلار هزینه آن شد، تاکنون نتیجه‌ای ناامید کننده داشته است. وی شکست عادی سازی روابط را به اقدامات یک مبلّغ مسیحی به نام «ساموئل زویمر» تشبیه کرده که چند دهه‌های گذشته اقدام به تبلیغ مسیحیت در مصر می‌کرد و پس از یکی از سخنرانی‌های طولانی اش با فریاد «لا اله الا الله» مسلمانان، تلاش‌های خود را نقش بر آب دیده بود.
تحلیلگر مصری در این باره تاکید کرد: حقیقت این است که نفرت مردم جهان عرب از رژیم صهیونیستی به اقدامات عملی آنها مربوط می‌شود، چگونه می‌شود کسانی را دوست داشت که یک کشور عربی به نام فلسطین را اشغال کرده و بخش‌های دیگری از جهان عرب از جمله سوریه، لبنان و همین منطقه ام الرشراش مصر را همچنان تحت اشغال دارند؟ چگونه می‌شود صهیونیست‌ها را در میان خود بپذیریم در شرایطی که هر روز شاهد تجاوزات آنها علیه شهرها و روستاهای فلسطینی هستیم؟ چگونه می‌شود آنها را دوست داشته باشیم در شرایط که با تشکیل کشور مستقل فلسطینی به پایتختی قدس مخالف هستند؟ و چگونه آنها را بپذیریم در شرایطی که شب و روز علیه کشورها و ملت‌های ما توطئه می‌کنند؟!
مساله فلسطین چگونه زنده‌تر شد؟
با بررسی تحولات اخیر این مساله قابل توجه است که تلاش‌های عادی سازی در سطح منطقه که از سوی رژیم صهیونیستی و دولت آمریکا دنبال می‌شود، نه تنها نتیجه مطلوب را نداشته بلکه موجب افزایش نفرت عمومی از صهیونیست‌ها نیز شده است. براین اساس به نظر می‌رسد عادی سازی روابط علاوه بر اینکه محقق نشده و تأثیری عملی در تغییر رویکرد جهان عرب به صهیونیست‌ها نداشته، بلکه موجب شده مساله فلسطین که شاید در سال‌های اخیر در گرماگرم برخی تحولات مهم منطقه شاهد کم‌رنگ شدن توجهات به خود بود، بار دیگر به صدر توجهات جهان عرب و کشورهای اسلامی بازگشته است.
نظر شما