به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیواطلس، دستکاری میکروب ها با هدف آنکه عملکرد دلخواه محققان را داشته باشند، پدیده ای قدیمی است زیرا انسان از دیرباز آموخته چگونه از مخمر نان تهیه کند.
تحقیق جدید در حقیقت در حوزه بیولوژی ترکیبی است که در اصل به معنای استفاده از اصول مهندسی برای سیستم های زیست شناختی و ارگانیسم ها است تا قابلیت های جدیدی برای آنها ایجاد کند.
این امر را می توان با روش های مختلف انجام داد. به عنوان مثال می توان سلول های زنده را مهندسی ژنتیک کرد تا دارو بسازند، پلاستیک را از بین ببرد یا حتی داده ها را ذخیره کنند. روش دیگر آنکه محققان می توانند ارگانیسم های مصنوعی کاملا جدید را طراحی کنند.
در پژوهش جدید محققان دانشگاه «یو سی دیویس» یک روش سوم ابداع کرده اند که در حقیقت ترکیبی از دو روش گفته شده است.
آنها باکتری های زنده و موجود را با بلوک های سازنده یک پلیمر مصنوعی درهم آمیختند. هنگامیکه سلول ها در معرض اشعه فرابنفش قرار گرفتند، پلیمر پیوندهایی با هیدروژن ساخت و به این ترتیب یک پوسته سخت تر ایجاد شد.
در نهایت یک سلول سایبورگ به وجود آمد که در اصل نوعی باکتری است که می تواند بیشتر فعالیت های زیست شناختی سلول عادی از جمله متابولیسم، حرکت به اطراف و تولید پروتئین ها را انجام دهد اما دیگر قادر به تقسیم شدن و رشد کردن نیست.
چیمنگ تان مولف ارشد پژوهش در این باره می گوید: سلول های سایبورگ قابل برنامه ریزی هستند، تقسیم نمی شوند، فعالیت های حیاتی سلول را انجام می دهند و قابلیت های غیر معمول را خواهند داشت.
در آزمایش ها و در شرایطی که به طور معمول سلول های معمولی را از بین می برد مانند قرار گرفتن در معرض هیدروژن پراکسید، آنتی بیوتیک ها و فضاهای با pH بالا، سلول های سایبورگ قابلیت های بیشتری برای نجات داشتند. پژوهشگران در آزمایش های دیگر سلول های سایبورگ را طوری دستکاری کردند تا به سلول های سرطانی پرورش یافته در آزمایشگاه حمله کنند و دارو را برای درمان آنها به کار برند.
تیم محققان تصمیم دارد درباره سلول های سایبورگ تحقیقاتی انجام دهد تا روش هایی برای کنترل بهتر آنها بیاموزد، مواد پلیمری دیگر و کاربردهای احتمالی آنها را آزمایش کند.
این پژوهش در ژورنال «ادونسد ساینس» منتشر شده است.
نظر شما