همزمان با سفر رئیس جمهور به همراه برخی از وزرا به کشور چین یک منبع آگاه از فاینانس پروژه‌های بزرگ اقتصادی به مهر خبر داد، اما چنین اقدامی آیا می‌تواند تأثیر مثبتی بر صنعت نفت ایران داشته باشد، مجید شاکری در رابطه با این موضوع به مهر می‌گوید: در دوره‌ای زندگی می‌کنیم که بزرگترین صادر کننده دنیا و بزرگترین دارند حساب جاری مثبت در دنیا به شمار می‌رود. که به لحاظ سنتی چینی‌ها این مازاد حساب جاری را به صورت اوراق قرضه دلاری نگه داری می‌کردند و تا سال ۲۰۱۸ چینی‌ها به عنوان بزرگترین خریداران اوراق قرضه آمریکایی‌ها بودند.
وی ادامه داد: اما اکنون رویه‌ای متفاوت وجود دارد و چین به لحاظ امنیتی و سیاسی این مازاد حساب را ندارد به همین دلیل مجبور به پیدا کردن مقاصد جدید وام دهی است چینی‌ها تلاش‌های گسترده‌ای در راستای وام دهی های سریلانکا و پاکستان بودند که میسر نشد و در نبود این کشورها، کشوری نظیر ایران که بزرگترین شکل صادرات آن نفت است و از طرف دیگر کشور چین به عنوان بزرگترین مصرف کننده می‌توانند رابطه مثبتی در حوزه سرمایه گذاری داشته باشند.
این کارشناس اقتصادی خاطر نشان کرد: مساله فاینانس پروژه در ایران توسط چینی‌ها از گذشته یا همان ابتدای تحریم‌ها برقرار بود، اساساً فاینانس کردن پروژه‌ها در ایران یک پاسخ درست به تحریم‌ها است. اما یک سوال تحریم‌ها چه تأثیری در روابط ایران و چین دارد، برای آنکه تا حد ممکن روابط چین و ایران از مداخله تحریم و تأثیر تحریم در روابط بین الملل جدا باشد، به همین دلیل باید در چهارچوب تجارت دو جانبه باشد که این مساله به معنای تهاتر نیست و به معنای آن است که دو کشور به نحوی برنامه‌ریزی کنند که در نهایت مازاد تراز پرداخت به آنها صفر باشد.
وی اضافه کرد: ساختار سرمایه گذاری چین در ایران فارغ از موضوع تحریم‌ها همیشه ممکن و اجرایی است در دور اول تحریم‌ها عملکرد تجاری چینی‌ها در حوزه فاینانس مربوط به سال ۹۰ و ۹۱ است اعداد بسیار بزرگی ثبت شده است حتی بسیار بزرگ‌تر از دوره‌های قبل از تحریم.
این کارشناس اقتصادی با اشاره به اینکه یکی از ملزوماتی که باید به آن توجه داشت ذائقه سرمایه گذاران خارجی است توضیح داد: در چنین شرایطی باید توجه داشت که الزاماً چینی‌ها طرح‌های مورد نظر ما سرمایه گذاری نمی‌کنند و ممکن است مورد نظر کشور ما نباشد به همین دلیل لازم است به حداقل‌هایی از قرابت و نزدیکی ارتباط وجود داشته باشد که متأسفانه ایرانی‌ها به آن بی توجه بوده اند.
شاکری اضافه کرد: با وجود اینکه ایران سرمایه گذاری در صنعت نفت و درآمد حاصل از نفت را پذیرفته است، اما همواره رسانه‌هایی در ایران از بلوکه بودن پول ایران در چین صحبت می‌کنند در صورتی که این مساله بخشی از قاعده سرمایه گذاری است. ضمن آنکه فراموش شده برای کشوری نظیر ایران که نمی‌تواند از لحاظ جغرافیایی امکان سرمایه گذاری ندارد و امکان استفاده از آورده‌های نفتی را ندارد.
این کارشناس اقتصادی در خاتمه اضافه کرد: نباید فراموش کرد زمانی روابط دو کشور معنادار می‌شود که این روابط برای پاسخ به آمریکا نباشد بلکه به عنوان همکاری دو تمدن در نظر گرفته شود.
نظر شما