احمد محیط طباطبایی رئیس ایکوم ایران و کارشناس میراث فرهنگی، در گفتگو با خبرنگار مهر افزود: یکی از شهرهایی که آن را شبیه به شیراز می دانم پاریس است. آنقدر پاریس برای اهالی آن مهم بوده که در زمان جنگ سال‌های ۱۸۷۰ و ۱۹۴۴ مردم شهر تسلیم آلمان شدند تا شهر ویران نشود. در زمان مغول هم حمله‌هایی به برخی از شهرها شد و ما هنوز هم این شهرها را نداریم مانند جرجان. ولی آل مظفر توانستند صلح کنند آن هم به قیمت حفظ هویت شهر. به همین دلیل می‌بینیم مناطق تاریخی از یزد و کرمان و شیراز برایمان مانده است. چون ارزش‌های شهر مهم بود. به این می‌گویند صلح شیرازی.
وی گفت: شیرازی‌ها این شهر را حفظ کردند حتی در زمان حمله مغول. چون ازش‌های شهر برای آنها اهمیت داشت. شیراز تنها منطقه‌ای است که مشاهیر آن در جای خودشان هستند. اما در جایی مانند توس یا همدان در مکان دفن ابن سینا یا فردوسی شبهه وجود دارد. اما در شیراز، حافظ و سعدی در جای خودشان هستند. بنابراین مردم شیراز نماد حفظ هویت فرهنگی هستند. آنها هیچ زمانی نگذاشتند رد خاطرات شهری شأن از بین برود. پس باید شیراز را با نگاه دیگری نگریست.
وی با بیان اینکه وهابیون افرادی بودند که در عربستان از تاریخ چیزی به جا نگذاشتند، ادامه داد: الان می‌بینیم از مکه تنها سنگ حجر السود و کعبه مانده است. آنها همه آثار تشیع را از بین برده اند. این یک نگاه است و نگاه دیگر آنکه در جایی مانند اصفهان، مسجد جامع را داریم یا گنبد اولجایتو در سلطانیه هست. به این معنی که هیچکدام دیگری را حذف نکرده اند. چون حفظ خطوط مهم است.
محیط طباطبایی بیان کرد: خانه‌های کوچک اطراف حرم های مطهر در شیراز نیز نشان می‌دهند که مردم ضعیف در این خانه‌ها زندگی می کرده اند و حفظ آن نشان دهنده گذشته تاریخی آن منطقه است اگر از بین برود کل هویت تاریخی آن منطقه از بین خواهد رفت. نو شدن خوب است اما ما باید مدل شهر خودمان را داشته باشیم. نو شدن درست است اما حذف خاطره امری غلط است.
نظر شما