خطی که بوی باروت می‌دهد/ از «پولیه نیوکمب» تا «خط عقب نشینی»

خبرگزاری مهر - گروه بین الملل: لبنان و فلسطین اشغالی مرزی به طول ۷۹ کیلومتر دارند که همواره طی دوره‌های مختلف بر اثر سیاست‌های توسعه طلبانه رژیم صهیونیستی پرتنش بوده است. عقب نشینی رژیم صهیونیستی در سال ۲۰۰۰ میلادی (۱۳۷۹ خورشیدی) از جنوب لبنان نیز پایان تجاوزکاری‌های این رژیم در مناطق مرزی با لبنان نبود زیرا هنوز بخش‌هایی از خاک لبنان در اشغال رژیم صهیونیستی است.

همه نگاه‌ها روز جمعه به سمت کفرشوبا در جنوب لبنان معطوف شد جایی که تنش بی سابقه در مثلث مرزی لبنان-سوریه- فلسطین اشغالی رخ داد همه نگاه‌ها روز جمعه به سمت کفرشوبا در جنوب لبنان معطوف شد جایی که تنش بی سابقه در مثلث مرزی لبنان-سوریه- فلسطین اشغالی رخ داد. لبنانی‌ها روز جمعه موفق شدند وارد خاک این کشور در پشت به اصطلاح «خط عقب نشینی» که کنترل آن در دست اشغالگران صهیونیست بوده، شوند و پرچم لبنان را در این منطقه به اهتزاز درآورند.

بلندی‌ها و تپه‌های این منطقه صبح روز جمعه شاهد درگیری تعدادی از جوانان ساکن مناطق العرقوب و کفرشوبا تحت حمایت نیروهای ارتش لبنان با اشغالگران صهیونیست بود. این جوانان قصد داشتند بر این نکته تاکید کنند که کفرشوبا و مزارع شبعا، تحت حاکمیت لبنان بوده و آنها چیزی به نام خطوطی که سازمان ملل بعد از عقب نشینی رژیم صهیونیستی از جنوب لبنان و آزادسازی این منطقه در سال ۲۰۰۰ را ترسیم کرده، به رسمیت نمی‌شناسند.

جرقه درگیری

بر اساس این گزارش، کسی که شعله این درگیری‌ها را روشن کرد، اشغالگران رژیم صهیونیستی بودند چرا که به صورت غیرعادی طی روزهای گذشته در منطقه العرقوب و مشخصاً در بلندی‌های کفرشوبا دست به اقداماتی زده بودند. آنها تلاش کردند از طریق حفر تونل‌ها و خاکبرداری از این منطقه، تغییراتی در اوضاع آن ایجاد کنند.

۲ روز قبل، اشغالگران صهیونیست جرثقیل‌های بزرگ خود را به این منطقه آورده و قصد داشتند در نزدیکی «خط عقب نشینی»، پیشروی و از منطقه المجیدیه تا بلندی‌های کفرشوبا و مرزهای شبعا، خاک برداری کرده تا بلوک‌های مورد نظر خود را در این مناطق جاگذاری کنند. ساکنان این مناطق، تجاوز جدید ارتش رژیم صهیونیستی را تاب نیاوردند و تعدادی از شهروندان لبنانی، مانع فعالیت جرثقیل‌ها و خاک برداری از این مناطق و تخریب آن، شدند.

قهرمان این نبرد، اسماعیل ناصر یک کشاورز لبنانی بود که دوربین‌ها، تصاویر وی را در حالی که در برابر عناصر اشغالگر رژیم صهیونیستی و ماشین آلات آنها ایستادگی می‌کند ثبت کرده‌اند. ساکنان مناطق مذکور در جریان درگیری با صهیونیست‌ها فریاد می‌زدند که این خاک اجدادی آنها بود و هرگز آن را تقدیم اشغالگران نخواهند کرد.

بعد از آن بود که ارتش لبنان و نیروهای بین المللی حافظ صلح، به حالت آماده باش درآمده و در منطقه مستقر شدند. جرثقیل‌های اشغالگران صهیونیست نیز به همراه عناصر ارتش رژیم صهیونیستی از منطقه عقب نشینی کردند.

ابوبلال خلیفه یکی دیگر از شهروندان لبنانی ساکن این منطقه تاکید کرد که دشمن صهیونیستی از زمان اشغال این خاک، شبانه روز برای گسترش دایره اشغالگری خود تلاش می‌کند. مسأله به همین جا ختم نشد چرا که نظامیان صهیونیست سیم‌های خاردار را در نزدیکی خط عقب نشینی قرار داده تا مانع عبور و مرور کشاورزان و چوپانان به سمت اراضی اشغالی شوند.

ده‌ها تن از ساکنان کفرشوبا، شبعا و کفرحمام و دیگر روستاهای منطقه العرقوب در اعتراض به این اقدامات اشغالگران، تجمع برگزار کرده و سیم‌های خاردار مذکور را از جا کنند.

نظامیان صهیونیست نیز در مقابل، از گاز اشک آور علیه معترضان لبنانی استفاده کردند که در جریان این درگیری، ۱۱ تن مجروح و مصدوم شدند. در حالی نیروهای ارتش لبنان در کفرشوبا برای حمایت از شهروندان این کشور صف بندی کردند، نیروهای یونیفل مانند همیشه تنها نظاره گر ماجرا بودند و اقدامی نکردند. ساکنان کفرشوبا و العرقوب نماز ظهر را در نزدیکی خط عقب نشینی اقامه کردند.

تاریخ طولانی از مقاومت

مقاومت قهرمانانه علیه اشغالگران در کفرشوبا موضوع عجیبی نیست زیرا منطقه‌ای است که به مقاومت علیه اشغالگران و دشمنان معروف است. آنها در برابر ارتش عثمانی و فرانسه مقاومت کردند و این روحیه مقاومت ادامه داشته است تا به مقاومت علیه رژیم صهیونیستی رسیده است و از اولین مناطقی بود که علیه اشغالگران ایستاد. جوانان کفرشوبا به مقاومت در دوره اشغالگری رژیم صهیونیستی مشهور هستند و در این راه این منطقه شهدایی داده است و جوانان آن از سوی صهیونیست‌ها به بند کشیده شده اند.

رژیم صهیونیستی بارها در سالهای ۱۹۷۰، ۱۹۷۲ به این روستا حمله ور شدند و در سال ۱۹۷۵ آنرا اشغال و به طور کامل ویران کردند. آخرین یورش مربوط به سال ۱۹۸۲ بود که این روستا تا ماه مه سال ۲۰۰۰ در اشغال صهیونیست‌ها ماند و پس از آن ارتش رژیم صهیونیستی از این منطقه عقب نشینی کرد اما صهیونیست‌ها از تپه‌های کفرشوبا و مزارع شبعا بیرون نرفتند.

نگاهی به سیر مرزی لبنان با فلسطین اشغالی

مرزهای میان لبنان و فلسطین اشغالی پس از توافق سایکس-پیکو در سه مرحله رخ داد. در مرحله اول یا توافق سال ۱۹۲۳ فرانسه به همراه نماینده انگلیس در فلسطین اشغالی در ترسیم مرزهای دو جانبه بین لبنان سوریه و سرزمین‌های اشغالی با هم به توافق رسیدند. این توافق ترسیم مرز نهایی میان فرانسه و انگلیس بود. این دو کشور کمیته نظامی و اجرایی به ریاست پولیه(N. PAULET) افسر فرانسوی و نیوکمب( S.F.NEW COMB)،افسر انگلیسی تشکیل دادند و توافقی به نام «پولیه نیوکمب» را ارائه کردند که فرانسه و انگلیس آن را به تصویب رسانده و آن را در مجمع ملل در سال ۱۹۲۴ نیز ارائه و تصویب کردند.

مرحله دوم پس از سال ۱۹۴۸ رخ داد. بعد از اشغال فلسطین توسط رژیم صهیونیستی، لبنان توافق آتش‌بسی را در چارچوب مصوبه شورای امنیت تحت فصل هفتم با رژیم صهیونیستی به امضا رساند. بر اساس این توافقنامه خط آتش‌بس بر اساس مرزهای بین المللی لبنان که در توافق پولیه نیوکمپ به تصویب رسیده، شناخته می‌شود.

مرحله سوم پس از سال ۲۰۰۰ است که خط آبی یا خط عقب نشینی ترسیم شد. در سال ۲۰۰۰ رژیم صهیونیستی تحت فشارهای محور مقاومت مجبور به خروج از لبنان شد. کمیته بین المللی ناظر بر روند عقب‌نشینی نظامیان صهیونیست تلاش کرد خط جدیدی را ابداع کند که عقب نشینی نیروها بر اساس این خط شکل گیرد. این اقدام بدون در نظر گرفتن مرزهای بین‌المللی به رسمیت شناخته شده صورت گرفت. لبنانی‌ها در آن زمان این اقدام را مردود شمرده و آن را در راستای نادیده گرفتن حقوق لبنان دانستند. خط جدیدی که نیروهای بین‌المللی ترسیم کرده بودند، اشغالگری رژیم صهیونیستی در مزارع شبعا و ارتفاعات کفر شوبا را نیز به رسمیت می‌شناخت. لبنان در نهایت با این موضوع مخالفت کرد.

انگشتان مقاومت روی ماشه است

بدون شک مقاومت لبنان امروز در بالاترین درجه از آمادگی خود به سر می‌برد و اگر اشغالگران صهیونیست به خواسته‌های شهروندان لبنانی بی توجهی کرده و دولت لبنان نیز اقدامی در این خصوص انجام ندهد، مقاومت عملکرد دیگری خواهد داشت. همگان می‌دانند که انگشت مقاومت لبنان روی ماشه است.

روز به روز بر هراس صهیونیست‌ها از تقویت توان حزب الله لبنان افزوده می‌شود و درهمین راستا دست به تحرکات نظامی می‌زنند که از جمله آنها رزمایش نظامی است که صهیونیست‌ها مدعی می‌شوند که شرایط جنگ با رزمندگان مقاومت لبنان را تمرین می‌کنند. اگر مردم لبنان در برابر اشغالگران نمی‌ایستادند بدون شک مقاومت وارد عمل می‌شد.

راز تحرکات اشغالگران در مرز با لبنان

در واقع تحرکات روزهای اخیر نظامیان صهیونیست در نزدیکی لبنان را می‌توان اقدامی برای برهم زدن شرایط حاکم بر منطقه از زمان عقب نشینی آنها از لبنان در سال ۲۰۰۰ قلمداد کرد. این اولین باری بود که اشغالگران دست به این تحرک از سال ۲۰۰۰ زدند با این حال در تپه‌های کفرشوبا آنها جرات نکردند که از خط عقب نشینی، حتی به اندازه یک متر هم عبور کنند.

در واقع همه تحرکات تل آویو از ترس آن از مقاومت و تقویت محور مقاومت نشان می‌گیرد. ترسی که رزمایش اخیر حزب الله به جان صهیونیست‌ها انداخت سبب شد که آنها دست به تحرکاتی بزنند زیرا به خوبی متوجه شدند که منطقه مزارع شبعا منطقه مناسبی برای اقدامات رزمندگان مقاومت است و از این به دنبال تقویت استحکامات خود در این منطقه برآمدند.

نگاه کارشناسی

«امین حطیط» تحلیلگر امور نظامی در این باره گفت: رژیم صهیونیستی در تلاش بر اجرای طرح موسوم به معامله قرن ترامپ است که در آن جولان اشغالی به طور رسمی به این رژیم واگذار شده و مزارع شبعا در نقاط مرزی لبنان نیز به آن الحاق می‌گردد.

وی افزود: اقدامات اخیر رژیم صهیونیستی از لحاظ میدانی قابل توجه است و با واکنش مناسب لبنان همراه خواهد شد. همچنین ارتش لبنان براساس معادله ارتش، ملت و مقاومت قطعاً در کنار مردم لبنان خواهد بود. ارتش لبنان هرگز اجازه نمی‌دهد که رژیم صهیونیستی اقدام به اعمال قواعد جدید درگیری و یا معادلات جدید در نقاط مرزی کند و همه این رخدادها به اقدام اشغالگران بستگی دارد.

حطیط تاکید کرد: خط عقب نشینی که از سوی سازمان ملل ترسیم شده یک خط خیالی بوده و هیچ ارزش حقوقی و قانونی ندارد. اشغالگران صهیونیست منافع اقتصادی و امنیتی در منطقه مزارع شبعا دارند و این منطقه را «کلید غربی» بلندی‌های اشغالی جولان سوریه می‌دانند. منطقه مذکور دارای سفره‌های زیرزمینی غنی بوده و اشغالگران صهیونیست به دنبال استفاده از آن هستند.

آنچه در پایان می‌توان گفت این است که بدون شک اتخاذ موضع یکسان از سوی لبنانی‌ها و انسجام آنها، موجب تقویت اراده یکپارچه لبنان می‌شود که رهایی واقعی از اشغالگری صهیونیست را محقق کرده و حافظ لبنان و ملت آن و مدافع خاک و عزت و حاکمیت آن خواهد بود. مردم لبنان منتظر روزی هستند که تمامی اراضی باقیمانده تحت اشغال در مزارع شبعا و تل کفرشوبا و بخش لبنانی دهستان الغجر آزاد شود تا شادی خود را کامل کنند.