به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیواطلس، داروهای بیهوشی و فناوری های پشتیبان آنها از زمان توسعه در دهه ۱۸۴۰ میلادی تاکنون پیشرفت های عظیمی کرده اند اما در حوزه بیهوشی میدان جنگ هنوز پیشرفت های زیادی در این زمینه به غیر از تزریق مورفین انجام نشده است.
برای این امر دو دلیل وجود دارد. نخست آنکه داروهای بیهوشی مسکن های ساده نیستند بلکه ترکیبی پیچیده از داروهایی هستند که برای انجام فعالیت های مختلف از جمله آرام کردن بیمار، کاهش حس های وی، ثابت نگه داشتن بیمار یا ایجاد بیهوشی به کار می روند. علاوه بر این موارد ایجاد بیهوشی نیازمند کارشناسی است که بیمار را رصد و پشتیبانی لازم را به شکل به کارگیری گازهای مختلف و مکانیسم های دیگر برای تثبیت وضعیت تنفس، نگه داشتن سطح اکسیژن در وضعیت سبز و حفظ عملکرد قلب انجام می دهد.
دلیل دیگر آن است که با وجود آنکه داروهای بیهوشی صدها میلیون بار استفاده شده اند، هیچ کس شیوه عملکرد آنها را درک نمی کند. پزشکان می دانند چگونه باید از آنها استفاده کنند، اما مکانیسم تاثیرگذاری آنها را نمی دانند.
دارپا سعی دارد طی برنامه جدید خود ایده هایی درباره ایجاد یک روش بیهوشی ساده تر، سهل الاستفاده تر در میدان جنگ را با بررسی مشکل در سطح بنیادین مطالعه کند. روش جدید شامل مطالعه مکانیسم های بیهوشی از وضعیت آناتومیکی تا سطح مولکولی است تا دلیل این روند مشخص و روشی برای از بین بردن درد ایجاد شود و از سوی دیگر بتوان درمان هایی برای نجات بیمار در زمان جراحت در میدان جنگ بدون نیاز به تجهیزات بیمارستانی و متخصصان یا عوارض جانبی خطرناک فراهم کرد.
مایکل فیسل مدیر این برنامه دارپا می گوید: «داروهای بیهوشی برای مراقبت از میدان جنگ ریسک این چالش را کمتر می کند و هر چند برای وزارت دفاع آمریکا توسعه می یابد اما در تمام بخش ها کارآمد خواهد بود. این داروها برای کمک های اولیه در سرویس های اورژانس در مناطق دور افتاده تا سرویس های پزشکی هوایی کارآمد است.
نظر شما