خبرگزاری مهر، گروه استانها- میلاد امینی موحد*: وقتی پیرامون عید غدیر خم در تاریخ اسلام جست‌وجو می‌کنم با واژه‌های غریبی چون روز شادی و سرور، روز هدیه دادن، روز اطعام مؤمنین، روز آراستگی مواجه می‌شوم؛ مناسکی که تا پیش از مهمانی غدیر سال‌های اخیر در کشور اسلامی ایران که مفتخر به ولایت حضرت علی (ع) است، کمتر مورد توجه قرار می‌گرفت.
شاید کمتر شنیده باشید اما کریم اهل بیت امام حسن مجتبی (ع) از پیشتازان بزرگداشت روز عید غدیر بود و همه ساله در چنین روزی سفره اطعام او با حضور غنی و فقیر در شهر زبانزد خاص و عام بود.
آنچه در «مهمونی غدیر» امسال کشور مشاهده شد، رجوع مردم به دین و مناسک آن در بزرگداشت عید امامت و ولایت بود؛ البته باید تاکید کرد که جشن‌های مربوط به عید غدیر به قله خود نرسیده و قطعاً در سال‌های بعد توسعه این جریان محسوس‌تر خواهد بود.
اکنون انگار این جشن یعنی عید غدیر یک کیلومتر، دو کیلومتر یا بیشتر در استان‌های مختلف کشور، انگار به راهی نو برای اجتماعی شدن نسل آینده جامعه با زمینه‌ای انسانی و دینی تبدیل شده باشد.
جنگ و ستیز لوگوهای ادارات در برنامه‌های مختلف دولتی، مردم را از تهیه گزارش‌های لیستی و فاکتور کردن حضورها به‌نام «مدیران دولتی» خسته کرده است. اساساً حماسه‌ها بدون لوگو و آرم دولتی شکل می‌گیرد. نمونه‌اش «۹ دی» یا حضور میلیونی زائران در مواکب اربعین حسینی و نظایر آن است. مهمانی غدیر فستیوال بی لوگوهای عاشق علی است، همان‌ها که اگر هم عکسی از موکبشان می‌گیرند برای ثبت در آلبوم عکس خانوادگی است نه گالری تصاویر روابط عمومی هیچ ارگان و سازمانی!
امسال در گرمای بالای ۵۰ درجه خوزستان بیش از یک میلیون و ۲۰۰ هزار پرس غذای متبرک تنها توسط نیکوکاران مساجد و هیئت‌های استان پخت شد که این رقم غیر از اطعام غیر تشکلی است. پخت غذایی که تنها دلیل حضور خادمانش، عشق به علی (ع) است.
مهمانی غدیر به ما یاد داد که حضور مردم باید نمود وفاق ملی باشد نه محل زورآزمایی لوگوهای ادارات و یاد گرفتیم که مهمانی غدیر هیچگاه نباید حکومتی شود.
جمله «مراقب باشید جشن غدیر حکومتی نشود» نباید مستمسکی برای عدم ایفای نقش نهادهای موظف در مهمانی غدیر شود. نهادهای مختلفی در سطح کشور با نیروهای انسانی و امکانات عجیب و غریب موظف به ایجاد بستری برای نشاط اجتماعی مردم ایران هستند.
اکنون که بستر مهمانی غدیر توسط مجموعه‌های مردمی تشکیل شده و از ده‌ها جشنواره و نمایشگاه و رویداد دولتی مفیدتر بوده است، وظیفه ادارات دولتی در راستای حمایت و تسهیل‌گری بی مزد و منت از این حرکت را دوچندان می‌کند.
وقتی سال ۱۳۸۵ برای اولین بار به زیارت اربعین رفتم، آنقدر زائران ایرانی اندک بودند که مرزبانی با وسواس اجازه خروج از خاک ایران را به‌صورت انفرادی می‌داد. هنوز سربازان آمریکایی در مرز بصره مستقر بودند. اگر آنها از امروز اربعین خبر داشتند، اجازه گسترش این پدیده را نمی‌دادند اما حالا ۲۳ میلیون نفر زائر از طبقه‌های مختلف مردم برای حضور در این رویداد جهانی حاضر می‌شوند و با وجود تمکن مالی اما پای پیاده را برای حرکت در مسیر راهپیمایی اربعین حسینی انتخاب می‌کنند.
یافته‌ها نشان می‌دهد مهمانی غدیر سال به سال گسترش خواهد یافت و در سال‌های نه چندان دور شاهد حضور مهمانان خارجی برای مشارکت در این جشن بین‌المللی خواهیم بود. حضوری که نماد عشق و ارادت دنیا به حضرت علی (ع) از ایران خواهد شد.
* فعال فرهنگی
نظر شما