به گزارش خبرگزاری مهر، کتاب «خانه‌تاب؛ خاطرات مردم اصفهان از دوران ممنوعیت حجاب، ممنوعیت روضه و قحطی» نوشته نرگس لقمانیان توسط انتشارات راه یار منتشر و روانه بازار نشر شده است.
سیاست کشف حجاب از آن دسته سیاست‌های استبدادی تاریخ معاصر ایران بود که ریشه در استعمار داشت. استعمار از ابتدا در تمام شئون زندگی مردم دخالت می‌کرد و پس از ده‌ها سال مواجهه مستقیم با مردم ایران، تصمیم گرفته بود خودش را در سایه قدرت و تبلیغات، الگویی برای توسعه جهان اسلام معرفی کند و بازوی اجرایی رسیدن به چنین الگویی را هم در ایران مستقر کرده بود: رضاخان. همان رضاخانی که پیش از شاهی به خاطر مهارتش در استفاده از سلاح مسلسلِ ماکسیم به «رضا ماکسیم» شهرت داشت.
در واقع، استبداد داخلی در ماجرای کشف حجاب مجری سیاست استعمارگرانی بود که دیگر نمی‌خواستند هویت دینی مانند روزهای قیام تنباکو پویا و زنده باشد. بنابراین تصمیم گرفتند جلوه‌ها و مظاهر هویت دینی را با زور اقتصاد و رسانه از جامعه محو کنند تا دیگر نه کسی مثل میرزای شیرازی پیدا شود و نه مردمی مثل مردم ایران که قلیان را در خانه شاه بشکنند! استعمار به واسطه نیروهای دست نشانده اش به دنبال ایجاد جامعه‌ای بی هویت و بی ریشه بود تا راحت تر بتواند تفکر، سنت و هویت مدنظرش را به او تحمیل کند.
بر این اساس، حذف حجاب به عنوان یکی از مظاهر هویت دینی، مأموریت ویژه آنها و نیروهای دست نشانده یا متأثر از آنها به حساب می‌آید. در همان دوران، علمایی همچون آیت الله محمدتقی بافقی با مخالفت علنی از اقدامات کشف حجاب و پیش از آن شیخ یوسف نجفی جیلانی با تألیف کتاب در رد کشف حجاب و اثبات وجوب حجاب به حکم عقل و تصریحات کتاب و سنت، به مقابله با این سیاست پرداختند.
امروزه، برخی از نویسندگان ساده لوحانه یا متأثر از خط تحریف، قیام گوهرشاد را تنها اعتراضی عمومی به تغییر کلاه و پوشش ظاهری مردان دانسته اند؛ حال آنکه مطابق اسناد، آیت الله سیدحسن قمی به خاطر کشف حجاب، نگران و به شدت عصبانی شده بودند و شیخ عبدالکریم حائری یزدی نیز به همین دلیل در روزهای پیش از قیام به رضاشاه تلگراف زده بود. تقلیل و شاید تحریف قیام گوهرشاد به اعتراضی صرفاً در مخالفت با تغییر کلاه مردان، موافق سیاست استعمارگرانی است که هر لحظه با شگردی تازه در پی استحاله فرهنگ دینی هستند. اکنون بیش از هشت دهه از آن سال‌های تلخ گذشته است؛ متأسفانه بخش غالب روایت‌های تاریخی چنین اتفاق بزرگی به کلی نابود شده است.
ده‌ها هزار شاهد عینی که حامل هزاران روایت واقعی از آن سال‌ها بودند از این دنیا رفته اند بدون آنکه نامی یا نشانی از سرگذشت آنان ثبت و ضبط شده باشد؛ اما گستردگی و میزان شدت واقعه آنقدر زیاد بوده که هنوز هم می‌توان روایت‌هایی تازه از آن روزها شنید. در زمان‌های که استعمار فرانو با بهره گیری از فناوری‌های نوین ارتباطی و هجمه سنگین رسانه‌ای خود، سیاست نرم «بی حجابی اجباری» را در قبال جامعه متدین ایران دنبال می‌کند، بازخوانی حماسه مقاومت فرهنگی ملت ایران در قبال سیاست سخت بی حجابی اجباری اهمیتی مضاعف دارد. کتاب «خانه تاب»؛ خاطرات مردم اصفهان از دوران ممنوعیت حجاب، ممنوعیت روضه و قحطی در فاصله سال‌های ۱۳۱۴ تا ۱۳۲۰ شمسی و دوران استبداد رضاخانی است.
این کتاب در ۳۶۰ صفحه، شمارگان هزار نسخه و قیمت ۱۳۰ هزار تومان عرضه شده است.
نظر شما