به گزارش خبرنگار مهر، رمان «شرق بهشت» از آثار درخشان جان استاین بک نویسنده آمریکایی برنده جایزه نوبل است که زندگی پیچیده ۲ خانواده را روایت میکند. اقتباسی سینمایی از این رمان در سال ۱۹۵۵ با کارگردانی الیا کازان و بازی جیمز دین ساخته و پخش شد.
در میانه دهه ۹۰ نیز در پروژه «از رمان تا نمایش» رادیو اقتباسی قابل توجه از این رمان انجام و با کارگردانی ایوب آقاخانی هنرمند شناخته شده رادیو و تئاتر در قالب نمایش رادیویی تولید و پخش شد.
چنین رویکردی به ادبیات غرب و اقتباسی چنین وفادارانه از «شرق بهشت»، وامدار سنت دیرین نمایشهای رادیویی یعنی پیوند مخاطب با نگینهای ادبیات جهان بود.
مریم نشیبا چهره با سابقه رادیو به عنوان گوینده نمایش رادیویی «شرق بهشت» و آرش پارساخو بهعنوان سردبیر این مجموعه حضور دارد.
محمدرضا قربانی نیز تنظیم این اثر را برای رادیو انجام داده است.
هنرمندان دهمین قسمت نمایش رادیویی «شرق بهشت» به ترتیب ایفای نقش عبارتند از: مهین نصری، شیما جانقربان، مرضیه صدرایی، ایوب آقاخانی، امیر منوچهری، مهدی طهماسبی، اکبر مولایی.
افکتور: نرگس موسیپور، صدابردار: علی حاجینوروزی، تهیهکننده: محمد مهاجر، دیگر عوامل این نمایش رادیویی هستند.
در این قسمت با مدت زمان ۲۲ دقیقه و ۲۷ ثانیه، کتی مادر کارل و آرون که با از بین بردن صاحب قبلی کلوپ که در آن حضور دارد، صاحب این مکان شده برای جو والری که از این موضوع مطلع است، پاپوش درست میکند. وی طی نامهای به کلانتر، جو را به عنوان خلافکاری که با نام مستعار مشغول به کار است معرفی میکند.
در عین حال کتی بعد از دیدن آرون که به زور توسط کارل به کلوپ آمده بود، به لحاظ روحی به هم ریخته است. او بر اثر خوردن قرص جان خود را از دست میدهد.
جو اولین کسی است که در اتاق حضور پیدا میکند و از مرگ کتی مطلع میشود. وی به قصد دزدی طلا و پول به کسی مرگ او را خبر نمیدهد ولی به جای پیدا کردن این چیزها، پاکتی پر از عکسهای مقامات سیاسی که به این کلوپ وارد شدهاند و همچنین وصیتنامهای که کتی همه دارایی خود را به پسرش آرون اختصاص داده، پیدا میکند. وی به قصد سوءاستفاده این مدارک را نزد خود نگه میدارد.
ولی معاون کلانتر میآید تا جو را با خود به کلانتری ببرد ولی جو از ترس معاون را میزند و پا به فرار میگذارد. این امر باعث میشود تا معاون به او شلیک کند و جو کشته شود.
با هم دهمین قسمت نمایش رادیویی «شرق بهشت» را بشنویم.
نظر شما