شکست‌های ناامیدکننده تیم «بی‌سر و ته»/ کدام چرخ «تراکتور» می‌لنگد

به گزارش خبرنگار مهر، تیم فوتبال تراکتور که پس از صعودش به لیگ برتر از چند سال گذشته روند رو به جلویی را برای تبدیل شدن به یکی از قطب های قهرمانی فوتبال ایران آغاز کرده، برای لیگ بیست و سوم تدارک ویژه ای دیده بود و از معدود تیم هایی بود که اردوی خارجی را در دستور کارش قرارداد تا با بهترین «فرم» وارد لیگ شود.

سرخپوشان تبریزی هر چند دو دیدار ابتدایی خود در این مسابقات را برابر تیم های سپاهان و تراکتور برگزار کردند و شکست خوردند اما عملکرد فنی آنها مطابق انتظار از تیمی نبود که مجموعه ای از بهترین بازیکنان فوتبال ایران را در اختیار دارد.

بعد از این دو شکست علاقمندان به فوتبال امیدوار بودند سرخ های تبریز در دیدار پلی آف لیگ قهرمانان آسیا برابر شارجه امارات به پیروزی برسند و به چهارمین نماینده فوتبال ایران در فصل آینده لیگ قاره کهن تبدیل شوند اما نتیجه ای که در این دیدار رقم خورد همه امیدها را به یاس تبدیل کرد.

تراکتور امکانات کافی برای تبدیل شدن به یکی از بهترین و حرفه ای ترین تیم های فوتبال ایران را دارد چرا که حمایت های مالی مالک این باشگاه در کنار حضور پرتعداد و پرشمار تماشاگران در ورزشگاه که برای خیلی از تیم ها آرزوست، برای آنها یک امتیاز ویژه است. اما چرا تراکتور با داشتن این شرایط بازهم ناکام است؟

خوردن ۳ گل از سپاهان، یک گل از پرسپولیس و ۳ گل از شارجه نشان می دهد این تیم درون دروازه و در خط دفاعی مشکلاتی دارد که نتوانسته ساختار قابل اطمینانی داشته باشد. رفتن محمدرضا اخباری از تراکتور که دروازه بان چند سال اخیر این تیم بود و به واسطه عملکردش به تیم ملی هم دعوت شد، شاید یکی از دلایل سست شدن دروازه سرخپوشان باشد.

حسین پورحمیدی که فصل گذشته در تیم آلومینیوم یکی از بهترین عملکردهایش را داشت و از نظر آماری هم یکی از بهترین های لیگ بیست و دوم بود در شرایطی که قرار بود راهی استقلال شود، مسیرش را به سمت تبریز تغییر داد تا در کنار مجموعه ای از بهترین های فوتبال ایران حضور داشته باشد. اما عملکرد او در این سه دیدار نشان می دهد یا هنوز به هماهنگی و اعتماد به نفس لازم برای ایستادن درون دروازه تبریزی ها نرسیده یا از نظر فنی نسبت به سال قبل دچار افت شده است.

در خط دفاعی هم شجاع خلیل زاده که چند سالی را در فوتبال قطر سپری کرد، هنوز نتوانسته انتظارات را برآورده کند و هر چند بازوبند کاپیتانی را در دیدار برابر شارجه بر بازو بست اما نتوانست از شکست سنگین تیمش جلوگیری کند.

تراکتور در مرکز زمین بازیکنان باکیفیت و تاثیرگذاری دارد اما آنجا که باید این طراحان و پاسورها توپ را به نزدیکی دروازه و نهایتا گل برسانند، بازیکن شش دانگ و تاثیرگذاری حضور ندارد که زحمات تیم را به گل تبدیل کند. در واقع تنها خط میانی سرخپوشان است که توانسته مطابق انتظار عمل کند اما وقتی تیمی نتیجه نمی گیرد، طبیعتا همه بازیکنان مقصر هستند.

همه این اتفاقات در شرایطی رخ می دهد که پاکو خمز تاکنون سهم خودش در این شکست ها را نادیده گرفته و بعد از هر بازی به دنبال معرفی کردن مقصران دیگری بوده است. در حالی که در شکست سرمربی نفر اول است همانطور که در پیروزی ها هم نقش اول را را دارد.

ابهامی که در مورد اظهارات خمز وجود دارد این است که عنوان کرده بازیکنان با نظر او جلب نشده اند که اگر این درست باشد نمی توان انتقاد زیادی را متوجه او دانست اما اگر این بازیکنان را خودش گرفته حتما به خاطر خلاء هایی که در تیم وجود دارد باید او را مقصر شماره یک ناکامی تراکتور و رقم خوردن سه شکست متوالی بد دانست.