ماجرای گذشته سیاه «کلنل» چیست؟/ داستانی ساده با شخصیت‌های پیچیده

پرستو کاردگر کارگردان انیمیشن کوتاه «کلنل» از کارگردانان مجموعه انیمیشن‌های کوتاه هنری «رویاهای بیداری» در گفت‌وگو با خبرنگار مهر بیان کرد: با ساخت این فیلم به عنوان اولین اثر بعد از پایان نامه، وارد دنیای حرفه‌ای‌تری شدم. در طول فرآیند تولید و حتی پس از آن، خیلی چیزها یاد گرفتم و این برایم بسیار ارزشمند است. اگر روزی برسد که فیلمسازی برای من صرفاً تکرار راه‌های رفته‌ام باشد، ترجیح می‌دهم وقت خودم و دیگران را تلف نکنم.

وی درباره شکل‌گیری ایده انیمیشن کوتاه «کلنل» گفت: ایده اصلی «کلنل» سال‌ها پیش، قبل از ورودم به دنیای انیمیشن، به ذهنم خطور کرد. یادم می‌آید در یک سفر در حال نشستن در تاکسی، پشت صندلی راننده بودم و گوش‌های شبیه شیپور راننده توجه من را به خودش جلب کرد. در آن لحظه به این فکر افتادم که چه اتفاقی می‌افتد اگر گوش انسان به جای جذب امواج صوتی، آن‌ها را پخش کند، مثل رادیو یا گرامافون. این ایده مدت‌ها در ذهنم بود. مدت طولانی به این ایده و سوالات پیرامونش فکر می‌کردم مثلاً اینکه آیا این صداها باید مفهوم خاصی داشته باشند یا صرفاً به عنوان آمبیانس‌های مبهم باقی بمانند. همچنین به سوالاتی درباره اینکه این اتفاق چرا برای فردی افتاده و آیا تنها او درگیر این مساله است، فکر می‌کردم. این سوالات سال‌ها ذهنم را مشغول کرده بودند. در این مدت، داستانی را در ذهنم طراحی کردم که به مرور زمان فراموش شد. اما همیشه این ایده در پس ذهنم حضور داشت. پس از ساخت انیمیشن «ایکی» به سراغ این ایده رفتم چون به خودم بسیار نزدیک بود. به شخصیت اصلی هویت بخشیدم. شغل، سن، و دیگر جزئیات کم‌کم به من ایده‌ای از صداها و داستان ذهنی خودم دادند.

کاردگر افزود: من به داستان‌های ساده با شخصیت‌های پیچیده علاقه دارم و تلاش کردم که در همین مسیر حرکت کنم. در نهایت، احساس می‌کنم که ایده «ایکی» و «کلنل» با اینکه ۲ داستان کاملاً متفاوت را نقل می‌کنند، یک مفهوم مشترک را به تصویر می‌کشند؛ تنهایی. «ایکی» یک کودک بود که به دلیل تفاوت‌هایش از جامعه جدا شده بود. «کلنل» یک پیرمرد است که بار گذشته سیاه خود را به دوش می‌کشد و همین امر او را از جامعه فراری و منزوی کرده است.

کارگردان انیمیشن «کلنل» درباره تکنیک این فیلم توضیح داد: خودم را به تکنیک خاصی محدود نمی‌کنم. البته تکنیک دوبعدی را نسبت به سایر تکنیک‌ها، بیشتر می‌پسندم اما در نهایت فکر می‌کنم هر فیلمنامه، تکنیک اجرای خودش را دارد. هرگز به فکر تبدیل «کلنل» به فیلم سه بعدی نرفته‌ام، اما دوست داشتم فضاهای اکسپرسیونیستی دلهره‌آور را تجربه کنم و به همین دلیل ایده استفاده از تکنیک استاپ موشن برای اجرای آن به ذهنم خطور کرد. با این حال، با در نظر گرفتن هزینه‌ها، نهایتاً به تصمیم برای استفاده از تکنیک دوبعدی رسیدم و از نتیجه به حد مطلوبی راضی هستم.

وی در ادامه گفت: به جرأت می‌توانم بگویم که فرآیند پیش تولید «کلنل» طولانی‌ترین و دشوارترین بخش از تولید آن بود. اگر بخش پیش تولید را حذف کنیم، ساخت کلنل حدوداً دو سال و نیم طول کشید. البته فکر می‌کنم که دوره کرونا هم در طولانی شدن این فرآیند بی‌تاثیر نبود. همه اعضای تیم «کلنل» از دوستانم بودند و من خوش‌شانس بودم که به من اعتماد کردند، چرا که همه آن‌ها در حوزه کاری خودشان بهترین هستند.

کاردگر درباره جایگاه انیمیشن «کلنل» در کارنامه کاری‌اش عنوان کرد: تاکنون، بازخوردهای بسیار خوبی از دوستانی که «کلنل» را دیده‌اند و همگی از استادان بزرگ سینما و انیمیشن هستند، دریافت کرده‌ام. با این حال، خودم فکر می‌کنم شاید «کلنل» به اندازه «ایکی» بین کارهایم محبوب نشود. تقریباً تمام افرادی که «ایکی» را تماشا کرده‌اند، خود را به نوعی در آن یافته‌اند و حدس می‌زنم این اتفاق برای «کلنل» تکرار نشود. البته من انتظار نداشتم که هر ۲ فیلم یکسان باشند. از روز اول می‌دانستم که قصه این فیلم، گرچه در مورد تنهایی است اما متفاوت و ممکن است حتی برای برخی تماشاکنندگان سخت باشد.

وی ادامه داد: فارغ از بازخوردهایی که گرفته‌ام و خواهم گرفت، به نظرم «کلنل» جای بزرگی در کارنامه‌ام دارد. این فیلم به نوعی به مفهوم تنهایی پرداخته و این مفهوم یکی از دغدغه‌های زندگی شخصی خودم نیز بوده است.

کارگردان انیمیشن کوتاه «کلنل» درباره اکران این فیلم گفت: من تجربه اکران در گروه سینمایی هنروتجربه را دارم و به نظرم اکران سراسری یکی از مهم‌ترین اتفاق‌هایی است که می‌تواند در دوران حیات یک فیلم بیفتد، به خصوص در مورد انیمیشن‌های کوتاه که این اکران‌ها بهترین راه برای معرفی آن‌ها به مخاطبان عام هستند.

مجموعه انیمیشن‌های کوتاه هنری «رویاهای بیداری» از روز چهارشنبه ۲۷ دی ماه هر روز در سینماهای منتخب گروه سینمایی هنروتجربه در تهران و روزهای چهارشنبه هر هفته در سینماهای شهرستان‌ها به نمایش در آمده است.

مجموعه انیمیشن‌های کوتاه هنری «رویاهای بیداری» شامل ۱۰ انیمیشن به نام‌های «آدم خانگی» به کارگردانی مرضیه ابرار پایدار، «جمشید؛ مرثیه‌ای بر یک اسطوره» به کارگردانی معین صمدی، «داش آکل» به کارگردانی هاجر مهرانی، «دشت گل‌های زرد» به کارگردانی حسین آقامحمدی، «قطعه تنهایی» به کارگردانی الهه قمیشی، «کلنل» به کارگردانی پرستو کاردگر، «گنجشکک» به کارگردانی الهه فلاحیان، «نقطه» به کارگردانی محمد زارع، «همیشه گمشده‌ای هست» به کارگردانی مسعود صفری، «باغ پادشاه» به کارگردانی ایرج محمدی رزینی است.

آثاری که در این مجموعه به نمایش درمی‌آیند در جشنواره‌های مختلف داخلی و خارجی شرکت کرده و جوایز معتبری را کسب کرده‌اند. این بسته انیمیشن مناسب مخاطبان بالای ۱۲ سال است.