روایت اسکندر کوتی از «پرویزخان»/ در آن روز حساس چه گذشت؟

به گزارش خبرنگار مهر، فیلم سینمایی «پرویزخان» مقطعی مهم از زندگی مرحوم پرویز دهداری را روایت می‌کند که با دست خالی و به رغم استعفای بازیکنان مطرح، توانست اتفاقات مهمی را رقم بزند.

این فیلم محصول سازمان هنری رسانه‌ای اوج است که به نویسندگی و تهیه‌کنندگی علی ثقفی اولین‌بار در جشنواره فجر رونمایی شد و حالا در ترکیب اکران نوروز ۱۴۰۳ قرار گرفته است.

اسکندر کوتی که در فیلم «پرویزخان» به عنوان گزارشگر حضور دارد، درباره دلیل همکاری خود با این پروژه سینمایی گفت: به این دلیل که بازی اصلی ایران- کویت را من گزارش کرده بودم، آقای ثقفی با من تماس گرفت و به دلیل ارادت خاصی که به پرویزخان داشتم قبول کردم که این کار را انجام بدهم و حضور در این اثر برایم افتخار داشت.

قضیه اجرای حرکات موزون در حین گزارش چه بود؟

این گزارشگر با اشاره به روز بازی ایران- کویت تصریح کرد: ما از تهران بازی را گزارش می‌کردیم و به دلیل شرایط جنگی، اوضاع آن‌گونه نبود که برویم و در استادیوم حضور داشته باشیم.

کوتی در توضیح حرکات موزونی که در تقابل گزارشگر عرب انجام می‌دهد، گفت: این موضوع دقیقاً برای همان بازی نبود و از تجربه من می‌آمد چون در بسیاری از سفرهایی که به کشورهای عربی داشتم و همراه تیم ملی بودم، این کری‌خوانی‌ها را با گزارشگران عربی داشتم. در این فیلم خواستیم که آن را به نمایش بگذاریم و این پیشنهاد کارگردان بود؛ چون از وقوع این اتفاقات آگاهی داشت. به هر حال حس و حال گزارشگر بعد از پیروزی تیم ملی، مثل همه مردم شیرین است. همین حال خوب باعث می‌شود گزارشگر احوالات درونی‌اش را نشان دهد و این اتفاق در این فیلم افتاد. آن هم وقتی که توانستیم بعد از سال‌ها تیم کویت را ببریم و این اوج شادی من است که عربی می‌رقصم و این پیروزی درخشانی برای همه و من به عنوان راوی بود.

وی در پاسخ به این پرسش که نمایش این احوالات به عنوان یک بازیگر و نه یک گوینده ورزشی تا چه اندازه برایش دشوار بوده است، گفت: سخت نبود چرا که قبلاً هم در فیلم «به سوی افتخار» بازی کرده بودم که داریوش ارجمند مربی یک تیم بود و من گزارشگر بازی بودم و این کارها را قبلاً کرده بودم و صرفاً تلاشم این بود که آنچه را کارگردان می خواهد بروز دهم. البته یک چالش هم داشت و آن این بود که مردم تاکنون من را این گونه ندیده بودند؛ در خلال تمام سالها که گزارش کرده بودم صرفاً صدای من شنیده شده بود و مردم کری‌خوانی‌های گزارشگران را نمی‌بینند و حالا می‌دیدند که گزارشگر فوتبال از شادی می‌رقصد و این نکته جالب بود.

ماجرای منورهای جنگ و پافشاری پرویز دهداری برای انجام بازی

این گزارشگر پیشکسوت فوتبال با یادآوری بازی ایران و کویت بیان کرد: زمان این مسابقه فوتبال سال ۱۳۶۵ و آن دوران شرایط بسیار سخت بود چرا که درگیر جنگ با عراق بودیم. همان‌گونه که در فیلم می‌بینیم آن زمان تعداد زیادی از بازیکنان تیم ملی استعفا داده بودند و آقای دهداری در ایران گشتند و بازیکنان جوان را جمع و کاری کارستان کردند و توانستند پس از سالها این تیم را بالا بکشند به صورتی که پس از ۱۰ سال تیم کویت را شکست دادیم.

وی ادامه داد: در آن شرایط ما در وضعیت خوبی نبودیم و همان روزی که با کویت بازی داشتیم رزمندگان ما در محلی بودند که باید مخفی می‌مانند و عراقی‌ها قرار بود برای هر گلی که کویتی‌ها می‌زنند منور به آسمان بفرستند و در صورت این اتفاق بچه‌های ما لو می‌رفتند و چیزی حدود ۳ هزار رزمنده دیده می‌شدند؛ بر این اساس ممانعت‌های بسیاری صورت گرفت تا این بازی انجام نشود اما آقای دهداری آن‌قدر به این جوانان اعتماد داشت که مصر به انجام این بازی بود که این اتفاق افتاد.

کوتی در توضیح واکنش‌هایی که نسبت به این فیلم رخ داده است بیان کرد: خوشبختانه نقدها منفی نبود و همه کسانی که فیلم را دیدند آن را دوست داشتند.

کارگردان «پرویزخان» تلاش خود را برای ارایه واقعیت انجام داد

کوتی در پاسخ به این پرسش که آیا این موضوع که برخی می‌گویند اتفاقات این فیلم شبیه واقعیت نیست یا گزارشگر این بازی او نبوده است، گفت: کارگردان تمام تلاشش را کرد تا این قصه همان‌گونه که رخ داده است به مخاطب نمایش داده شود. البته که در فیلم سینمایی داستانی قرار نیست مانند فیلم مستند وقایع مو به مو اجرا و ساخته شود اما گزارشگر این بازی من بوده‌ام که از شبکه دو سیما پخش شد.

وی افزود: آقای دهداری در شرایطی تیم را گرفت که تنش‌ها بسیار زیاد بود و تعداد زیادی استعفا دادند چراکه اخلاق و نظمی را که دهداری دنبالش بود برنمی‌تابیدند و بازیکن‌سالاری در اوج بود. دهداری تلاش می‌کرد تا نظم را در تیم پیاده کند؛ او پس از استعفای بازیکنان، جوانانی را از جای جای ایران جمع کرد و در مقابل نقد ریاست سازمان تربیت بدنی که می‌گفت این تیم بسیار جوان است گفت که باید به جوانان میدان داد و اعتماد کرد و آن‌ها را به میدان فرستاد و همین کار را کرد و به پیروزی رسید.

این گزارشگر پیشکسوت اظهار کرد: تمام تلاش دهداری این بود که اخلاق درجه و اولویت اول را داشته باشد و پس از آن بازی و فوتبال. درس‌هایی را هم به مربیان جهان داد. مثلاً وقتی در جایی از بازی بازیکن ما مصدوم می‌شود برای اینکه نشان دهد دنبال وقت‌کشی نیست و به رغم اینکه می‌تواند از برانکارد استفاده کند به بازیکنانش می‌گوید که مصدوم را بیرون ببرند تا زمان از دست نرود آن هم زمانی که ما ۲ بر ۱ جلو بودیم. گزارشگر عرب داد می‌زد که عجیب است و البته که این رفتار در فوتبال معمول نیست و این‌ها درس‌های آقای دهداری بود که به اخلاق و نظم توجه ویژه داشت و این‌ها را در وجود بازیکنانش نهادینه می‌کرد. اصلاً به همین دلیل است که امروز می‌بینیم آن جوانان و اسم‌هایی چون زرینچه، عابدزاده، مرفاوی، قایقران از هر نظر نمونه‌اند و اینها پرورش‌یافته دست مردی هستند که اخلاق برایش در جایگاه نخست قرار دارد.