معاویه از عوامل ایجاد نفاق و تفرقه در زندگی مسلمانان بود

به گزارش خبرنگار مهر، حجت الاسلام والمسلمین سید محمدباقر علوی تهرانی کارشناس مذهبی به مناسبت دهه اول محرم در مسجد حضرت امیر (ع) گفت: امام حسین (ع) هدفش نجات دین بود، حرکت امام حسین (ع) با مرگ معاویه آغاز می‌شود.

وی افزود: کنیه معاویه ابوعبدالرحمان است و پنج سال قبل از بعثت پیامبر به دنیا آمد و هنگام مرگش که نیمه دوم رجب است ۷۸ سال سن داشت؛ او بر اثر بیماری سل از دنیا می‌رود. از این ۷۸ سال عمر حدود ۱۷ سال در خلافت خلفا به عنوان استاندار بود و همچنین به عنوان والی شام نیز منصوب می‌شود؛ پنج سال در زمان خلافت امیرمومنان علی (ع) به عنوان یاغیان و متمردان از دستگاه خلافت بوده بر همین اساس حضرت امیر به محض اینکه مردم با ایشان بیعت کردند نخستین کاری که انجام داد وی را عزل و او نیز سه جنگ را با امام آغاز کرد. بعد از صلح امام حسن نیز به مدت ۲۰ سال خلافت مسلمانان را بر عهده گرفت و در کل حدود ۴۰ سال حاکمیت داشته است.

علوی تهرانی اضافه کرد: این شخص بانفوذترین، مؤثرترین و مهمترین شخصیت در تاریخ اسلام و از عوامل ایجاد نفاق و تفرقه در زندگی مسلمانان بوده است او سقیفه را به پا کرد اما رد پایی از او در این قضیه نیست، جنگ جمل را به پا کرد اما رد پایی از او نیست و این نشان از زیرکی او دارد و هدف از این سخن مدح آن شخص نیست بلکه مراد آن است که بدانیم امام علی (ع) با چه فردی روبرو بوده است.

این کارشناس مذهبی در ادامه گفت: او جز اولین و سر سخت‌ترین دشمنان اهل بیت (ع) است که در غدیر خم حضور داشت و از هم پیمانان اصلی سقیفه به شمار می‌رفت و انصار و مهاجرین در واقعه غدیر خم با او هم پیمان شدند تا خلافت برای علی ایجاد نشود او فردی مؤثر در انحراف مسیر اسلام بود. نخستین کاری که دستور داد انجام دهند جعل حدیث است. همچنین از دیگر اقداماتی که انجام داده ترسیم یک سیمای ممدوح و مقبول از خودش است که با کمک شاعران و قصه پردازان انجام داد تا به عنوان فردی شجاع، سخاوتمند، حکیم و … معرفی شود.

وی اضافه کرد: همه این اقدامات با کار رسانه‌ای صورت گرفت و با این ابزار برای تحقق اهداف خویش و تخریب چهره اهل بیت (ع) بهره برد. معاویه زیاد هم نمی‌خواست مردم اکاذیب او را باور کنند اما مردم آن دوران دروغ‌های او را تمام و کمال باور کرده بودند. اینکه به اسرا و شهدای کربلا خارجی گفتند همه از دستاوردهای معاویه بود.

علوی تهرانی بیان کرد: از دیگر اقداماتی که معاویه انجام داد ترویج تفکرات انحرافی بود. یک تفکر خطرناکی که او ترویج کرد تفکر عقیده کلامیه مرجئه است. مرجئه فرقه‌ای از مسلمانان است که عمل را مهم نمی‌دانند و می‌گویند اگر کسی قلبا به خدا اعتقاد داشته باشد کافی است. ایمان خالص در نظر آنان معرفت و محبت به خداوند است و عمل هیچ جایی در نظر آنان ندارد مانند سخن برخی افراد که امروز می‌گویند قلب انسان باید پاک باشد؛ مروج این تفکر معاویه است و ائمه در رد این تفکر عمل را از لوازم ایمان بیان می‌کنند.

این کارشناس مذهبی با اشاره به اینکه ایمان و عمل انسان باید بر مبنای دستور اهل بیت (ع) باشد گفت: اباحه گری ریشه در تفکر مرجئه دارد. معاویه می‌دانست پسرش شراب خوار و سگ باز است برای اینکه بتواند اقدامات فرزند را در به خلافت رساندنش توجیه کند گفت ایمان به قلب است و عمل مهم نیست. یزید سه سال بعد از معاویه خلافت کرد و خلافت او را مردم پذیرفتند. پذیرش انحراف یک آسیب است و باید آسیب شناسی شود. پذیرش انحراف سهمش بیشتر از ایجاد انحراف است. یکی از دلایل رشد انحراف بی تفاوتی متولیان فرهنگی است.

وی در پایان گفت: بهترین مردم در عالم هستی کسانی هستند که در عین ایمان داشتن اهل انجام عمل صالح هستند. کسی که عمل صالح را حذف و خنثی و کمرنگ کرد معاویه است و هر کسی که نسبت به عمل خود بی تفاوت باشد پیرو اوست.