محمدجواد سیدی‌زاده کارگردان نمایش «در انتهای گلو» که این روزها در تالار قشقایی مجموعه تئاترشهر روی صحنه است با اشاره به محتوای انسانی و دغدغه‌مند این نمایش به خبرنگار مهر گفت: پرداختن به مسئله انسانیت، فارغ از نژاد و رنگ و مذهب برای من اهمیت داشت. به شخصه در تلاش بودم تا نشان دهم انسان معاصر در جهان امروز با چه دغدغه‌هایی رو به رو است. شاید یکی از این دغدغه‌ها نفوذ به حریم شخصی انسان‌هاست. مسئله‌ای که خاص یک جغرافیا نیست بلکه در تمام کشورهای جهان با انواع حکومت‌ها دیده می‌شود.
وی ادامه داد: مسئله دیگر مسئله مهاجرت است که این روزها در جامعه ما به شدت ملموس و قابل توجه است مهاجرت و مهاجر بودگی، آزادی‌ها و مشکلاتش همواره موضوعاتی قابل بحث بوده و خواهد بود. اینکه آیا چیزی به نام آزادی در جایی وجود دارد؟ و اینکه برای رسیدن به آن باید از چه چیزهایی چشم پوشید؟ سوالاتی است که با تماشای این نمایش در ذهن مخاطبان مورد توجه قرار می‌گیرد.
این کارگردان با اشاره به مسئله زبان در این اثر نمایشی افزود: مسئله دیگری که شاید طیف کمتری از مخاطبان را درگیر می‌کند، مسئله زبان است. مسئله‌ای که برای نویسنده اثر مهم و قابل توجه بوده است. اینکه چگونه اغلب زبان‌ها در سایه جهانی‌سازی از بین می‌روند و از آن‌ها حتی سایه‌ای نیز باقی نمی‌ماند. البته این مسئله مهمی است و به نوعی در ادبیات تطبیقی جهان مورد توجه ادیبان و نویسندگان شرقی بالاخص نویسندگان هندی و عربی و ... قرار گرفته است. مسئله‌ای که به نوعی نرم، دست به استعمار فرهنگی کشورهای جهان سوم می‌زند و غفلت از آن در آینده نزدیک ثمرات زیان باری خواهد داشت.
این کارگردان درباره چالش‌هایی که در روند اجرا با آن‌ها روبه‌رو است، گفت: خوشبختانه در کشور ما آنچه زیاد است، چالش تولید است، مخصوصا وقتی بخواهید کار هنری انجام دهید و این در هنری مثل تئاتر بیشتر موجب دلزدگی از ارائه اثر می‌شود. حفظ کردن یک گروه ۱۰ تا ۱۰۰ نفره با مشکلاتی همچون مشکلات مالی، کاری سخت و یا شاید بتوان گفت دیگر غیر ممکن است. گروه‌های تئاتری اغلب بدون هیچ پشتوانه‌ای در تلاش برای ارائه محصولی فرهنگی هستند و متاسفانه در این راه نه تنها حمایت نمی‌شوند بلکه به نوعی مورد اذیت قرار می‌گیرند.
سیدی‌زاده در پایان با اشاره به ممیزی‌های بی‌مورد روی برخی از متون نمایشی عنوان کرد: مشخصا خانواده تئاتر که فرزند مشروع فرهنگ است به دنبال ابتذال نیست اما به شکلی با آن برخورد می‌شود که موجب برداشت دیگری می‌شود. ساده‌ترین مثال آن این است که شخصیت خوب حرف درست و شخصیت بد حرف نادرست می‌زند حال آنکه ما بیاییم و سخنان آنتاگونیست را ممیزی کنیم به نوعی هم به پروتاگونیست آسیب زده‌ایم و هم به پیشبرد پیرنگ داستان. این‌ها مواردی است که امیدواریم برای پیشبرد بهتر روند تولید یک اثر نمایشی تغییری در آن اعمال شود.
نمایش «در انتهای گلو» نوشته یوسف الگیندی با ترجمه‌ای از محمد نجار و نیکی نصیری به کارگردانی سیدمحمدجواد سیدی‌زاده تا ۷ مرداد ساعت ۱۸ در سالن قشقایی تئاتر شهر روی صحنه می‌رود. مرسده افشار، علی پیمان، امید رهبر، علیرضا شعاعی، امیربهادر قرقانی بازیگران این اثر نمایشی هستند.
در خلاصه داستان این اثر آمده است: «اینا گزینه‌هاییه که داری یا بی گناهی که نمی‌تونی ثابتش کنی یا که گناهکاری در این صورت به نفعته که الان بهمون بگی چون در هر صورت ما خیلی زود می‌فهمیم، یا از مجرم بودن بی گناهی نمی‌دونستی داری وارد چه بازی خطرناکی می‌شی و خنگ بازی در آوردی که اونم ایرادی نداره می‌تونیم یه کاریش بکنیم.»
نظر شما