هیئتی که به امت می اندیشد و از فلسطین می‌گوید

خبرگزاری مهر - دین و اندیشه- فاطمه رایگانی‌: «إنه لجهاد نصر او استشهاد». این عبارتی‌ست که غالباً ابوعبیده، سخنگوی گردان‌های قسام، حرف‌هایش را با آن تمام می‌کند. ابوعبیده با همین عبارت کوتاه توضیح می‌دهد که او و یارانش دربرابر ظلم، جهاد را آزادانه «انتخاب» کرده‌اند و از نتیجهٔ آن، چه پیروزی باشد، چه شهادت راضی‌اند. در کربلا هم آن‌ها که آزاده بودند با همین منطق خیمه اباعبدالله را «انتخاب» کردند. حالا این شب‌ها در و دیوار خیمهٔ هیئت هنر هم پر شده است از همین جمله روی مثلث‌های قرمز تا اهالی این خیمه را هم متصل کند به همان «انتخاب». و کارکرد هیئت مگر جز این است؟

هیئت برپا می‌شود تا همهٔ حسین‌چی‌های دنیا را به یکدیگر و جمعشان را به امام پیوند بزند و امت بسازد. پیوندی که نه فقط با گریه و غم‌گساری که با «انتخاب» و قیام محقق می‌شود.

در خیمهٔ هیئت هنر آدم‌ها فقط با گریه بر زخم‌های امام حسین علیه‌السلام به او متصل نمی‌شوند بلکه تلاش می‌کنند با منطق او «انتخاب» کنند. درست است که بار مصیبت سنگین است و اندوهش تمام‌نشدنی اما در نهایت آنچه امام و یارانش را از دیگر مردم زمانه‌اش جدا کرد انتخابش بود. اتصال غزه به کربلا هم فقط در مصیبت‌های بی‌شمار و روضهٔ کودکانش نیست. انتخاب مقاومت در برابر ظلم است که جنس این مبارزه را حسینی می‌کند. پس نمی‌شود هیئتی دم از حسین بزند اما از اهالی غزه و انتخابشان نگوید. امروز همین انتخاب است که حسینیان عالم را هرکجا که باشند به‌هم پیوند می‌زند و امت می‌سازد.

امام در زمانهٔ خودش در صحنهٔ کربلا حجت را بر همه تمام کرد تا کسی نتواند از زیربار انتخاب فرار کند. هیئت هم باید امروز بتواند حجت را بر مستمعینش تمام کند؛ کاری که هیئت هنر در انجامش کم نمی‌گذارد. هر کجا که نگاه کنی نشانه‌ای از این حجت چشمت را می‌گیرد، از طرح‌های روی در و دیوارش گرفته تا کلام سخنران و شاعر و روای‌اش، شعر دم پایانی‌اش، غرقه‌های نمایشگاهش، میزهای فروشش، سردر چایخانه‌اش و حتی طرح لباس خادمانش. همهٔ این‌ها کنار هم جمع‌شده تا اهالی این خیمه را به کسانی متصل کند که با گذشتن از خونشان آزادگی و عزت را انتخاب کرده‌اند. آن‌ها حسین‌وار خون می‌دهند و این‌ها زینب‌وار حماسه را تکثیر می‌کنند تا نشان دهند حالا که فرصت خون‌دادن در این جهاد نیست فرصت روایت و حمایت و امت‌سازی هست. امتی که جمع شدنش رؤیای دیرینه ماست.

ما از اول قرار بود امت واحده باشیم… یعنی زیر آسمان غزه اگر بر سر برادرانمان آتش ریختند ما این‌جا بسوزیم، آن‌جا اگر خانه‌ها را بر سر اهالی خراب کردند ما اینجا آواره شویم، آنجا اگر از جان و مال گذشتند ما هم از هرچه داریم بگذریم، آن‌جا اگر مقاومت را انتخاب کردند ما هم اینجا در هزینهٔ این انتخاب شریک شویم.

و هیئت هنر این شب‌ها جای همین شراکت‌هاست، فرصتی برای همین امت شدن…