داروی آلزایمر ناجی زندگی مجروحان می‌شود

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیواطلس، درحوزه خدمات درمانی اورژانسی، درمان سریع حیاتی است. اکنون یک داروی پر مصرف را می توان برای القای حالت خواب به کار برد که سرعت آسیب به اعضای بدن را کاهش می دهد تا بیماران مدت زمان بیشتری برای رسیدن به بیمارستان در اختیار داشته باشند و زنده بمانند.

پزشکان یک بازه زمانی حیاتی پس از جراحت خطیر را «ساعت طلایی» نامیده اند. هرچند این بازه به طور دقیق یک ساعت نیست اما براساس اصول کلی، هرچه زودتر کمک های پزشکی انجام شود، شانس زنده ماندن بیمار بیشتر است.

این امر در خصوص موارد اورژانسی که در فاصله طولانی از بیمارستان رخ می دهد، به چالشی بزرگ تبدیل می شود. اما اکنون محققان انستیتو وایس دانشگاه هاروارد با قرار دادن بیمار در حالت «وا ایستی» (biostasis) برای کاهش متابولیس و جلوگیری از آسیب دائمی به اندام، راهی برای طولانی تر کردن ساعت طلایی یافته اند. حالت دیاستاز مرحله ای در چرخۀ ضربان قلب پیش از انقباض دهلیزی است که در آن بطن ها به آرامی پر می شوند.

برای این منظور محققان از الگوریتمی به نام NeMoCad استفاده کردند که ساختار ترکیبات را تحلیل می کند تا مشخص شود کدامیک از آنها تاثیر مطلوب را دارد. در این خصوص نوعی وضعیت خواب زمستانی مانند که حیوانات به طور طبیعی آن را تجربه می کنند، القا می شود. ترکیب مذکور DNP نام دارد که هم اکنون برای درمان آلزایمر به کار می رود.

ماریا پلازا الیور مولف ارشد تحقیق در این باره می گوید: جالب آنکه اور دوز بالینی DNP در بیماران مبتلا به آلزایمر با خواب آلودگی و کاهش ضربان قلب همراه است. درهر حال تا آنجا که می دانیم این نخستین پژوهشی است که روی استفاده از این تاثیرات به عنوان واکنش بالینی اصلی تمرکز می کند.

پژوهشگران تاثیرات احتمالی القای DNP را روی قورباغه ها آزمایش کردند. این ماده ۳ عامل بیولوژیکی مصرف اکسیژن، ضربان قلب و حرکت شنا را کاهش داد. متأسفانه هنگامی که این دارو به صورت ذرات آزاد تزریق می‌شود، در بافت‌های سراسر بدن قورباغه‌ها تجمیع می شود و نوعی مسمومیت ایجاد می کرد. برای جلوگیری از این امر، محققان DNP را درون نانوذرات لیپیدی کپسوله کردند و متوجه شدند که دارو در بافت مغز انباشته می‌شود و سمیت را کاهش می‌دهد و در عین حال حالت خواب مانند را القا می‌کند.