«عکاسی» هنری که با عمومی شدن رو به نابودی است

خبرگزاری مهر – گروه استان‌ها- عاطفه قلع‌ریز: سال ۱۲۳۰ بود که هنر عکاسی با ثبت نخستین عکس رسمی در زمان ناصر الدین شاه قاجار شکل گرفت و نخستین عکاسخانه عمومی کشور در همین دوره توسط «عباسعلی بیک» دایر شد.

هنری که به تنهایی می‌تواند تاریخ ایران را در دوره‌های مختلف روایت کند، اما امروز ساده انگاری هنر عکاسی در عصر دیجیتال و فناوری نوین را می‌توان به عنوان یک چالش از آن یاد کرد، هنری که با پیشرفت تکنولوژی و روی کار آمدن ابزار موبایل باعث شد هر نفر خود را یک عکاس قلمداد و دوربین تلفن همراه را به هر سویی جهت دهد و تمام هنر عکاسی را با یک کلیک کردن زیر سوال ببرد.

این در حالی است که عکاسی یک فن، حرفه و یک تکنیک و هنر است که نیاز به فراگیری علوم مختلف و هم آمیزی تکنیک‌های هنری است. صرف داشتن یک گرایش و پرداخت به آن یک عکاس حرفه‌ای بر جای نمی‌گذارد اما اگر عکاس بتواند علی رغم یک گرایش تخصصی، آشنا به تمام گرایش‌ها باشد و با تلفیق آن در رشته تخصص خود بهره ببرد قطع به یقین از خود یک چهره ماندگار خواهد ساخت.

روند افزایشی تولید عکس ذائقه دیداری مخاطب را تغییر داده است

حمیدرضا صیادی از اساتید خبری که در حوزه عکاسی مفهومی و مستند اجتماعی جایگاه دار است به جنبه‌های تخصصی عکاسی اشاره می‌کند و به مهر گفت: در هر سال بالغ بر یک تریلیون و ۶۰۰ میلیارد عکس در جهان گرفته می‌شود که این تعداد عکس منجر به چاپ ۱۳۰ کتاب شد.

وی با بیان اینکه روزانه تعداد زیادی عکس گرفته و منتشر می‌شود که باعث تغییر ذائقه دیداری در مخاطبین شده است، افزود: در حالی با عکاسی دیجیتالی برخورد ساده انگارانه داریم که ظهور این رشته از عکاسی بسیار پیچیده است.

صیادی با اعلام اینکه عکاس باید در هنر عکاسی روایتگری را بداند و عکسی را بگیرد که بدون هیچ گونه توضیحاتی بتواند با مخاطب ارتباط بگیرد، ادامه داد: عکس گرفتن امروز به یک موضوع عمومی تبدیل شده و هر کاربری با دست گرفتن مبایل به خود اجازه تصویربرداری از هر موضوعی را می‌دهد و نامش را عکس می‌گذارد که اگر چنین نبود عکس در نزد عموم اعتبار بالایی داشت.

وی با بیان اینکه اسم عکس را روی هر تصویری نمی‌توان گذاشت، گفت: تصاویری که از احساس و عواطف برخوردار است و ذهن مخاطب را درگیر می‌کند و حرفی برای گفتن داشته باشد می‌تواند ماندگار باشد و از آن به عنوان یک عکس یاد کرد.

صیادی با اعلام اینکه فضای دیجیتال باعث شده که در رشته عکاسی رشد کنیم زیرا که در این جریان تنها عکاسان حرفه‌ای باقی می‌مانند و بسیاری حذف خواهد شد، گفت: آنچه امروزه در عرصه هنر عکاسی فراموش شده و باید بازیابی شود" گالری عکس " است که باید عکاسان پیشکسوت در این حوزه ورود جدی کنند و مخاطب را برای تماشای عکس به سمت گالری‌های هنری بکشانند.

هنر عکاسی را باید نجات داد

این استاد عکاسی گفت: نیاز است که هنر عکاسی را نجات دهیم و اصفهان را همپای تهران در حوزه عکاسی ارتقا دهیم با برگزاری گردهمایی‌ها و گالری‌ها زمینه تبادل دانش و گفتگو را بین عکاسان فراهم سازیم ضعفی که در اصفهان وجود دارد یکدیگر را قبول نداریم و به همین لحاظ کارهای گروهی کمتر دیده می‌شود.

علی نجات بخش اصفهانی یکی دیگر از اساتید عکاسی با گرایش طبیعت و حیات وحش - معماری و مناظر شهری - مردم نگاری به علاقه مندان هنر عکاسی توصیه کرد که تاریخ عکاسی را در ایران و اصفهان مطالعه کنند زیرا که با دانستن پیشینه این هنر می‌توانند در کسب مهارت‌های لازمه موفق تر عمل کنند. او به مهر گفت: اگرچه امروزه انجمن‌ها و کانون‌های متعددی در حوزه عکاسی شکل گرفته است اما آن تبادل نظر و گفتگو و انسجام گروهی کمتر دیده شده است.

وی برای اینکه یک عکاس جریان ساز باشیم باید یک عکاس جسور و با جرأت باشیم و خلاقیت هنری را در عکاسی شکل دهیم، گفت: با وجودی که انواع لوح‌های تقدیر و مدارک مختلف را در حوزه عکاسی دارم اما امروز فهمیدم که راه را اشتباه رفته‌ام و باید عکاسی را آکادمیک و در دانشگاه‌های عالی داخلی و خارجی تحصیل کرد.

چالش ها و مشکلات توسط عکاسان روایتگری شود

نجات بخش از روایتگری چالش‌ها و مشکلات ایران و به ویژه اصفهان از طریق مجموعه عکس‌های خود خبر داد و گفت: بیش از چند دهه در حوزه عکاسی مشغول به فعالیتم که بیش از یکسال در حوزه زاینده رود مجموعه عکس دارم و بیش از یکسال در عرصه فرونشست و موضوعات و چالش‌های مختلف ایران را با عکس روایتگری کردم و تنها جایی که هنوز وارد نشده‌ام عسلویه است.

وی با اظهار اینکه عکاسی صبوری می‌خواهد و باید با سلسله عکس‌ها موضوعات مختلف را روایتگری کرد، ادامه داد: در رشته عکاسی دانشگاه علمی کاربردی انصرافی از تحصیل بسیار داریم زیرا که عکاسی را یک رشته ساده تلقی می‌کنند.

نجات بخش گفت: عکاسان امروزی باید الفبای عکاسی دیجیتالی را بدانند.

به گزارش مهر، بایدد توجه داشت که هر هنری برای ماندگاری و بقا نیاز به مدافعانی دارد که برای ادامه حیات آن بجنگند، اگر عکاسی مدافع خود را داشته باشد خواهد توانست خیلی جدی و حرفه‌ای بدون توجه به مسائل و حاشیه‌ها کار خود را دنبال کرده و بدین طریق قطعاً رشد عکاسی را به همراه خواهد داشت.