کارولین خدادیان نوازنده و پژوهشگر عرصه موسیقی که طی سال های اخیر فعالیت هایی را نیز در حوزه های موسیقی و تاثیرات آن در حوزه های روان شناختی انجام داده در گفت‌وگو با خبرنگار مهر ضمن تشریح تازه ترین فعالیت های خود در این چارچوب توضیح داد: یکی از موفقیت‌های من در این راه یادگیری ساز دف به صورت حرفه‌ای است. در حال حاضر نیز تک‌نوازی‌هایی را با دف، کاستانت و آیین هایی چون «سماع» و تنظیم سازهای الکترونیک انجام داده ام.
وی افزود: در این مسیر تک آهنگ هایی با نام های «خروش»، «اثیری»، «مسخ»، «کولی» و «توهم» با همراهی زکریا یوسفی از پژوهشگران و نوازندگان مطرح موسیقی کشورمان به ویژه در عرصه دف نوازی و سازهای کوبه ای ضبط شده که به زودی منتشر خواهد شد.
وی در ادامه صحبت های خود بیان کرد: تقریباً کمتر شاعر، حکیم یا فیلسوفی را در طول تاریخ ادبیات ایران می‌توان سراغ گرفت که درباره موضوع موسیقی و سماع در آثار منظوم و منثور خود اشارات و عباراتی را نیاورده باشد. سماع معرف یکی از اصلی‌ترین جنبه‌های هنر از نظر ارتباطش با معنویت به شمار می‌رود که در معنای اصلی خودش به معنی «ندای پروردگار است که انسان را به‌سوی خویش فرامی‌خواند» و نیز وسیله‌ای معرفی می شود که انسان می‌تواند به سرمنشأ هستی خود رجعت کند و تنها کسی شایسته قدم‌نهادن در آن است که انضباط لازم را بپذیرد.
این پژوهشگر با اشاره به اجرای درست و اصولی درهم آمیزی موسیقی و سماع گفت: در آیین سماع فرد می تواند براساس ریتم که ساده یا ترکیبی بودن آن بسیار حائز اهمیت است، احساسات خود را بیان کند. آن شخص برای به‌دست آوردن فیضی به نام عشق این کار را انجام می‌دهد و این مسیر دلیلی است تا خودبینی و تکبر شخص از بین برود و روح او را برای دریافت انرژی الهی آماده کند. هدف از این چرخش‌های آئینی خالی شدن از افکاری است که تمرکز شخص را از بین می‌برد و در واقع این چرخش‌ها به مثابه کرم چاله‌ای است که ما را از جهان مادی به جهان ماورایی هدایت می‌کند. بنابراین، نوع موسیقی در این کار بسیار حائز اهمیت است. مسیری که ما را مجاب کرده تا تجربه های موسیقایی را با این محوریت تولید کنیم.
به‌گفته این هنرمند، ترکیب ریتم و موسیقی و حرکات نمایشی، پدیده‌ای چندوجهی است که از تلفیق عناصری مانند صدا، حرکت و زمان‌بندی تشکیل شده است. ریتم به عنوان ساختاری پایه‌ای در موسیقی، نقشی کلیدی در هدایت و سامان‌دهی حرکات موزون دارد و موسیقی، با ارائه یک پس‌زمینه صوتی منسجم، بستر مناسبی برای اجرای حرکات هماهنگ و منظم فراهم می‌کند.
خدادیان در بخش پایانی صحبت های خود بیان کرد: براین باورم برای آنکه یک پژوهشگر بتواند به درک مطلوب و درستی از آیین سماع برسد، در درجه اول می‌بایست موسیقی را خوب بداند تا بتواند سماع موجود در موسیقی را به وجود خود تبدیل کرده و آن را به مخاطبانش معرفی کند. این کار با موسیقی‌هایی که حس و دردی را بیان می‌کنند، می‌تواند انجام شود. شرایطی که طی این سال ها من را بر آن داشت تا فعالیت های پژوهشی را در این زمینه انجام دهم.
نظر شما