حاج قربان، آخرین بخشی کامل که بیش از یکصد مقام موسیقی نواحی خراسان بزرگ را روایت می کرد دو روز پیش بدرود حیات گفت. درباره این هنری مرد بزرگ تاریخ موسیقی گفتنیها زیاد است، اما نکته تاسف باری که پس از درگذشت این مرد عیان شده و در رسانه های مختلف نیز به آنها اشاره شده، عدم توجه مسئولان اداره کل ارشاد خراسان، دفتر موسیقی، خانه موسیقی و دیگر مراکز مرتبط با مسئله بیماری و رنجوری وی ودیگر مشکلات او بوده است.
یکی از همکاران در یادداشتی نوشته است که بیماری او با دومیلیون تومان قابل درمان بوده است و یکی دیگر از پژوهشگران با گله گزاری از بی توجهی مدیران مربوط و انتقاد از کاغذبازیهای موجود گفته که مدیران موسیقی در تهران مدارک بیمارستانی را برای رسیدگی به وضع جسمانی حاج قربان شرط لازم دانسته اند. ( شاید در این زمینه دست مسئولان به علت نواقص امور اداری و آیین نامه های اداری و... بسته باشد) .
این برای نخستین بار نیست که هنرمندی به علت بی توجهی مسئولان زودتر از کف می رود و برای اولین بار هم نیست که انتقاداتی از این دست به مدیران فرهنگی می شود اما می تواند آخرین آن باشد .
بلافاصله پس از درگذشت حاج قربان سلیمانی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی طی پیامی گفت : "... دگر بار گوهری درخشان از جامعه هنری کشور به خاموشی گرایید ..." و شنیده شده است که با مساعدت معاونت امور هنری و اداره کل ارشاد خراسان کلیه هزینه های خاکسپاری و دیگر مراسم مربوط به درگذشت این هنرمند تامین می شود ، همه اینها بر شناخت و اذعان مدیران فرهنگی نسبت به جایگاه و پایگاه حاج قربان سلیمانی دلالت دارد ولی چرا باید در این موقعیت و در این هنگام که حاج قربان در میان ما نیست مسئولان فرهنگی به تکاپو بیفتند و هزینه ها را نه با کاغذ بازی که با تلفن حل و فصل کنند؟ آیا بهتر نبود این هزینه کفن و فن و دیگر مراسم که قطعا از هزینه درمان دو ماه پیش حاج قربان بیشتر می شود قبلا صرف او می شد؟
این یادداشت نمی خواهد صرفا انتقاد و گله ای باشد از عدم توجه کافی مسئولان و این ادعا را هم ندارد که اگر آن دوا و درمان صورت می گرفت هم اینک حاج قربان در بین ما می بود چرا که حیات و ممات در ید پروردگار متعال است ولی این یادداشت به شهادت روزگاران گذشته این داعیه را دارد که به هنرمندان موسیقی نواحی بویژه آنها که دور از مرکز هستند و یا به دلیل عزت نفس بیشتر و حجب و حیای افزونتر در کنج انزوا با درد خویش می سازند معمولا کمتر مورد عنایت و رسیدگی مسئولان قرار گرفته اند و کلام آخر اینکه امیدواریم کمیسیون فرهنگی مجلس ، مسئولان محترم دولتی و غیر دولتی نگذارند تجربه تلخ عدم رسیدگی به امور درمانی حاج قربان سلیمانی دیگر بار تکرار شود چرا که ممکن است حاج قربانهای دیگری در راه باشند.
نظر شما