بی توجهی به نقش و جایگاه بانوان در جامعه آسیب زا است

به گزارش خبرگزاری مهر، سیده فائزه موسوی در آئین قدردانی از بانوان بازنشسته، کارمند و داوطلب جمعیت هلال احمر زنجان، افزود: بانوان در بحث زنانگی نقش و جایگاهی در جامعه دارند که باید به آن بپردازند و بابت آن بر خود ببالند.

وی اظهار داشت: ایفای نقش زنانگی و مادرانه و توجه به نقش و وظایف آن، اولین و مهمترین کاری است که باید بانوان به آن توجه داشته باشند.

موسوی یادآور شد: بی توجهی به نقش و جایگاه زنان باعث می‌شود که دچار آسیب‌های جدی در زندگی و جامعه شویم درحالیکه اگر بانوان جایگاه و هویت زنانه خود را پیدا کنند و مردان در هویت و جایگاه مردانگی خود قرار بگیرند، آن وقت در جامعه‌ای ایده‌آل زندگی می‌کنیم.

مدیرکل دفتر امور زنان و خانواده استانداری زنجان گفت: خداوند نقش بزرگی در سیرت زنان قرار داده است تا انسان‌های بزرگ را تربیت کنند.

موسوی افزود: این تربیت‌ها الزاماً به شغل، سواد، توانمندی و موقعیت‌های اجتماعی بانوان ربطی ندارد وگرنه مادران کم سواد و بی سواد نمی‌توانستند مردان بزرگی را تربیت کنند که منجر به متحول شدن دنیا شدند.

فاطمه (س) دوست‌دار و محبوب رسول خدا (ص) بودند

مسئول دفتر نمایندگی ولی فقیه در جمعیت هلال احمر استان زنجان نیز در این جلسه، گفت: پیامبر اکرم (ص) حضرت فاطمه (س) را «حانیه» نامیدند؛ یعنی بانویی که با شوهر و فرزندانش بسیار مهربان و دلسوز بود و «حبیبه» گفتند؛ یعنی دوست دار و محبوب رسول خدا (ص) بودند.

حجت الاسلام جواد نصیری افزود: پیامبر (ص) در آستانه رحلتش دست حضرت فاطمه زهرا (س) را گرفت و در دست علی (ع) گذاشت و فرمود: «ای ابوالحسن این ودیعه خدا و ودیعه رسولش محمد نزد توست، حق خداوند و حق مرا در مورد آن رعایت کن و می دانم رعایت خواهی کرد».

وی در ادامه با اشاره به بیانات امام صادق (ع)، خاطرنشان کرد: اگر دوستی‌ها، دشمنی‌ها، بذل و بخشش‌های کسی برای خدا باشد، حضرت فاطمه زهرا (س) به بالاترین درجات ایمان رسیده و ایمانش کامل شده است.

مسئول دفتر نمایندگی ولی فقیه در جمعیت هلال احمر استان زنجان گفت: ابراز مهر و محبت، دل‌های مشتاق را صید و آتش کینه‌ها و اختلافات را خاموش می‌کند همچنین افسردگی‌ها را معالجه و سخت‌ترین شرایط زندگی را تحمل پذیر می‌سازد.

وی خاطرنشان کرد: پیامبر گرامی اسلام (ص) با بوسه زدن بر دستان فاطمه (س) و ابراز محبت ویژه به او در پیش چشمان دیگران، بنیان مهر و وفا، روابط عاطفی و آئین مهرورزی را در منطقه‌ای استوار ساخت که به غیر از خشونت و بربریّت چیز دیگری در آن حاکم نبود و زنده به گور کردن دختران در آن سنتی دیرین به شمار می‌رفت.