تجربه عراق ؛ آخرین نقشه بوش برای افغانستان/ ناتو اولین چالش پتریوس

به گزارش مهر، ژنرال "دیوید پتریوس" که در 26 ژانویه 2007 به سمت فرماندهی نظامیان آمریکایی  و متعاقب آن در فوریه همان سال به پست فرماندهی کل نیروهای ائتلاف در عراق منصوب شده بود امروز در مراسمی پست خود را به ژنرال "ریموند اودیرنو" تحویل داد.وی پنجمین فرمانده نظامی آمریکا در عراق است.

پتریوس پس از تحویل این پست به اودیرنو، به سمت فرماندهی نیروهای مرکزی آمریکا منصوب می شود یعنی پتریوس از این پس نه تنها فرماندهی نظامیان آمریکایی در خاورمیانه را عهده دارد خواهد بود بلکه وظیفه فرماندهی نظامیان آمربکایی در مرکز آسیا نیز به عهده وی خواهد بود.

به گفته مقامات پنتاگون، از این پس تمرکز اصلی پتریوس بر روی جنگ افغانستان خواهد بود جنگی که به اعتقاد این ژنرال با سابقه آمریکا در مسیر غلطی هدایت می شود.

پنتاگون امیدورا است، پتریوس که کارنامه ای قابل توجه از خود در عراق به جای گذاشته در افغانستان نیز بتواند موفقیتهای خود را تکرار کند. پرسشی که در این جا مطرح می شود این مطلب است که چه شباهتهایی میان عراق و افغانستان وجود دارد که پنتاگون را به موفقیت پتریوس در آن امیدوار کرده است؟

افغانستان کشوری است با قومیتهای مختلف که به غیر از طالبان گروه های شبه نظامی دیگری نیز در آن فعالیت می کنند و گاه این گروه ها نیز با نیروهای ناتو در افغانستان درگیر می شوند. یعنی درست همانند روزهای اول ورود پتریوس به عراق که در آن زمان گروه های شبه نظامی زیادی همراه با القاعده با نیروهای ائتلاف مبارزه می کردند اما پس از مدتی با تشکیل شوراهای بیداری، همین گروه ها تبدیل به همپیمانان آمریکا در مبارزه با القاعده در عراق شدند.

ژنرال ریموند اودیرنو و ژنرال پتریوس فرماندهان جدید و قدیم آمریکا در عراق

از سوی دیگر افغانستان در مرز جنوبی خود یعنی مرز با پاکستان نیز با مشکلاتی مواجه است. دلیل اصلی این مشکل اختلاف کابل و اسلام آباد در مورد مرز میان افغانستان و پاکستان است که کابل مرز تعیین شده میان دو کشور را که توسط انگلیس در قرن گذشته ترسیم شده را به رسمیت نمی شناسد و همین اختلاف مرزی باعث شده تا مناطق مرزی پاکستان و نقاط قبیله نشین این کشور تبدیل به مکانی امن برای طالبان و القاعده شود و این گروه ها نیز با گذشتن از مرز مشکلاتی را هم برای افغانستان و هم برای پاکستان ایجاد می کنند. 

نکته دیگری که در مورد افغانستان باید به آن اشاره کرد این موضوع است که مشکل ناتو و آمریکا در افغانستان فقط طالبان و یا گروه های شبه نظامی نیست بلکه کشت خشخاش و تولید مواد مخدر در این کشور نیز از دیگر نکات مهمی است که انتقادهای زیادی را از ناتو پدید آورده است.

به نظر می رسد مسئله کشت خشخاش با فعالیت طالبان رابطه ای مستقیم داشته باشد و از همین رو نیروهای ناتو باید به طور هم زمان با این دو مشکل مقابله کنند.

پتریوس در حالی از این پس نیروی اصلی خود را بر روی افغانستان متمرکز می کند که در ماهها و روزهای گذشته فرماندهان مستقر در افغانستان به کرات از کمبود نیرو و تجهیزات در این کشور برای مقابله با طالبان ابراز نارضایتی کرده و خطر تسلط دوباره طالبان بر افغانستان را به مقامات ناتو گوشزد کرده اند.

در این میان حتی برخی از فرماندهان انگلیسی و عراقی حاضر در افغانستان خواستار اجرای طرح عراق یعنی افزایش چشمگیر نیروها، در این کشور شده بودند، اما به نظر می رسد غیر از آمریکا و انگلیس کشورهای دیگر تمایل چندانی برای افزایش شمار نظامیان خود در افغانستان ندارند و همین امر می تواند اولین چالش پیش روی پتریوس در افغانستان باشد، یعنی پتریوس پیش از مقابله با طالبان باید کشورهای عضو ناتو را به افزایش شمار نظامیان خود در افغانستان متقاعد کند. 

با این وجود بر اساس گزارشهای منتشر شده وضعیت افغانستان از سال 2001 تاکنون در بدترن وضع قرار دارد.

.............

گزارش: حمید بیاتی