به گزارش خبرنگار مهر، یکسال به بلندای شب یلدا گذشت اما هنوز باورمان نشده که "آیدین" دیگر نیست. تیم صبامهر (صباباتری ) بدون آیدین، تیم ملی بسکتبال بدون نیکخواه بهرامی شماره 8 و ورزش ایران بدون "آیدین نیکخواه بهرامی" 365 روز زمستانی، بهاری، تابستانی و پاییزی را پشت سر گذاشت اما هنوز نمی توان فقدان ملی پوش 205 سانتیمتری بسکتبال ایران را باور کرد.
پدر و مادر سالی ناباورانه را گذراندند و در حیرت رفتن امید زندگی خود اشک ریختند اما هنوز به نبود آیدین عادت نکردند چون باور ندارند که او ....
اما دیروز آزادی دست نهیبی شد بر سرمان که واقعیت اینجاست؛ "یک سال گذشت". آری؛ بدون آیدین اما با یاد "آیدین".
امروز هفتم دی ماه، اولین سالروز آن روز تلخ است. روزی که "جاده " و "چالوس" در امتداد هم ایستادند تا "گارد ریل " در سرمای زمستان غم داغ فقدان را به جان بسکتبال که نه ؛ ورزش ایران بیندازد و ذوق و شوق افتخارآفرینی‌های بسکتبال را که به واسطه صعود به المپیک به راه افتاده بود، نیمه کاره بگذارد.
جابر روزبهانی، اوشین ساهاکیان، علیرضا هنردوست، پویا تاجیک، ایمان زندی، بابک پاک نژاد، موسی نبی پور، کامران جمشیدوند، امیر امینی، علی دورقی، بهزاد افرادی، محمدرضا اکبری، عماد سلمانی، مهدی شیرجنگ و بالاخره صمد نیکخواه بهرامی در نخستین سالروز درگذشت مرحوم "آیدین نیکخواه بهرامی" به تالار بسکتبال ورزشگاه آزادی که هر گوشه‌اش روزی نگاه آیدین را به خود داشته، آمده بودند تا به یاد هم تیمی خود در تیم ملی گل بزنند و هلهله کنند اما حیف، دیگر آیدین بر روی حلقه نمی پرد.
سیاه پوشان صبامهر هم با نام‌های سجاد نجات زاده، بهنام افرادی، محمد سیستانی، اصغر کاردوست، کرم احمدیان، سعید تابش نیا، محمد شاهسوند، سامان ویسی، محمد ایرانی ، محمد حسن زاده، ایمان کاریاب، علی نصر و امیر حسین شاهین طبع در آن سوی میدان حریف سفید پوشان تیم ملی شدند اما صد افسوس که آیدین نبود تا برادرانش را در تیم باشگاهی همراهی کند.
تداعی خاطرات فرزند 26 ساله‌ای که مدت‌هاست واژه مرحوم در کنار اسمش نشسته قدرت حرف زدن را از مادر گرفته بود. فرزانه ابراهیمی که حالا صمد را تنها امید و قدرت زندگی‌اش می داند تنها به یک جمله بسنده کرد: "آیدین من زنده است" . البته پدر هم که سختی یک سال بدون پسر بزرگ را نتوانسته از چهره اش پنهان کند بیشتر از این نگفت: "از حضور همه تشکر می کنم."
اما محمود مشحون که خود را به نوعی پدر آیدین می داند حرف‌های شنیدنی داشت: "اگر در تعریف از آیدین غلو کردم به من حق بدهید چون فرزندم بود. پدر عاشق لحظاتی است که فرزندش در جایگاهی قرار گیرد که باعث افتخارش شود و آیدین با تلاش خود در آن جایگاه قرار گرفته بود. آیدین نمرده و همیشه جاودان خواهد بود."
رئیس فدراسیون بسکتبال ادامه داد: "حق اوست که برایش این گونه ادای احترام کنیم. من پدر آیدین را درک می کنم چون او فرزند من هم بود. صمد را درک می کنم چون من هم برادر از دست داده ام. امیدوارم صمد نیکخواه بهرامی با تلاش روز افزون خود به عنوان برادر یاد آیدین را همیشه و در هر کجا زنده نگه دارد."
دیدار بسکتبال در واپسین آدینه ایام زیارت ذات کبریایی درکعبه امنش بدون " آیدین نیکخواه بهرامی" برگزارشد اما تا چشم کار می کرد یاد آیدین بود و تا گوش می شنید نام آیدین بود. دیروز ثابت شد ضرب المثلی که بکار می رود همیشه درست از آب در نمی آید و شاید برخی اوقات باید گفت: "از دل نرود هر آنکه از دیده برفت".
" یکسالی که بدون آیدین گذشت به اندازه هزار سال سخت و طاقت فرسا بود و هر ثانیه اش غم و اندوه روی شانه من گذاشت." این بخشی از صحبت‌های صمد نیکخواه بهرامی بود که برای حضور در مراسم سالروز درگذشت برادر راه طولانی "پاریس" تا " تهران" را طی کرده بود.
صمد نیکخواه بهرامی گفت:" فکر نمی کردم بعد از مرگ آیدین بتوانم بلند شوم و به ورزش و زندگی ادامه دهم اما مثل اینکه آیدین در نبودش هم به من نیرو می دهد. قدرت او در زندگی من پابرجاست. من باید علاوه بر خودم به جای آیدین هم بازی می کردم به همین دلیل تلاش بیشتری از خود نشان دادم".
وی به خاطرات مشترک با برادر مرحومش اشاره کرد و اظهار داشت: "کری خوانی های زیادی با هم داشتیم من هزاران بار به او باختم او هم همینطور. اما بالاخره هر دو ملی پوش شدیم. حضور در المپیک آرزوی بزرگ آیدین بود همیشه از این موضوع حرف می زد اما نتوانست آن را تجربه کند. به همین خاطر بود که در بازی‌های المپیک سخت ترین دوران ورزشی خود را سپری کردم."
دیروز آیدین نیکخواه بهرامی گمشده ای در تالار بسکتبال آزادی بود که همه او را می خواندند هر چند که آیدین نیکخواه بهرامی با رفتنش بزرگ نشد. او بزرگی را پیش از سفر آخرت و در این عالم تصاحب کرده بود اما " تا هستم ای رفیق ندانی که کیستم".
--------------------------
گزارش : زینب حاجی حسینی
نظر شما