دکتر محسن پرویز در گفتگو با خبرنگار مهر ضمن بیان این موضوع گفت: حد کاری ما اجازه نوشتن و کار جدی و طولانیمدت را نمیدهد، یعنی فقط گاهی فرصت میکنم داستانکی بنویسم و متاسفانه از این حد و اندازه فراتر نمیرود یعنی فرصتش نیست.
وی افزود: گاهی میبینیم کسانی که کار اجرایی در رده‌های بالا دارند تالیفی دارند. این نکته بسیار ارزشمند است اما این سوال را نیز برای من به وجود می‌آورد و احساس میکنم که این دوستان یا وظیفهشان را خوب انجام نمیدهند و یا تالیف و پژوهش آنها اشکال دارد. در واقع کار اجرایی فرصت کافی برای در اختیار ما نمیگذارد.
این نویسنده در ادامه گفت: در حدود دو سال پیش که تنها چند ماهی از مسولیتهای من میگذشت و در هیئت علمی دانشگاه از جمله کسانی بودم که بیش از چهار مقاله داشتند در یک مصاحبه این سوال از من پرسیده شد و من این نکته را گوشزد کردم که این مقاله‌ها ربطی به کارفعلی‌ام ندارند چون با توجه به مسئولیتم وقت کافی برای چنین کارهایی ندارم و این مقاله‌ها مربوط به قبل از قبول مسولیتم بوده‌است اما به علت فاصله زمانی چاپ کارها باعث شده که این مسئله چنین نمودی پیدا کند.
وی در پایان گفت: اما برای نویسندهها معمولا حضور در یک شرایط نو اندوختهای ایجاد میکند که ممکن است در آینده مورد استفاده قرار گیرد.
محسن پرویز با بیان اینکه فعالیتهای اجرایی در سطوح مدیریتی کمتر اجازه می‌دهد که وی به کار نویسندگی‌اش ادامه دهد گفت: همواره این سوال برای من مطرح است که سطوح بالا چگونه فرصت می‌یابند که کار تالیفی کنند.
کد خبر 821417
نظر شما