کشف شواهدی جدید در اثبات وجود آب در مریخ

به گزارش خبرگزاری مهر، تصاویر جدیدی که از مدارگرد مریخی سازمان ناسا به دست آمده نشاندهنده آبراههای بادبزن مانندی است که به نظر بیش از 1.25 میلیون سال عمر دارند.

اخترشناسان بر این باورند آثار موجود در این سیستم بادبزنی ناشی از جریان آبهایی است که در نتیجه ذوب یخ در سطح مریخ جریان یافته است.

به گفته دانشمندان دانشگاه براون آبراههای کشف شده شاید بتواند به آخرین دوره مریخی- دوره ای که آب در سطح مریخ جریان داشته است - تعلق داشته باشد. آبراهها بر روی سطح مریخ از آثار زمین ساختی جوان این سیاره به شمار می روند که دانشمندان تاکنون موفق به تعیین دقیق سن آنها نشده اند.

اما محققان دانشگاه براون با استفاده از فشار و تمرکز حفره هایی که در سیستم آبراهها وجود داشته موفق به اندازه گیری سن این آبراهها در منطقه ای به نام پرومتیا ترا شده اند.

دانشمندان بر این باورند که کشف چنین سیستم های آبی در سیاره مریخ می تواند جریان آب را در زمانی نه چندان دور در مریخ به اثبات برساند. به بیانی دیگر وجود آب در حدود 1.25 میلیون سال پیش می تواند زمانی را که برای وجود آب در مریخ تخمین زده شده است را افزایش داده و عمر بقای این مایع حیات بخش در مریخ را به سالهایی نه چندان دور تغییر دهد.

همچنین این سیستمها می توانند به شواهدی که نشان دهنده دوره یخبندان در مریخ بوده است - دوره ای که به نظر یخهای قطبی در ان به قسمتهای استوایی منتقل شده اند- بیافزاید.

به منظور تخمین سن این سیستم دانشمندان از شیوه شمارش حفره ها استفاده کردند. به دلیل اینکه فشار این حفره ها از نظام و قاعده خاصی پیروی می کنند می توانند روشی موثر در زمانبندی سطح سیاره ها به شمار روند. به این معنی که سطوح پر حفره تر از سن بالاتر و سطوح صاف تر و کم حفره تر جوانتر به شمار می روند.

محققان با استفاده از این شیوه موفق به شناسایی بخش مجزا در سیستم آبراهی جدید شدند که نشان می دهد هر یک از آنها در اثر حادثه ای مجزا تشکیل شده اند. یکی از این بخشها از حفره های کوچکی برخوردارند در حالیکه بخشهای دیگر از سطوح صافی برخوردارند که نشان دهنده سن کم آنها است.

با مقایسه حفره های موجود در این بخشها با حفره هایی که در فاصله 80 کیلوومتری از این سیستم قرار گرفته اند دانشمندان سن مسن ترین بخش در سیستم آبراهه جدید را 1.25 میلیون سال اعلام کردند.

بر اساس گزارش بی بی سی، دانشمندان در ادامه  این اکتشافات موفق به یافتن مواد معدنی آبدار مانند اوپال و کربنات شدند.