عبدالرحيم كريمي واحد ، عضو هيات مديره انجمن مصدومين شيميايي سردشت و نمايند اين انجمن در تهران در گفت و گوي اختصاصي با گروه دفاع مقدس خبرگزاري "مهر" گفت : سردشت در ساعت 15/4 بعدازظهر روز هفتم تير ماه سال 1366 در اثنايي كه جنگ در اوج خود بود توسط حزب بعث عراق ، بمباران شيميايي شد . اين شهر اولين شهري است كه بعد از جنگ جهاني اول وتصويب كنواسيون هاي منع سلاح هاي شيميايي مورد حمله شيميايي قرار گرفته است . ضمنا سردشت در جنگ هشت ساله ، هميشه زير تير مستقيم دشمن بود.
وي افزود : اگر حمله عراق به سردشت را به منحني تشبيه كنيم بمباران شيميايي در اوج اين منحني است . وقتي به روزنامه هاي سال 66 مراجعه مي كنيم مراحل اوليه بازتاب اين فاجعه خوب است ولي از آنجا كه معمولا حادثه جديد حادثه قبلي را تحت شعاع قرا مي دهد ، كشتار حجاج ايران در مكه اين فاجعه را تحت شعاع قرار داد . موضوع سردشت كمرنگ شد و فقط به چند مقاله آنهم در صدمين روز حادثه بسنده كردند .
عضو هيات مديره انجمن مصدومين شيميايي سردشت گفت : پس از حادثه ، همه ساله در سالگرد اين روز مردم سردشت و بازماندگان آن حادثه به گزار شهدا مي رفتند و ياد و خاطره آنها را زنده نگاه مي داشتند ولي برنامه ويژه ديگري نبود . از آنجا كه ما خودمان مي دانستيم چه فاجعه اي اتفاق افتاده است و يك عمل غير انساني روي مردم سردشت آزمايش شده است ، با عده اي از دوستان كه خود از مصدومين و از خانواده شهدا بودند ، تصميم گرفتيم در هفت تير ماه سال 78 در مقابل ساختمان سازمان ملل به عنوان اعتراض تجمع كنيم و صداي مردم سردشت را به جهانيان برسانيم .
وي افزود : اين تصميم در زمان آغاز رياست جمهوري آقاي خاتمي بود . ما براي اينكه كارمان قانوني باشد پيگيري مجوزهاي لازم را انجام داديم .از آنجا كه دولت آقاي خاتمي مي خواست در سياست خارجه ايران يك تحولي ايجاد كند به ما مجوز ندادند ولي با ما همدردي كردند . ما هم حرف آنها را پذيرفتيم ، فقط از آنها خواستيم تا در اين خصوص يك انجمني را تاسيس كنيم . بعد از دوسال طي مراحل قانوني ، در اسفند سال 1380 توانستيم انجمن مصدومين شيميايي سردشت را تاسيس كنيم .
نماينده انجمن مصدومين شيميايي سردشت در تهران گفت : مهمترين هدف ما در اين انجمن اين است كه سردشت به عنوان اولين شهر قرباني سلاح هاي شيميايي معرفي شود . اگر بتوانيم اين را در سطح بين المللي به ثبت برسانيم همه اهداف ، پيرو آن به اجرا درمي آيد .
وي افزود : در جنگ جهاني اول يكي از شهر هاي نروژ مورد حمله شيميايي قرار گرفت . شما موقعيت آن زمان را با زماني كه سردشت مورد حمله قرار گرفت مقايسه كنيد . در آن زمان هنوز كنوانسيوني براي منع سلاح هاي شيميايي وجود نداشت .ولي در زمان حمله به سردشت وجود داشت . ما اگر بتوانيم اين را به سازمان ها و مجامع بين المللي بقبولانيم كه سردشت اولين شهر است كه مورد حمله شيميايي قرار گرفته است اين خود به خود زير مجموعه هاي خاصي را تحت شعاع قرار مي دهد . از جمله رسيدگي بيشتر به مصدومين ، غرامت ، و موارد ديگر .
كريمي واحد گفت : هدف انجمن اين است كه با مطرح كردن سردشت و حلبچه ، مواد شيميايي روي انسان هاي ديگري در جهان آزمايش نشود . بيايند ببينند كه چه اتفاقي افتاده است و مصدومين در چه وضعيتي هستند . ما نمي خواهيم در هيچ جاي دنيا هيچ قوم و مليتي مورد حمله شيميايي قرار بگيرد . انجمن مي خواهد در جهان تمامي عوامل توليد ، انباشت و توزيع مواد شيمياي شناسائي ودر مراجع ذيصلاح محاكمه شوند .
عضو هيات مديره انجمن مصدومين شيميايي سردشت گفت : ما معتقديم اول بايد در مورد حمله سردشت اطلاع رساني شود . هركجا مراجعه كنيد و در مورد اين حمله سوال كنيد اولين شهري كه به ذهنشان خطور مي كند حلبچه است نه سردشت . در حاليكه عمق فاجعه درسردشت از نظر گازهاي استفاده شده بيشتر است . مردم در سردشت اطلاعي از عوارض و چگونگي مقابله با حملات شيميايي نداشتند . در اين فاجعه بنا به اعلام رسانه ها پنج هزار نفر مصدوم شده اند ولي آمار غير رسمي با توجه به جمعيت سيزده هزار نفري سردشت ، ده هزار نفرمصدوم است .
وي افزود : در سردشت از گاز اعصاب و خردل استفاده شد . در حالي كه در حلبچه از گاز سيانور . گاز خردل هميشه در محيط و بدن مصدوم باقي مي ماند. موردي سراغ نداريم كه مصدومين شيمايي با گاز خردل، بهبود يافته باشند . عوارض اين گاز عفونت ريوي ، پوست و چشم است . چشم التهاب پيدا مي كند و كم سو مي شود . پوست خارش مي گيرد و ريه نيز آسيب ديده و موجب تنگي نفس مي شود . اين فاجعه اي است كه در سردشت اتفاق افتاده است .در حلبچه با توجه به اينكه گاز سيانور استفاده شد، تعداد تلفات زياد است و لي آثار اين گاز آني است و باقي نمي ماند . از اين جهت است كه مي گوييم فاجعه سردشت بيشتر از حلبچه است .
نماينده انجمن مصدومين شيميايي سردشت در تهران گفت : عمق فاجعه در سردشت بيشتر از حلبچه بود اگردر مورد سردشت خوب اطلاع رساني مي كرديم فاجعه ديگري به نام حلبچه اتفاق نمي افتاد . صدام آدم شجاعي نبود كه بعد از سردشت با توجه به افكار عمومي حلبچه را بمباران كند و مواد شيمياي ديگري را روي مردم آزمايش كند . ما بايد كاري كنيم كه اولين شهري كه در مورد شهر هاي شيميايي به ذهن همگان خطور مي كند سردشت و بعد حلبچه باشد نه اينكه فقط حلبچه مطرح شود .
ادامه دارد
نظر شما