عباسي : آزادي را دوست داشتيم ولي نه به قيمت زهر نوشيدن حضرت امام (ره)

محمد باقر عباسي آزاده اي كه از سال 60تا سال 68  را در زندانهاي عراق بسر برده است در گفت و گو با گروه دفاع مقدس خبرگزاري مهر گفت : اخبار معمولا از طريق رسانه ها و روزنامه هاي عراقي مثل الثوره ، الجمهوريه ، القادسيه و غيره به ما مي رسيد . دوستان ترجمه مي كردند و با يك تفسير در اختيار بچه ها قرار مي دادند . خبر قطعنامه هم به اين شكل به دستمان رسيد .

وي افزود : خبر پذيرش قطعنامه براي اسرا ناراحت كنند بود . يك شوك به همه وارد كرد . خيلي ها با توجه به اينكه چند سال در اسارت بودند ولي حاضر نبودند به اين قضيه تن بدهند . خيلي برايمان گران تمام شده بود . حتي از روي نارحتي چند نفر به حالت تب افتاده و مريض شدند .

عباسي گفت : براي اينكه از ناراحتي بچه ها كاسته بشود روحانيي كه در اردوگاه بود بابچه ها صحبت مي كردند و مي گفتند آنچه كه تقدير ما است و در كشور اتفاق مي افتد ما از آن بي خبريم . اين صحبت ها بچه ها را سبك مي كرد و اتفاق افتاده را مي پذيرفتند . اسرا به اين دليل قبول مي كردند ، كه پذيرش قطعنامه 598 را خواست امام مي دانستند . اما قبول اين مسئله خيلي يراي آنها سخت بود .  

 وي افزود : براي خود من بسار سخت بود . ما دولت عراق را قابل نمي دانستيم . خيلي دشوار بود كه هشت سال در مقابل عراق دفاع كنيم بعد به اين شكل قضيه تمام شود .

محمد باقر عباسي گفت : بعد ازاعلام پايان جنگ عراقي ها سر از پا نمي شناختند . هفت شبانه روز جشن گرفته بودند . يادم هست يك افسر عراقي از در اردوگاه تا وسط آسايشگاه بشكن مي زد و مي رقصيد . اردوگاه و آسايشگاه سكوت مطلق بود . آنها كاري مي كردند كه مارا تحريك كنند . مي گفتند خوشحال باشيد جنگ تمام شده ولي بچه ها خيلي خونسرد مي گفتند اين هم مثل مطالب ديگر است . اتفاق خاصي نيافتاده است . عراقي ها مانده بودند معطل . فكر مي كردند ما دوست داريم در عراق بمانيم .

وي افزود : وقتي شنيديم كه امام فرمودند من جام زهر را نوشيدم .خيلي ها سه روز مبهوت بودند و با كسي حرف نمي زدند . بغض خاصي گلويمان را گرفته بود . مي خواستيم با صداي بلند فرايد بزنيم و گريه كنيم . پيش خودم گفتم مگر چه اتفاقي افتاده كه بايد حضرت امام جام زهر را بنوشد . اطلاعات چنداني به دستمان نمي رسيد كه بدانيم چه اتفاق افتاده است .

عباسي در پايان گفت : بايد بگويم البته يك زنداني هميشه دوست دارد كه آزاد باشد . ما هم هميشه دعا مي كرديم و دلمان مي خواست كه آزاد بشويم ولي به چه قيمتي . ما آزادي را دوست داشتيم نه به قيمت اينكه امام بگويد من جام زهر را نوشيدم . اين جمله امام خيلي برايمان گران تمام شد . هنوزبعد از اين مدت اين مسئله براي ما هموار نشده است . هنوزدروجودمان از اين قضايا يك اثري هست .