مادری به نام «آسیه»

آسیه با واژه استوانه و ستون معنی می‌شود. نام یک زن یک مادر. آسیه کمالی متولد ۱۳۶۴ مادر ندا و نسیم است. درسال ۹۱ با یک تصادف دلخراش از ناحیه کمر قطع نخاع شد.روزها برایش با کاردرمانی و فیزیوتراپی می‌گذشت.تمام توان همسربودن و مادربودن را به یکباره از دست داده بود.

روزها را با خیره شدن به سقف اتاق شب می‌کرد ولی انگار زندگی هنوز ادامه داشت و آسیه باید زندگی می‌کرد چون مادر بود.کم کم تصمیم گرفت با پاهای نداشته‌اش روی پای خود بایستد و خودش از پس کارهایش بربیاید. با کمک همسر و برادرش مناسب سازی های لازم برایش درخانه فراهم شد. ارتفاع گاز و ظرفشویی پایین آمد تا آسیه براحتی به کارهای شخصی اش برسد.

چون همسر آسیه درخارج از استان مشغول به کار است و می‌تواند ماهی یکبار در کنار خانواده باشد. آسیه تمام تلاشش را می‌کند تا زندگی را جمع و جور کند. کم کم با واقعیت زندگی روبرو می‌شود. تصمیم می‌گیرد از لاک تنهایی اش بیرون بیایید بخاطر ندا و نسیم زندگی کند. کلاس زبان و ورزش را شروع می‌کند به سرعت با رشته تنیس و تیراندازی با کمان اخت می‌گیرد. آسیه جوری عاشق تیراندازی با کمان می‌شود که تمام غم نداشتن پاهایش به یکباره فراموش می‌شود.
آسیه نایب رئیس هیئت ورزش‌های معلولین و جانبازان در استان است. آسیه با تمام سختی‌های زندگی می جنگد و زندگی می‌کند تا در نبود همسرش برای دخترانش هم مادر باشد هم پدر. تمام تلاشش را می‌کند تا همان مادری بشود که در گذشته بود. هرروز زودتر از ندا و نسیم از خواب بیدار می‌شود صبحانه را آماده می‌کند تا دخترانش را راهی مدرسه کند.
در طول روز به کارهای شخصی و ورزش مورد علاقه اش می‌رسد. ندا و نسیم همچون پروانه در دور مادرشان می‌چرخند و در کارهای کار درمانی و منزل کمکش می‌کنند. در طول روز باهم دف و سه تار می‌زنند. نقاشی می کشند، کارهای چرم و معرق انجام می‌دهند و در نبود پدر زندگی را به جریان می‌اندا زند.
به امید تندرستی مادران سرزمینم.