لاک تراشی که با زبان مازندرانی به آن "چو تراشی" ( تراشیدن چوب درخت) گفته می شود در برخی مناطق مازندران رواج دارد و نفس این هنر دستی به شماره افتاده است.
لاک تراشی با بیش از ۱۰ هزار سال قدمت هنری جز هنرهای اصلی مازندران محسوب می‌شود، لاک تراشی سالیان سال همچنان از اجزای اصلی آشپزخانه و زینت بخش خانه مردم این دیار می‌باشد.
لاک تراشی شامل ساخت مصنوعات چوبی بوده که سازنده آن با خلاقیت و توانمندی خود نقش و نگاری زیبا روی آن می‌نهد.
ظروفی همچون کچه (قاشق)، برنج شور (کاسه گرد و بزرگ)، کت را (کف گیر)، پلاکر (جهت ریختن برنج پخته شده)، دونه پاج (دیس گرد برای تمیز کردن برنج)، خردخار (کاسه)، لاک (تشت)، جوله-کلز (وسیله‌ای است برای برداشتن شیر و دوغ)، انواع سینی و خیلی از وسایل دیگر بوده که مصارف آن در آشپزخانه می‌باشد.
تلم، صندوقچه، صندوق بزرگ، کمدهای دیواری، گهواره، فانوس، وسایل صنعت بافندگی هم از جمله مواردی است که به صورت چوبی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
امروز این هنر به بخاطر تولیدات وسایل صنعتی همچون پلاستیکی و فلزی و به عنوان استفاده رایج کدبانوها قرار گرفته در حال حاضر بیشتر به سمت تزئینی و زینت بخش خانه سوق داده شده است.
امروزه بیشترین هنر لاک تراشی توسط افراد سن به بالا انجام می‌گیرد و این خطر بزرگی است که رو به انقراض می‌رود.
با بها دادن به این هنر و امکانات و شرایط‌های مساعدی که برای جوانان می‌توان ایجاد کرد تا این هنر زیبا و پر کاربرد که هنر و فرهنگ مازندران می‌باشد حفظ بماند.
نظر شما