به گزارش خبرنگار مهر، لالایی‌ها، بخش مهمی از فرهنگ یک کشور را تشکیل می‌دهند چراکه به طور خودجوش درمیان مردم شکل گرفته‌اند. با این همه نمی‌توان لالایی‌ها را به سروده‌های خودجوش مادران محدود کرد، زیرا بسیاری از شاعران معاصر، لالایی‌هایی را با زندگی امروز کرده‌اند.
لالایی‌ها، آوازهایی هستند که مادران از قدیم تا به امروز برای بچه‌هایشان می‌خوانده‌اند تا آنها به خواب روند، اما در حقیقت لالایی را می‌توان واگویه مادران ایرانی دانست که از آرزوها، خواسته‌ها و نیازهای درونی آنها سخن می‌گوید. به عبارتی لالایی نخستین وسیله ارتباطی کودک با شعر و موسیقی و بیان کننده نیازهای آدمی است.
بعضی لالایی‌ها، قدیمی و سنتی‌اند و با اوضاع امروز جور در نمی‌آیند .پس بازنویسی و بازآفرینی لالایی‌ها موجب می‌شود تا این ترانه‌های دلنشین زنده بمانند و فراموش نشوند. به عبارت دیگر، لالایی امروز برای مادر و کودکی سروده می‌شود که در شرایط و جغرافیای امروز زندگی می‌کند.
«رسیده وقت لالا» از مجموعه «کودک شاد» است که از سوی نشر پیدایش برای کودکان گروه سنی «الف» و «ب» نوشته شده؛ کبری بابایی این کتاب مصور رنگی را به فارسی ترجمه کرده و به صورت شعر درآورده است. شعرهایی که از حمام کردن کودک و آب بازی کردن او تا لباس پوشاندن و خواباندن و قصه گفتن و شب به‌خیر گفتن به او را دربرمی‌گیرد.
شعرهای این مجموعه، در قالب چهارپاره و به زبان عامیانه سروده شده و کاملاً ریتمیک است، چرا که هیچ چیز به اندازه موسیقی و ضرباهنگ کلمات، بچه‌ها را جذب نمی‌کند:
«می‌خواد بخوابه کم کم / دخترک بانمک
آروم می‌گم لالالا/ شبت بخیر عروسک»
«رسیده وقت لالا» در سه هزار نسخه و به بهای 6000 تومان از سوی نشر پیدایش منتشر شده است.