مردم پهلوانان‌شان را خودشان انتخاب می‌کنند

به گزارش خبرنگار مهر، امسال برخلاف چند سال گذشته رئیس سازمان ورزش کشور غایب نبود و علی سعیدلو در ابتدا مراسم بر سر مزار جهان پهلوان تختی حاضر شد و پس سخنان کوتاه در جمع دوستداران تختی در جریان چگونگی بازسازی مقبره تختی قرار گرفت.

در این میان نکته جالب اینجا بود که عمده همراهان و همدوره های سالهای دور تختی که در مراسم حضور داشتند سعی کردند خود را از مقابل دوربینهای تلویزیونی دور نگه داشته و بسیاری آنها تنها پس از قرائت فاتحه به کناری می رفتند.

اما از میان قهرمانان امروز کشتی نیز تنها جمع مختصری به ابن بابویه آمده بودند،غلامرضا محمدی سرمربی و محسن کاوه مربی تیم ملی کشتی آزاد و حمید سوریان دارنده چهار مدال طلای جهان از نفرات سرشناس حاضر در مراسم بودند این مسئله می تواند نکته تامل برانگیزی باشد بیشتر کسانی که تختی باید الگوی آنها باشد در این مراسم غایب بودند.

مراسم اما پس از پخش فیلم کوتاهی آغاز شد و هریک از حاضران در سخنان کوتاهی در مورد سجایای اخلاقی تختی به سخنرانی پرداخته و درکنار آن نیز برخی دیگر قول احداث یک مجموعه ورزشی مجهز در کنار مقبره تختی را دادند.

همه چیز خوب پیش می رفت مجری مراسم در حال تقدیر و تشکر پایانی بود که فردی دیگری اجرا مراسم را برعهده گرفت و اعلام کرد تندیس تختی به پاس جوانمردی و کارهای خیر به سرمربی تیم کشتی آزاد ناشنوایان ایران اهدا می شود. همه کسانی که کشتی را می شناسند، می دانند که صدها قهرمان در کشتی ایران اعم از محمد علی صنعتکاران، عبدالله موحد، رسول خادم و دهها قهرمان دیگر می توانستند ادعای این امر را داشته باشند اما آنها با آشنایی که با تختی داشتند می دانستند که فاصله آنها با تختی بسیار زیاد است و حتی رسول خادم عضو شورای اسلامی شهر تهران و از نوابغ کشتی جهان چند سال پیش با انتقاد از چنین اظهار نظرهایی گفته است: " چرا تختی زنده است؟ اگر همایش‌ها و سالگردها را برگزار نکنیم، تختی دیگر زنده نیست؟ آیا در برخی سال‌ها که در جهت اعتلای این نام مقاومت‌هایی وجود داشت، تختی مرد؟  تنهایی مفرد و بیش از حد تختی در گزارشات به چشم می‌خورد. تنگناهای اقتصادی و اجتماعی طبیعت و تاوان مسیری است که دغدغه‌اش درد مردم است. مردم پهلوان را نماد چیزهایی که ندارند می‌دانند. این هویت است. مردم از پهلوان جامعه‌شان توقع دارند. هویت خود و کمال خود را در او می‌بینند. "

حال مردانی با این همه افتخار و افتادگی ادعای جهان پهلوانی ندارند اما کسی که حتی یک مدال قاره ای هم ندارد در یک مراسم نمادین تندیس جهان پهلوان را می گیرد و سپس مجری برنامه به وی خطاب جهان پهلوان می دهد و باقی قضایا...

مسئله فراتر می رود روز 17 دی ماه یکی از شبکه های تلویزیونی از همان فرد دعوت می کند تا به برنامه زنده بیاید تا او در حضور خیل افرادی مانند محمد علی صنعتکاران، ابوالفضل انوری، خیرالله امیری، محمد رضا طالقانی و دهها پهلوان دیگر حاضر در مراسم روز پنجشنبه در مورد تختی و سجایای اخلاقی او صحبت نماید.

مجری می پرسد: چرا این نماد را به شما داد ه اند؟ وی پاسخ می دهد؟ "ما چندین یتیم را تحت پوشش داریم که اگر آنها را حمایت نمی کردیم به راه خلاف می رفتند و...."

دل می گیرد از این اتفاقات اما این تلنگر در گفتار رسول خادم مرا امیدوار می کند: " خیلی‌ها را بارها جهان پهلوان نامیده‌اند اما مردم پهلوانان‌شان را خودشان انتخاب می‌کنند. سخت‌گیرترین جامعه در انتخاب پهلوانی جامعه ایران است اما اگر انتخابی کرد، آن انتخاب را جزوی از هویت خودش می‌گیرد.