محمدحسین جعفریان، شاعر، مستندساز و رایزن سابق فرهنگی کشورمان در افغانستان در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی در حالی که بهترین رایزن‌هایش را به رم، مسکو و پاریس می‌فرستد، جوان‌ترین رایزن‌ها را به افغانستان اعزام می‌کند.
وی با بیان اینکه رایزنی فرهنگی ایران در افغانستان در بحبوحه جنگ در مزارشریف تأسیس شده است و یک بار طالبان آنجا را به آتش کشیده است، گفت: بودجه رایزنی در افغانستان محدود و اندک است و 80 درصد بودجه‌شان، بودجه جاری است که باید با آن پول آب و برق بدهند. بنابراین، همین که همکاران ما در رایزنی فرهنگی ایران در افغانستان، چراغ آنجا را روشن نگه دارند، هنر کرده‌اند.
نویسنده کتاب «شانه‌های زخمی پامیر» با تأکید بر اینکه در رایزنی افغانستان رقم چندانی برای هزینه‌کردن در حوزه‌های فرهنگی در دست نیست، اظهار داشت: رایزنی ایران برای تقویت ارتباطات فرهنگی متناسب با توان خود خیلی خوب کرده است.
جعفریان ادامه داد: نگاه مجموعه سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی به افغانستان جدی نیست و به آن به عنوان کشور درجه سوم نگاه می‌کند. در حالی که تنها کشوری در جهان که محصولات فرهنگی ما بدون ترجمه و زیرنویس و با همان خط و زبان قابل استفاده است، افغانستان است.
کارگردان مستند «شیر دره پنجشیر» اضافه کرد: در پاکستان و هند، سال‌هاست که مرکز تحقیقات زبان فارسی راهاندازی شده و به همت کسانی چون دکتر حسین تسبیحی، فعالیت این مراکز سابقه دیرینه‌ای دارد.
وی با بیان اینکه بودجه قابل ملاحظه‌ای در هند و پاکستان برای این مراکز هزینه می‌شود، گفت: در حالی که افغانستان مهد زبان فارسی است، هنوز ما صاحب چنین مرکزی برای تحقیقات زبان فارسی نیستیم، در حالی که در هند و پاکستان اقلیت فارس‌زبان داریم.
جعفریان در ادامه این گفتگو خاطرنشان کرد: سازمان فرهنگ و ارتباطات سال‌هاست زمینی را در کابل خریداری کرده که بخشی از آن هدیه ریاست جمهوری افغانستان به ایران است و قرار است یک مرکز بزرگ فرهنگی در این زمین احداث شود، در حالی که این کار سال‌هاست از سوی سازمان فرهنگ و ارتباطات انجام نشده است.
رایزن سابق فرهنگی ایران در افغانستان گفت: آنقدر این تأخیر و تعلل طولانی شده است که افغان‌ها نسبت به تأخیر در این کار اخطار داده‌اند و گفته‌اند که زمین را به کشور دیگری خواهند داد تا در آن مرکز فرهنگی بسازد.
وی ادامه داد: حیرت می‌کنم که وقتی به گفته رهبر معظم انقلاب، یکی از وظایف مهم و اصلی رایزنان فرهنگی، گسترش زبان فارسی در خارج از کشور است و بهترین پایگاه ما در تمام کشورها افغانستان است، کجا مهم‌تر است که سازمان فرهنگ و ارتباطات بودجه‌هایش را آنجا خرج می‌کند و مرکز تحقیقات زبان فارسی را با وجودی که زمینش هم رایگان در اختیار دارد، نمی‌سازد.
جعفریان اظهار داشت: شاید تا به حال که من دارم با شما صحبت می‌کنم، زمین را از ایران پس گرفته باشند. در حالی که رهبری تأکید می‌کنند، انگیزه‌اش در نخبگان هست و دولت افغانستان این کار را مورد حمایت انجام می‌دهد، اما هیچ تحرکی در سازمان فرهنگ و ارتباطات ما نیست.
وی در پایان گفت: برکات راهاندازی این مرکز فرهنگی به جامعه فرهنگی داخل کشور هم می‌رسد، ولی اراده‌ای پشت این قضیه نیست. امیدوارم این مصاحبه خوانده شود و کسی پیدا بشود که دستور احداث مرکز تحقیقات زبان فارسی را در افغانستان صادر کند.
نظر شما