پیام وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به ‌مناسبت درگذشت روژه گارودی

بسم الله الرحمن الرحیم
 
آزاده مردی رخ در نقاب تراب پنهان کرد که زین پس چهره‌اش آشکارتر خواهد شد. عظم رمیم انسان‌های عظیم واعظانی هستند که دل به زبان نبستند، استخوان‌هایشان نیز سخن می‌گوید.

امیر کلام فرمود: العالِمُ حَیٌّ و ان کانَ مَیتاً دنیا بر پشت مغزی سوار شد که اندیشه‌هایش تا همیشه بر پشت دنیا سوار خواهد بود.

غرب، غروب کسی را دید که بسیار با او غریب بود! غربت آن مرد به جهت بیگانگی همزبانانش در همدلی با حقیقت موجود در سینه فراخ او بود.

 

غروب روژه‌ گارودی طلوع تفکرات او خواهد بود. چراغ اسطوره‌ای افکار او روشنایی‌بخش دل‌های تاریکی خواهد شد که فطرت نورطلب آدمیان شب‌زدة غرب، اندکی چشم‌های خود را باز کنند. 

 

فیلسوف مارکسیست فرانسه، نظریه‌پرداز حزب کمونیست، عضو مجلس مؤسسان و مجلس ملی مهد به ظاهر آزادی اروپا با اولین نسیم انقلاب اسلامی ایران و با اولین نفحات قدسی حضرت امام، تو گویی با «و نفخت فیه من روح الله» آدمیتش جان گرفت.
 

آزاده و وارسته بود، با خویشتن خویش لجاجت نداشت، به توصیه رسول مکرم اسلام گوش جان سپرد که فرمود :   «ان لربکم فی ایام  دهرکم نفحات الافتعرضوا لها»

          گفت پیغمبر به اصحاب کبار                        تن مپوشانید از باد بهار

دیری از پیروزی انقلاب نگذشته بود که روژه به رجاء رستگاری، مسلمان شد و روژه به رجاء تغییر نام داد. نه بزرگان فرانسه که بسیاری از دانشمندان و فیلسوفان غرب از این تحول ریشه‌ای و ماهوی متعجب شدند. حصر افکار گارودی شروع شد و تخریب شخصیت او کلید خورد.

 

دادگاه‌های فرانسه بدیهی‌ترین حقوق یک دانشمند را در زیر پای تعصب و تذبذب له کردند؛ او را به اتهام انکار هولوکاست به زندان محکوم کردند و از ابراز عقیده در مورد یک واقعه تاریخی برای همیشه وی را محروم کردند. روژه گارودی به تنهایی یک نهضت بود؛ موجودیتی برای اثبات بیداری اسلامی؛ نشئت گرفته از ایستادگی ملت مسلمان ایران در مقابل استکبار جهانی!

 

سکوت رسانه‌ای ما شاید ناشی از رعایت شرایط آن مرد بزرگ بود به دلیل اجتناب از آزار انتساب به این انقلاب! لیکن اینک که دست زورمداران غربی از دامن حیاتش کوتاه است، بجاست به آن شخصیت بیشتر پرداخته شود.

از خداوند علو درجات آن مجاهد غریب و آن مبارز نجیب را مسئلت می‌نماییم.