۲۶ مرداد ۱۳۹۱، ۱۲:۱۹

رونمایی از کتاب پناهیان؛

ماجرای نوشتن کتاب جدید پناهیان/ سخنان عباسی و حجت الاسلام صدیقی درباره کتاب انتظار

ماجرای نوشتن کتاب جدید پناهیان/ سخنان عباسی و حجت الاسلام صدیقی درباره کتاب انتظار

امام جمعه موقت تهران در مراسم رونمای از کتاب "انتظار عامیانه، عالمانه، عارفانه" نوشته علیرضا پناهیان گفت:آقای پناهیان در این کتاب انتظار عالمانه و عارفانه که عشق و محبت به خدا و اهل بیت است را مطرح کرده و محرک عشق و مودت اهل بیت(ع) هم معرفت است. هرکس معرفتش بالاتر باشد عشقش به خداو اهل بیت بیشتر است.

به گزارش خبرنگارمهر مراسم رونمایی از کتاب"انتظار عامیانه، عالمانه، عارفانه" نوشته حجت الاسلام علیرضا پناهیان با حضورنویسنده و حجت الاسلام صدیقی امام جمعه موقت تهران و حسن عباسی عصر چهارشنبه 25مردادماه  در سالن عمار دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی برگزارشد.

صدیقی در این مراسم گفت: انتظار یک آمادگی و یک معرفت و حرکت است برای وصال آن دلبر و رفع همه مشکلات. انتظار یعنی انقلابی ماندن و هرگز رو به خمودگی و فرسودگی نیاوردن. انقلاب یک گامی از انتظار واقعی بود و همه وجود امام(ره) انتظار بود. ادامه راه امام در مبارزه با رذایل ، استمرار انقلاب است.

وی افزود:انتظار روشن شدن شعله امید در انسان است انتظار سرلوحه تمام انبیا و اولیای الهی بوده است ولی انتظار نهایی یعنی انتظار مهدی موعود از زمان پیامبر اسلام به بعد شفاف‎تر شد.

امام جمعه موقت تهران ادامه داد: آقای پناهیان در این کتاب مسئله انتظار را در ابعاد مختلفش به طور نو و بدیع بیان کرده است به طوریکه اثری به این جامعیت در این موضوع تا به حال من از هیچ نویسنده‏ای ندیده‏ام. انتظار عالمانه و عارفانه که عشق و محبت است را مطرح کرده و محرک عشق و مودت اهل بیت(ع) هم معرفت است. هرکس معرفتش بالاتر باشد عشقش به خداو اهل بیت بیشتر است.

صدیقی تصریح کرد: امام زمان جلوه خداست و حکومت او تجلی جکومت خدا در زمین است و هرکس که به امام زمان خودش معرفت نداشته باشد به جهالت مرده و مسلمان نیست.

وی درپایان یادآورشد: آقای پناهیان به خوبی به این مسائل پرداخته‏اند. ایشان جزو خط شکن‏های عرصه معرفت ولایت هستند که در عرصه قلم هم خط شکن شده‏اند.

حسن عباسی کارشناس و پژوهشگر مسائل فرهنگی نیز در این مراسم گفت: بحث‏های آخرالزمانی در غرب به اتوپیا یعنی رسیدن به مدینه فاضله از نظر مکانی مطرح است و در شرق به آکرونیا یعنی یک موقعیت زمانی آرمانی مطرح است. شرقیان مفهومی به نام آواتار دارند که در اندیشه بودیسم و هندوئیسم و شینتو ئیسم هر 17هزار سال منجی در یک جسم جانور یا انسان حلول می‎کند.

وی افزود: جامعه مهدوی ما نه اتوپیایی و نه آکرونیایی است. ما نه جامعه مهدوی را به یک اتوپیا حواله می‏دهیم و نه یک زمان گمشده به نام آکرونیا برای او متصوریم. کتاب آقای پناهیان هم یک عقبه تفکر استراتژیک برای این نوع انتظار است. یک تلاش حکیمانه، فلسفی و کلامی برای تبیین و ترسیم چنین سازگاری با مفهوم صحیح مهدویت. قرآن می‏فرماید تغییری در هیچ قومی نمی‏دهیم مگر آن قوم خود تغییری در خود به وجود آورند.عملاٌ حضرت قائم منتظر صیروریت و شدن و تغییر ماست ما باید خودمان را به طرازی برسانیم که زمینه ظهور آن حضرت فراهم شود. تا تغییری در خود ایجاد نکنیم خداوند تغییری از بیرون بر ما ایجاد نمی‏کند. پروژه آقای پناهیان هم پایه همین زمینه است. پروژه کلیدی و جوهری پناهیان در این کتاب ولایت است آن ولایتی که در آیات آیةالکرسی است اینکه همه انسان‏ها ولایت‏پذیر هستند.

عباسی تصریح کرد: ولایت بر ما یا ولایت الهی است یا ولایت طواغیت. بایستی از ظلمات متکثرطواغیت به نور واحد هدایت الهی پناه ببریم. آقای پناهیان هم در این کتاب مدیریت حب و بغض نسبت به این دو ولایت کرده‎اند. این مبانی نظری بایستی مبنای تحصیل دانشجویان علوم اسانی کشورمان بشود. ما در زمینه مسئله انتظار و مهدویت از نظر عملی جلو هستیم اما از نظر مبانی تئوریک و نظریه‏پردازی کم کار کرده‏ایم. نیاز به کارهای نظری عمیق و عقلانی و مبسوط در این زمینه داریم که کتاب پناهیان یکی از این نمونه‏هاست.

وی درپایان گفت: باید خلأ مبانی تئوریک را در فلسفه امید و انتظار پر کنیم و از تفکرات چپ و راست هم بهره ببریم. تفکیک انتظار پناهیان به عنوان یک نکته کلیدی در استراتژی نظام دارای اهمیت خاصی است. این گونه پروزه‏ها آن مبانی نظری و تئوریکی است که باید به آن پرداخته شود.

حجت الاسلام علیرضا پناهیان هم در این مراسم گفت: یک دانشجو که دانشجویانی را برای سخنرانی بنده درباره امام زمان به تهران می‏آورد مرا به نوشتن این کتاب واداشت. او عاشق امام زمان بود و در بارگاه حضرت رضا هم جان به جان تسلیم کرد. فصل آخر کتاب من هم به نوعی وصف حال این دانشجو است.

وی افزود: بنده به نوشتن بیش از سخنرانی راغب هستم و نمی‏دانم که بین ایندو به کدامیک باید بیشتر بپردازم. جلسات حال و هوای و نورانیت خاص خود رادارد اما در نوشتن هم بهتر می‏شود تفکرات و مقصود خود را بیان کرد. روضه خوانی که مهمترین دلیل سخنرانیهای بنده است را نمی‏شود در کتابت به دست آورد هرچند که در نوشتن حساب شده‏تر می‎توان سخن گفت. امیدوارم در سخنرانیهایم هم مانند نوشتن حساب شده سخن بگویم تا به راحتی سخنرانیها تبدیل به کتاب شوند و از این بابت هردو مقوله یعنی سخنرانی و نوشتن را باهم داشته باشم.

کد خبر 1674715

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • captcha