به گزارش خبرنگار مهر، دختر پیامبر اکرم (ص) با وداع خود داغی عظیم را بر پیکره هستی وارد آورده و حال قرن هاست که در سوگ بانوی آب و آئینه عزاداران فاطمی خون می گریند و مویه کنان و موی کنان در فراق بانوی نمونه اسلام قلب هایشان می شکند.
فاطمه، دردانه پیامبر (ص) روزگاران سخت و حوادث تلخ و ناگواری را با صبوری سپری کرد و همواره با عفت و پاک دامنی در برابر سخت ترین مشکلات و جهل اعراب ایستاد.
نام فاطمه که همان جدا شده از بدی هاست در تمام تاریخ می درخشد، بانویی پاک و عفیف که در روزگار جهل عرب چشم به جهان گشود.
فاطمه روزهای سختی را با صبر سپری کرد
آن روز که فاطمه به دنیا آمد فرشته های آسمان برای دیدن او به زمین آمدند و خدای متعال برای نشان دادن مقام و بزرگی حضرت فاطمه (ع) سوره کوثر را بر حضرت محمد (ص) نازل کردند و از آن حضرت خواست که قربانی کند و شاد باشد.
در آن دوران سرشار از جهل عرب دشمنان پیامبر (ص) تولد بانوی دو عالم را به سخره گرفتند و با بیان این جمله پیامبر خدا را خطاب قرار داده و گفتند "تو ابتر هستی و نسل تو ادامه پیدا نمی کند و دیگر کسی نیست که بعد از تو مردم را به دین اسلام دعوت کند."
فاطمه در تمام طول زندگیش روزهای سختی را با صبر سپری کرد و بعد از خدیجه تنها یار و همراه پیامبر (ص) حضرت فاطمه (س) بود.
هنگامی که بت پرستان نادان در کوچه و بازار به سوی حضرت محمد (ص) سنگ پرتاب می کردند و به روی مبارک ایشان خاک می ریختند و فاطمه (س) با ناراحتی در حالی که اشک در چشمان نازنینش جمع می شد سر و روی پدر را پاک می کرد و مانند یک مادر از ایشان مراقبت می کرد و به همین خاطر رسول اکرم همیشه به دخترش می فرمود "ام ابیها" یعنی فاطمه جان تو مثل مادرم هستی.
فاطمه پاره تن من است
او در طول عمر کوتاهش سختی های زیادی را تحمل کرد، دختر پیامبر همیشه مهربان و درستکار بود، محبت آن بانوی بزرگوار به گونه ای بود که همیشه می فرمود: "فاطمه پاره تن من است."
یک کارشناس مذهبی در رابطه با ویژگی های حضرت فاطمه می گوید: زهرا (س) در خانه ای که محل نزول وحی و آیات قرآن است پرورش و بزرگ شده و حضرت زهرا بیشتر اوقات شب را به عبادت مشغول مى شد و آن قدر نمازهاى شب ایشان طولانى مى شد که پایش ورم می کرد و در نمازهایش برای مردان و زنان با ایمان دعا می کرد.
حجت الاسلام واعظ موسوی ادامه می دهد: زهرا (س) هرگز از انجام عمل خیر دریغ نمی کرد و به فقرا و مستمندان شهر کمک می کرد طوری که روزی پیرمرد فقیر و گرسنه نزد پیامبر اکرم آمد و درخواست کمک کرد و پیامبر فرمود: اکنون چیزى ندارم و پیرمرد را به سمت خانه فاطمه راهنمایی کرد و پیرمرد به خانه زهرا (س) رفت و از ایشان کمک خواست زهرا (س) فرمود: ما نیز اکنون در خانه چیزى نداریم، سپس گردن بندى را که داشت و از گردن باز کرد و به پیرمرد فقیر داد.
وی تصریح می کند: در دامن پاک فاطمه این بانوی نمونه اسلام فرزندانی پاک سرشت متولد شدند و دو امام بزرگوار و دو شخصیت ممتاز عالم بشری، حضرت امام حسن ( ع ) مظهر حلم و وقار و حضرت امام حسین ( ع ) سرور شهیدان تربیت یافتند و نیز زینب کبری ( ع ) حماسه مجسم و مجسمه شجاعت و نمونه یکتا در سخنوری و حق طلبی که پیام حسینی و حماسه عاشورا را در جهان اعلام کرد و نقاب شرک و ریا و پستی و دنیاپرستی را از چهره یزید و یزیدیان به یک سو زد.
دختری که تاب دوری پدر را نداشت
وی با بیان اینکه فاطمه (س) هموازه مورد توجه پیامبر قرار داشت، می گوید: چه درد آور بود جدایی این پدر و دختر پدری چون پیامبر گرامی که همیشه هنگام سفر با آخرین کسی که وداع می کرد و او را می بویید و می بوسید.
وی تاکید می کند: پیامبر (ص) پس از بازگشت از سفر اولین دیدار را با دختر دردانه اش داشت و پیوسته از حالش جویا می شد و رازی از رازها را در گوش جانش می گفت.
وی بیان می کند: دختری که پیوسته از کودکی در کنار پدر بود و از او پرستاری می کرد تاب دوری پدر را نداشت و روزهایی که بیمارى رسول خدا در روزهاى آخر عمرش شدت یافت فاطمه در حالى که به پدر نگاه می کرد به گریه افتاد.
وی می گوید: مرگ رسول گرامی اسلام روح و سپس جسم دختر پیغمبر را سخت آزرده ساخت و با از دست دادن پدر اندوهی سنگین و طاقت فرسا بر قلب و جان این دختر نهاده شد.
وی با اشاره به شهادت حضرت فاطمه (س) بیان می کند: چند ماه پس از درگذشت پیامبر خدا به دلیل حوادث تلخ و ناگواری که در جامعه اسلامی آن زمان اتفاق افتاد اهل بیت پیامبر اکرم تلخی های زیادی را تحمل کردند و اتفاقات تلخ و پرفراز و نشیب آن روزگار موجب صدماتی بر وجود مبارک تنها دختر پیامبر شد و ایشان بر اثر صدمات فراوان به شهادت رسیدند.
شهر در غربت و ماتم فرو رفت
وی عنوان می کند: فاطمه را پس از مرگ شبانه دفن کردند و على (ع) او را به خاک سپرد و رخصت نداد تا ابوبکر بر جنازه او حاضر شود و او این گونه مظلوم و شهید از دنیا رفت.
وی بیان می کند: در تاریخ شهادت آن بانوى بزرگ نیز محدّثان اقوال گوناگونى دارند که مشهورتر از همه، سیزده جمادى الاولى سال یازده هجرى و دیگرى سوم جمادى الثّانى همان سال است.
حال قرنهاست که در غم از دست دادن بانوی اسلام شهر در غربت و ماتم فرو رفته و هنوز کوچه های مدینه بوی غربت علی و فاطمه را دارد و داغداران و عزاداران با سوز آهشان آسمان را داغدار می کنند.
گزارش: مرضیه صاحبی
نظر شما