مروری بر رویدادی تلخ برای ملت فلسطین/ غصب سرزمین و آوارگی فلسطینیان

14 مه هر سال یادآور روز تلخ برای همه فلسطینی ها و اعراب به شمار می رود زیرا در این تاریخ در سال 1948 حادثه ای برای فلسطینی ها روی داد که روز نکبه نام گرفت. واژه نکبه عربی به مفهوم مصیبت و بلا است. فلسطینی ها واژه نکبت را برای توصیف حوادث فاجعه باری که در پی اشغال سرزمین های اشغالی برای آنها رخ داد، به کار می برند. این روز یادآور اشغال سرزمین، مصادره اراضی، آغاز آوارگی و اخرج بیش از هزاران فلسطینی از خانه و سرزمین مادری برای فلسطینی ها به شمار می رود.

اشغال فلسطین نتیجه فرایندی بود که در سال 1897 میلادی در شهر بال سوئیس شروع شد و طی مراحلی با قیمومیت انگلستان بر فلسطین و صدور اعلامیه شوم بالفور در سال 1917 میلادی مقدمات حضور صهیونیستها در فلسطین و واگذاری این سرزمین به آنها فراهم شد و پس از آن سازمان ملل متحد در تاریخ 29 نوامبر سال 1947 میلادی نزدیک به یک سال قبل از وقوع فاجعه دردناک اشغال فلسطین در سال 1948 قعطنامه شماره 181 خود را در مورد فلسطین صادر کرد و این کشور را میان یهودی ها و اعراب تقسیم کرد.

33 کشور از جمله آمریکا و انگلیس و کشورهای اروپایی به این قطعنامه رای مثبت دادند و 13 کشور به آن رای مخالف و ده کشور هم رای ممتنع دادند. این زمان بود که توطئه اشغال قلب جهان اسلام از سوی مجامع بین المللی شکل آشکارتری به خود گرفت و قطعنامه 181 مهر تاییدی بود بر وجود یک توطئه جهانی برای اشغال فلسطین و جدا کردن این منطقه مهم و حیاتی از پیکره کشورهای اسلامی و عربی و واگذری آن به مهاجران یهودی.

در آن زمان سازمان ملل با تصویب این قطعنامه زمینه اشغال فلسطین و آواره شدن میلیونها فلسطینی بی گناه را فراهم کرد و عملا پا به عرصه پروسه واگذاری فلسطین به یهودیان گذاشت. نکته جالب توجه در آن زمان مخالفت صهیونیستها با این قطعنامه بود زیرا آنها معتقد بودند که پس از تصویب این قطعنامه تنها صاحب نزدیک به نیمی از مساحت فلسطین می شوند در حالی که به دنبال کل فلسطین بودند تا از آن پلی برای تحقق رویای دیرینه صهیونیسم یعنی تشکیل اسرائیل بزرگ از نیل تا فرات بسازند.

با گذشت 65 سال از موجودیت رژیم صهیونیستی و اشغال سرزمین های اشغالی میلیونها نفر فلسطینی در اردوگاههایی در کرانه باختری نوار غزه و دیگر کشورهای عربی زندگی می کنند.

حسن هانی زاده کارشناس مسائل خاورمیانه در این باره می گوید: روز نکبه در واقع یکی از حوادث تلخ تاریخی یعنی روز تشکیل رژیم صهیونیستی بر اراضی کشور اسلامی فلسطین بود در حقیقت این اقدام برآیند یک سلسله تحولاتی بود که از جنگ جهانی اول آغاز و تا جنگ جهانی دوم ادامه یافت که سرانجام منجر به اعلام یکسویه رژیم صهیونیستی از سوی دیوید بن گورین اولین نخست وزیر رژیم اسرائیل بود.

کمتر از نیم ساعت پس از تشکیل رژیم صهیونیستی، هری ترومن رئیس جمهوری وقت ایالات متحده بیانیه ای صادر کرد و رژیم صهیونیستی را به رسمیت شناخت. از آن زمان به دلیل شکست اعراب در برابر رژیم صهیونیستی به روز نکبه معروف شد. این حادثه قرار بود در جنگ جهانی و به طور مشخص در دوم نوامبر سال 1917 همزمان با اعلانیه بالفور وزیر خارجه انگلیس برای تشکیل رژیم اسرائیل شکل گیرد.

از جنگ اول جهانی تا جنگ دوم جهانی تنها یک عامل باعث جلوگیری از تشکیل رژیم صهیونیستی بود و آن  وحدت شیعه و سنی بود. در فاصله جنگ اول جهانی تا جنگ دوم جهانی به دلیل حضور فعال مراجع شیعه عراق و ایران در موضع فلسطین تشکیل رژیم صهیونیستی به تاخیر افتاد. صدور فتواهای متعدد از سوی مراجع تقلید موجب شد که انگلیس در ایجاد رژیم اسرائیل با ناکامی روبرو شود اما با پایان جنگ دوم جهانی و تلاش انگلیس برای ایجاد شکاف میان شیعه و سنی دولت وقت بریتانیا از این شکاف استفاده کرد و با کمک آمریکا رژیم صهیونیستی را تشکیل دادند.

اکنون در واقع پس از گذشت 65 سال از تشکیل رژیم صهیونیستی، آمریکا و غرب با تمام توان خود و با استفاده از ساز و کارهای متعدد از شکل گیری دولت مستقل فلسطینی جلوگیری و تلاش می کند تا رژیم صهیونیستی را با عنوان قدرت برتر منطقه تقویت کند.