غلامحسین امیرخانی، هنرمند پیشکسوت خوشنویسی و شاگرد بزرگانی چون برادران میرخانی در گفتگو با خبرنگار مهر در مورد سوالی که وی به عنوان یکی از چهرههای فرهنگی هنری کشور از کاندیداهای انتخابات یازدهم ریاستجمهوری دارد، گفت: از این هشت کاندیدا میپرسم که شما در شرایطی که کشور در آن قرار دارد چه ارزش و اعتباری برای هنر کشور قائلید؟
این چهره ماندگار هنر ایران افزود: میخواهم بدانم که آیا این رقبای صندلی ریاست جمهوری از قیمت و ارزش کارهای هنری ایران اطلاع دارند؟ میخواهم بدانم که این عزیزان چیزی از فروش آثار هنری میدانند؟ آیا آنها میدانند که میتوان با کار بر روی آثار هنری کل درآمد نفت را به کنار بگذارند؟
این هنرمند شناخته شده عرصه خوشنویسی ایران از کاندیداها خواست که به طور شفاف در مورد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و مدیریت آن صحبت کنند و این وزارتخانه را تفننی نبینند.
وی ادامه داد: در دولت دهم ضعیفترین بودجه را وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در اختیار داشت. از نامزدهای این دوره ریاستجمهوری میپرسم که آیا برنامههای این دولت را ادامه خواهند داد یا خیر؟ آیا باز هم وزارت ارشاد باید چشم به راه بودجههای ناچیز باشد؟
امیرخانی بالا رفتن فرهنگ کشور در نتیجه بالا رفتن سطح شعور هنری مردم را یکی از راهکارهای محو شدن بزه و جرم در جامعه دانست و از نامزدهای انتخاب ریاستجمهوری خواست که بگویند که آیا بنیه کافی برای گسترش هنر در کشور را دارند یا خیر؟
این استاد پیشکسوت خوشنویسی ایران همچنین از نامزدهای انتخابات ریاستجمهوری میپرسد که چقدر به داشتههای هنری کشورمان واقف هستند؟
عضو آکادمی انتخاب چهرههای ماندگار ایران خاطرنشان کرد: کشوری که در آن فرهنگ به جایگاه والایی برسد به خودی خود از مصونیت در همه ارکان برخوردار خواهد بود و مسائل امنیتی و پلیسی کمتر کشور را تهدید خواهند کرد که این جایگاه جز به حمایتهای مالی و معنوی از هنرمندان به نتیجه نخواهد رسید. سوال دیگرم این است که نامزدهای ریاستجمهور برای فرهنگ و هنر چقدر بودجه در نظر دارند؟
مدیر پیشین انجمن خوشنویسان به پولهایی که در دولتهای نهم و دهم بیهوده خرج شد اشاره کرد و گفت: یکسری بودجه به برخی اماکن داده شد که هیچ فایدهای نداشت و ندارد. از نامزدهای ریاستجمهوری میخواهم که تنها به بالا بودن بودجه توجه نکنند بلکه بدانند که بودجه در ادارات زیر دست دولت در کجاها خرج میشود.
امیرخانی در پایان گفت: دیگر زمان خطابهخوانی گذشته است. از چهار گوشه دنیا برای دیدن یک اثر هنری به یک موزه میآیند و مقابلش تعظیم میکنند در حالی که کشور ما زا این آثار هنری بینهایت دارد که مورد بیمهری قرار گرفته است.
نظر شما