بزرگداشت «شهید انتظار» در مقابل دفتر حافظ منافع مصر/ نگاهی به زندگی شیخ حسن شحاته

به گزارش خبرگزاری مهر، پس از جنایات اخیر مزدوران سلفی علیه شیعیان مظلوم مصر و دیگر کشورهای اسلامی، جمعی از وبلاگ‌نویسان، دانشجویان و جوانان ایرانی در نظر دارند همزمان با هفتمین روز عروج دانشمند شیعه مصری «شیخ حسن شحاته» مراسم بزرگداشتی را برگزار کنند.

این مراسم فردا یکشنبه، نهم تیرماه از ساعت 17 تا نماز مغرب و عشاء در خیابان شریعتی، بالاتر از پل رومی، کوچه رضایی، مقابل دفتر حافظ منافع مصر در تهران برگزار می شود.

گفتنی است که شهید شیخ حسن شحاته از رهبران اصلی شیعیان مصر (و به تعبیر برخی رسانه ها، اصلی ترین رهبر شیعیان اثنی عشری مصر) محسوب می شده است که طی جشنی که در روستای «ابومسلم» در منطقه «ابوالنمرس» در استان «الجیزة» (در حدود 30 کیلومتری جنوب قاهره) برای میلاد امام زمان برگزار شده بود، توسط تعدادی از سلفیون به طرز فجیعی به شهادت رسید. شهید شیخ حسن شحاته در خانواده ای از اهل سنت متولد شد و بعدها با پی گرفتن مطالعات بی طرفانه، مستبصر شده و در سال 1996 اعلام تشیع کرد و دو بار در زمان رئیس جمهور مخلوع مصر، محمد حسنی مبارک به زندان افتاد. خود شهید شحاتة در یک سخنرانی، دلیل حقیقی دستگیری اش را تنها اعلام ولایت امیرالمؤمنین(ع) و برائت از دشمنان اهل بیت اعلام کرده بود.

نگاهی به زندگینامه شیخ حسن شحاته

«حسن بن محمد بن شحاتة بن موسى العناني» در روز دوشنبه سیزدهم ذي‌الحجة سال 1365 هجری قمری در روستای "هربيط" ار توابع "ابوكبير" در استان "الشرقيه" مصر در خانواده‌ای متوسط به دنیا آمد و در نوجوانی به مذهب تشیع روی آورد. وی در مصاحبه ای به عشق و علاقه پدرش به اهل بیت(ع) اشاره کرده و می گوید: پدرم همه فرزندان خود را با عشق و وفاداری به اهل بیت(ع) تربيت کرده بود و برای ما از شخصیت اميرالمؤمنين (ع) بسیار سخن گفته بود. او به من می‌گفت: "پسرم! اميرالمؤمنين بزرگترین حامی و یاور اسلام بود؛ وقتي ایشان در کنار پیامبر(ص) راه می‌رفتند، هیچ کس جرأت آزار و اذیت پیامبر را نداشت".

پدر شیخ حسن به دلیل علاقه ای که به یادگیری قرآن توسط فرزندانش داشت، او را در پنج سالگی به مکتب‌خانه می فرستد و شیخ حسن به دلیل تیزهوشی که داشت به سرعت پیشرفت می کند به گونه ای که خود در این باره می گوید: نخستين بار برای خواندن خطبه‌های نماز جمعه در حالي به منبر رفتم که هنوز به سن 15 سالگی نرسیده بودم. خطبه نماز جمعه را هم خودم به دست خودم نوشته بودم اما هنگامی که از منبر بالا رفتم، نوشته‌ها را به کناری نهادم و با کمک‌خواستن از اهل بیت و به لطف برکات و عنایت‌های آنها خطبه را به پایان رساندم. پنج سال در مسجد "الأشراف" روستای خودمان خطبه می‌خواندم و پس از آن به عنوان امام جماعت راهی مسجد "الأحراز" در روستای مجاور شدم که از برخی فتنه‌انگيزي‌ها تأثیر پذیرفته بود. دو سال امام جماعت آن مسجد بودم و در آن مدت، تمام همّ و غمّ من مقابله با دشمنان اهل‌بيت(ع) یعنی وهابی های خبيث چه در مسجد و میان مردم عامی و چه در میان اساتید دانشگاه ها و دیگر شیوخ مصر بود.

شیخ حسن پس از آن در سال 1968 ميلادي به خدمت نظام وظیفه اعزام شده و عهده‌دار هدایت و ارشاد معنوی نیروهای مسلح مصر در یگان مهندسی ارتش و ايراد خطبه برای آنها می شود. در این دوره قصیده خود به نام "الدرة البهية في مدح العترة النورانية" را سروده و پژوهشی درباره "فاتحة الكتاب" می نویسد و در این دوره تعدادی از مسیحیان با راهنمایی او به اسلام می گروند.  وی اوج فعالیتهای مذهبی خود را از سال 1984 تا سال 1996 ميلادي عنوان می کند و در این باره می گوید: در این دوره بود که نماز جمعه را در منطقه «کوبری» ادا می‌کردم تا زمانی که از سوی نیروهای امنیتی رژیم سابق دستگیر شدم. درحالی که در آن زمان، برنامه‌هایی در رادیو قرآن کریم و رادیو مردم و همچنین همایش‌هایی در مناطق مختلف قاهره و دیگر استان‌های مصر داشتم. سپس برنامه تلویزیون هفتگی به نام "أسماء الله الحسنى" را ضبط کردم که از شبکه یک تلویزیون مصر پخش می‌شد.

وی با انتقاد از نوع برخورد برخی از علمای الازهر نسبت به مذهب تشیع؛ تأکید کمی کند: در میان علمای قدیم الازهر، افرادی مانند شيخ "عبدالله الشبراوي" و شيخ "محمد عبده" و شيخ "سليم البشري" و شيخ شلتوت وجود داشتند، اما هم‌اکنون چنین مردانی در الازهر مشاهده نمی‌شود. به همین دلیل برخی از آنها سخنانی بر زبان می‌آورند که یا جاهل هستند و نمی‌دانند و یا می‌دانند و به عمد می‌گویند.

شیخ حسن شحاته با اشاره به اینکه مردم مصر از قدیم الایام از محبان اهل بیت(ع) به شمار می رفتند، یادآور می شود: ملت مصر طبیعتاً مردمی دوستدار اهل بیت(ع) هستند اما عناصری از وهابيت بر این باورند که زيارت امام حسين(ع) موجب ورود افراد به جهنم است. باید بگویم آنچه مردم مصر کم دارند، معرفت و آگاهی است؛ بدون تردید آنها اگر به راستی آل بيت(ع) را بشناسند، آنها را خواهند پذیرفت و اگر حقيقتاً دشمنان خود را بشناسند از آنها اعلام برائت می‌کنند.