حجت الاسلام دکتر محمد جواد زارعان در مورد اثرات اجتماعی و فرهنگی روزه داری به خبرنگار مهر گفت: روزه داری هم آثار فردی و هم آثار اجتماعی دارد، هم برای اصلاح فردی و هم برای از بین بردن آسیب های اجتماعی مناسب است. اینکه بتوانیم زمینه هایی فراهم کنیم که به آن پتانسیل های نهفته و درون خودمان اتکا کنیم و آنها را بالفعل در آوریم و رشد کنیم و این نیازمند این است که ارتباطمان با خدا را بهبود بخشیم. یعنی این ارتباط این چنین است که ما را به کمالات برساند و کمال این است که به کمال مطلق یعنی خداوند برسیم.
وی افزود: اگر می خواهیم ظرفیت های نهفته ما رشد کند و آسیب ها اصلاح شود باید از طریق ارتباط با خداوند این قضیه اتفاق بیفتد. یکی از راه های ارتباط با خدا این است که خودمان را از قید مادیات برهانیم. توجه با مادیات و تعلق به خوردن و آشامیدن با توجه به خداوند جمعشان ممکن نیست. یکی از راههایی که خداوند هم فراهم کرده که از مادیات فاصله بگیریم و با معنویات انس پیدا کنیم همین روزه و روزه داری است. یعنی عملاً وقتی روزه می گیریم از تعلق به خوردن و آشامیدن که هم و غم انسانها در شبانه روز است فاصله می گیریم و روزه باعث می شود این تعلقات تا حدودی کنترل بشود . البته امساک از خوردن و آشامیدن مقدمه ای است برای فاصله گرفتن از دیگر مادیات. روزه داری بهترین تمرین برای دوری انسان از مادیات و نزدیکی با خدا و معنویات است.
عضو هیئت علمی جامعة المصطفی العالمیه در مورد اینکه چگونه می شود از ماه رمضان برای اصلاح سبک زندگی استفاده کرد هم اظهارداشت: اگر همه آثار و برکات روزه را در نظر بگیریم که یکی از آن را ذکر کردم برای اینکه زندگی خودمان را بسازیم مسبب آن فاصله گرفتن از آسیب های فردی و اجتماعی است. آمار و ارقام هم در این ماه نشان می دهد تخلفات و گناهان کاهش می یابد یعنی در زمان روزه داری قلب انسانها برای ارتباط با خدا آماده تر می شود. اینکه مرتکب آلودگی ها و گناهان نشویم طبیعی است این مسئله وقتی اتفاق بیافتد خودش سبک زندگی مطلوب را با خود به همراه می آورد. اگر این قضیه گسترش یابد و دامنه بیشتری از زندگی را دربرگیرد سبک زندگی مطلوب پیدا خواهیم کرد، یعنی الگو پردازی برای یک زندگی سالمتر و مطلوبتر در ماه رمضان ایجاد می شود.
زارعان تصریح کرد: روزه داری باعث می شود ارتباط بین انسانها با همدیگر هم در جامعه اصلاح بشود به دلیل اینکه قلبمان در ماه رمضان آماده تر می شود. بنابراین ارتباطاتمان هم با سایر انسانها بهتر می شود زیرا از آسیب زدن به دیگران پرهیز می کنیم یعنی سعی می کنیم حقوق اولیه دیگران را رعایت کنیم و هم به فکر انسانهای دیگر می افتیم و توجه به فقیران و مستمندان و همسایگان و مسافران بیشتر می شود. یکی از ابعاد مهم زندگی مطلوب حفظ ارتباط سالم بین انسانهاست و این ارتباط لازم مقدمه اش یادگرفتن این کار است. این یادگیری در ماه رمضان در بعضی از اشکالش به بهترین وجهی اتفاق می افتد. مردم با همدیگر مهربانتر می شوند حقوق همدیگر را بیشتر رعایت می کنند. این حالات از مغفولات زندگی اجتماعی ماست ولی در ماه رمضان برجسته می شود و اگر در این ماه این کارها را تمرین کنیم و سعی کنیم یادگیری در این ماه را حفظ و نگه داریم و آن را افزایش دهیم طبیعی است که مقدمه خوبی برای سبک زندگی مطلوبتر فراهم کرده ایم.
زارعان در مورد اینکه چه سنت ها و اقداماتی را در رمضان باید ترویج کرد و چه آسیب های فرهنگی را می توان درمان کرد هم گفت: بزرگترین آسیبی که مبتلا به آن هستیم و باید اصلاح شود همین دور شدن از سبک زندگی اسلامی است. این آسیب می تواند آسیب اخلاق فردی و اجتماعی باشد اگر حسود هستیم، غیبت می کنیم فرصت های عمرمان را از دست می دهیم فرصت جوانی را و کمتر به فکر همدیگر هستیم حقوق اولیه هم را رعایت نمی کنیم ممکن است از پیاده روی از منزل تا سرکار تعاملی که بین انسانها می بینم به نوع بهتر و دیگری رقم می خورد. ماه رمضان فرصت مناسبی را فراهم می کند که بشود این آسیب ها را کم کرد. البته این بدان معنی نیست که همه آسیب ها در این ماه از بین بروند بلکه این ماه تمرین و ممارستی برای دیگر ماه هاست. یعنی تکراری است برای توجه بیشتر و مقدمه ای برای طول سال. به عنوان مثال در طول سال ما کمتر فرصت خواندن قرآن پیدا می کنیم اما در ماه رمضان در مجالس و جلسه ها و در زندگی خود فرصت بیشتری برای قرائت قرآن پیدا می کنیم که باید این ممارست را در طول سال حفظ کنیم و قرآن را کنار نگذاریم و این یعنی اثرگذاری برای بقیه کارها. اگر در رانندگی و کسب و کار خودمان نوع برخوردمان با مردم در ماه رمضان اصلاح می شود چه زیباست که قدری از این تعاملات را بعد از ماه رمضان هم انجام دهیم. همینطور هر ساله بر آن بیفزائیم این چنین است که ماه رمضان در زندگی آینده ما تأثیر گذار می شود.
نظر شما