دیدگاههای رایج درباره نسبت علم و دین/ دیدگاه فلاسفه مسلمان سازگاری میان ایندو است

آیت االله محسن غرویان در مورد دیدگاه های مطرح در باره نسبت میان علم و دین به خبرنگار مهر گفت:  یکی از مباحثی که در فلسفه دین و همچنین کلام جدید الان بین فیلسوفان و متکلمان هم داخل و هم خارج از کشور مورد بحث است همین رابطه علم و دین و گاهی هم تحت عنوان رابطه عقل و دین است. سؤالات مهمی که در این مبحث مطرح است این است که آیا آموزه های دینی با مسائل علمی و دستاوردهای علوم سازگار است یا سازگار نیست. عمدتاً دیدگاه برخی از فیلسوفان و متکلمان غربی این است که این رابطه ناسازگار است. البته تئوری های مختلفی وجود دارد.

وی افزود: برخی رابطه علم ودین را متضاد می دانند یعنی می گویند هر چه که علم پیشرفت می کند دین بیشتر عقب نشینی می کند مثل نظریه آگوست کنت که در این خصوص معروف است. برخی ها معتقدند که خیر، اینطور نیست دین اصلاً در یک حوزه ای بحث می کند و علم در حوزه ای دیگر بحث می کند لذا ایندو نسبتی با یکدیگر ندارند. برخی معتقدند که علم و دین برای اینکه از یک منشأ پیدا شدند خداوند هم مبدأ آموزه های دینی است و هم مبدأ حقایق علمی جهان است لذا علم و دین با یکدیگر نه تنها منافاتی ندارند بلکه کاملاً بایکدیگر هماهنگ هستند.

این مدرس حوزه تصریح کرد: دیدگاه مشهور بین فیلسوفان مسلمان همین دیدگاه سوم است که علم و دین با یکدیگر تضادی ندارند و بلکه هماهنگ با هم هستند. البته نظرات و تئوری های متعددی در این زمینه وجود دارد.

عضو هیئت علمی جامعة المصطفی(ص) العالمیة در مورد اینکه هر کدام از این دیدگاه ها ریشه در چه تفکراتی دارند هم اظهار داشت: یک دیدگاه معروفی که معمولا با آن درگیر هستیم همان دیدگاه اول است یعنی دیدگاه آگوست کنت که دیدگاهی اومانیستی است. معتقد است دین ریشه در جهل بشر دارد و هر چقدر علم پیشرفت می کند خدا بیشتر عقب نشینی می کند و دین عقبتر می رود. این دیدگاه مخالف دیدگاه فیلسوفان و متکلمان مسلمان است.

غرویان عنوان کرد: ما معتقدیم نیاز بشر به دین یک نیاز عمیق در حوزه انسان شناسی است و نیاز بشر به کشف مجهولات این عالم هم با روش تجربی  یک نیاز دیگری است البته علمی که بیشتر مورد بحث قرار می گیرد علم به معنایSCIENCE است یعنی علم تجربی و نه علمی که معادل کلمهKNOWLEDGE در انگلیسی به معنای دانش است. البته علم تجربی  برای بشر کار می کند و زندگی بشر را تأمین می کند ولی هیچ وقت جای دین را پر نمی کند. دین یکسری نیازهای معنوی و ماورایی بشر را پاسخ می گوید که علم نمی تواند جای آن را پر کند.