پرواز انسان و اتم در قالب یک مجسمه/ کبوتر صلح از داستان نوح به تهران آمد

حمید شانس، هنرمند مجسمه‌ساز و استاد دانشگاه و از اعضای هیئت مدیره انجمن مجسمه‌سازان در گفتگو با خبرنگار مهر در مورد مجسمه‌ای با عنوان "پرواز" که برای سازمان زیباسازی شهرداری تهران می‌سازد، گفت: مجسمه "پرواز" در حقیقت از سری مجسمه‌های من است که در مورد صلح کار کرده‌ام.

وی افزود: صلح برای من واژه‌ای آرمانی است که تحت تاثیر آن اقدام به ساخت یک سری مجسمه کرده‌ام. ما نسلی هستیم که دوره‌هایی چون انقلاب اسلامی و نیز جنگ تحمیلی را به چشم دیده‌ایم و معنی واقعی داشتن صلح را با گوشت و خونمان می‌فهمیم. من این احساس را در قالب مجسمه بروز داده‌ام.

این هنرمند مجسمه‌ساز ادامه داد: به عقیده من زمان کافی برای صلح در کشورمان نبوده و مردم ما این حق را دارند که با اصلی به نام صلح بیشتر خو بگیرند و با آن آشنا شوند. مجسمه من با نام "پرواز" این واژه مقدس را به تصویر می‌کشد.

وی مجسمه "پرواز" را برگرفته از داستان حضرت نوح (ع) دانست و در این مورد توضیح داد: وقتی حضرت نوح (ع) با یارانش در کشتی خود بود از کلاغی خواست که برود و ببیند که زمین خشک است یا خیر که او رفت و نیامد. او از کبوتری خواست که این کار را انجام دهد که آن کبوتر رفت و با برگی از درخت زیتون بازگشت تا بگوید زمین دوباره قابل سکونت شده است. از اینجا بود که کبوتر با شاخه زیتون به نماد صلح تبدیل شد. من هم مفهوم این اثر را از این داستان گرفته‌ام.

شانس بیان کرد: در این مجسمه به فیگوری از انسان و کبوتر رسیدم که در فضایی هنری ترسیم شده و در آن به رابطه انسان با اتم نیز اشاره‌ای کوتاه داشته‌ام.

این عضو هیئت مدیره انجمن مجسمه‌سازان در مورد کاربرد اتم در این اثر توضیح داد: رابطه اتم با انسان از یک سو و رابطه انسان با کائناتی که از اتم ساخته شده است از سوی دیگر، در این مجسمه به ظهور رسیده است.

قابلیت انسانی یک منظره شهری

وی بیان کرد: این دومین اثر من است که مرتبط با محیط شهری است. کلیت اثر به‌ وسیله نشانه شکل گرفته است. خطی انتزاعی که به فضای درون شکل فرو می‌رود و فضای تهی آن فیگوری لمیده را می‌سازد و چون در فضای شهری قرار گیرد، منظر شهری را به درون می‌آورد ولی به منظر شهری، سیمایی انسانی می‌بخشد.

شانس ادامه داد: فیگورهایی که داخل این منظر و بصورت رئال ساخته شده‌اند، بیش از آنکه با یکدیگر در ارتباط باشند با این منظر در ارتباط هستند، در نتیجه اثر به استعاره‌ای تصویری از قابلیت انسانی یک منظره شهری بدل می‌شود. این اتفاق نه در فضای بسته رخ می‌دهد و نه در فضایی غیر از مجسمه شهری، لذا مجسمه پرواز همسو با تحول مفهومی منظر شهری از کیفیتی بصری به مفهومی فرهنگی در نگاه معاصر به منظر شهر است.

وی در پایان سخنان خود گفت:‌ طول فیگور انسانی این مجسمه 6 متر است و فضای کلی  آن به 10 متر می‌رسد. ساختار اصلی آن از فولاد است ولی از قطعات برنزی نیز در درون آن بهره برده‌ام. این مجسمه هنوز در تهران جانمایی نشده است.