به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از سونسکا، در سال 1963 اعضای کمیته نوبل با تصمیمی غیرمنتظره به این نتیجه رسیدند که نویسندگان مناقشه برانگیز را از فهرست خود حذف کنند. به این ترتیب ساموئل بکت ، پابلو نرودا، میخاییل شولوخف و ولادیمیر ناباکف از دایره انتخاب کنار گذاشته شدند. اندرس اوسترلینگ رییس کمیته معتقد بود نوشته های بکت با روح نوبل سازگار نیست و منفی نگرانه و پوچ انگارانه می نویسد و نوشته هایش موجب انتشار روح ناامیدی می شود.
ناباکف که هرگز برنده جایزه نوبل نشد، در این سال برای اولین بار نامزد دریافت این جایزه شد ، اما بلافاصله کنار گذاشته شد. اوسترلینگ در این باره نوشته است که نویسنده کتابی چون «لولیتا» نمی تواند به عنوان برنده جایزه نوبل انتخاب شود. با این حال او تایید می کند که سبک نویسندگی ناباکف عالی است اما یادآور می شود که با همه قریحه وی، او نمی تواند منتخب نوبل باشد.
در میان نامزدهای سال 1963 دیگر نویسندگانی که به دلیل مسایل اخلاقی و امور سیاسی از سوی کمیته رد شدند، پابلو نرودا بود که بعدها در سال 1971 این جایزه را دریافت کرد. میخاییل شولوخف نیز در سال 1965 این جایزه را به خانه برد. در این سال اوسترلینگ تاکید کرده بود که دیدگاه های سیاسی این نویسندگان نمی تواند موجب رد شدن آنها باشد و او نرودای شاعر را تقدیر می کند. اما سیاست های کمونیستی وی و ادای احترام وی به استالین که به طور فزاینده در شعر او دیده می شود، این پرسش را مطرح می کند که آیا او می تواند منطبق با اهداف جایزه نوبل باشد؟
درباره شولوخف نویسنده روسی نیز که یک بار دیگر در ردیف نامزدها قرار گرفت، کمیته هم از سوی اعضای آن و هم از بیرون در فشار بود. نوشته اوسترلینگ نشان می دهد که هم به دلیل کیفیت نوشته ها و هم اصالت آنها کمیته مجبور بود درباره شولوخف نظری داشته باشد و می نویسد: کمیته آماده است تا عدالت را در برابر این نویسنده برجسته روایت های روسی در نظر داشته باشد، اما در حالتی که به عنوان تبلیغ مستقیم شناخته نشود.
در سال 1963 تعداد نامزدهای آکادمی 80 نفر بود که با امروز که بین 200 تا 300 نفر متغیر است، قابل مقایسه نیست.
اودن یکی از این نامزدها بود که در کنار بورگس و ناباکف به عنوان نامزد اولیه مطرح شده بود. نلی ساکس برای اولین بار وارد این فهرست شده بود و سال 1966 این جایزه را دریافت کرد. در نهایت گئورگوس سفریس شاعر یونانی، دبیلو.اچ.اودن شاعر آمریکایی، پابلو نرودا شاعر شیلیایی، ساموئل بکت زاده نمایشنامه نویس ایرلندی، یوکیو میشیما رمان نویس، شاعر و نمایشنامه نویس ژاپنی و آکسل سندموس رمان نویس دانمارکی به عنوان 6 چهره اصلی انتخاب شدند.
اما سفریس شاعر یونانی که در نهایت به عنوان برنده انتخاب شد موردی جدید برای تصمیم گیری نبود. او که 30 سال پیشتر اولین شعرش را منتشر کرده بود چهره شناخته شده ای بود و به صورت روزافزونی به عنوان صدای شعر نوی یونان مطرح بود. او ریشه هایی قوی در شعر کلاسیک و تاریخ یونان داشت. وی اولین بار در سال 1955 از سوی تی.اس.الیوت نامزد دریافت نوبل شده بودو دارای مخاطبان وفادار و قابل توجهی بود. آثار سفریس به زبان سوئدی نیز ترجمه شده و تصاویر شعری او برای مردم سوئد نیز شناخته شده بود.
وی در مصاحبه ای گفته بود اهدای این جایزه نه برای اشعار او بلکه به طور کلی برای دنیای شعر مغتنم است و وی باور دارد که شعر برای دنیای مدرن امروز ضروری است . شعر از زندگی مردم ریشه می گیرد و درباره اعتماد است.
در این سال اندرآس اوسترلینگ ریاست کمیته نوبل را برعهده داشت. وی با صدور اعلامیه ای اعلام کرده بود کمیته دلایل بسیاری برای اهدای جایزه به سفریس دارد.
نظر شما