شاعر ایرلندی جایزه شعر الیوت را برد

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از آیریش تایمز، این جایزه که از مهم‌ترین جوایز شعری بریتانیاست و به اشعار انگلیسی‌زبان تعلق می‌گیرد، موریسی را برای مجموعه شعری با عنوان «اختلاف منظر» شایسته دریافت این جایزه دانست.

این مجموعه که پنجمین مجموعه شعر این شاعر است اشعاری از زاویه سیاسی، تاریخی و فردی را در خود جای داده است.

وی که از میان 10 نفری که در فهرست نهایی جای داشتند به عنوان برنده انتخاب شد، شاعری بلفاستی است که به عنوان برنده این جایزه 15 هزار پوندی انتخاب شده است.

موریسی که در بلفاست زندگی می‌ کند در مرکز شیموس هینی دانشگاه کویین در رشته نویسندگی تدریس می کند و ملک الشعرای این شهر نیز هست.

او می گوید نمی تواند تحلیل کند که چرا تا کنون ایرلند زادگاه شاعران بزرگی بوده و فکر می کند سنت های شهرهای کوچک فوق العاده است و چنین ظرفیت هایی ایجاد می کند.

امسال ریاست گروه داوران این رقابت بر عهده ایان دوهیگ بود و او فهرست نهایی این رقابت را درخشان و خیره کننده خوانده بود و سرانجام این شاعر ایرلندی را از میان آنها به عنوان برنده معرفی کرد.

این شاعر که متولد 1972 است تاکنون پنج مجموعه شعر منتشر کرده که اولینشان با نام «اینجا و آنجا» در سال 2002 منتشر شد.

او در سال 2010 با مجموعه شعر «از ورای پنجره میدان» به عنوان برنده جایزه شعر آیریش تایمز انتخاب شد و اولین شعر این مجموعه همچنین به عنوان برنده قابت شعر ملی بریتانیا در سال 2007 انتخاب شد.

سیاران کارسون در سال 1993، پال مولدون در سال 1994، میشل لانگلی در سال 2000 و شیموس هینی در سال 2006 دیگر شاعران ایرلندی بوده‌اند که جایزه شعر الیوت را به خانه برده‌اند.

در رقابت امسال جایزه تی. اس. الیوت هلن مورت برای «خیابان تقسیم»، رابین رابرتسون  برای «تپه درها»، موریس ریوردان برای «آب دزد»، دالجیت ناگرا برای «رامایانا: بازگویی یک روایت»، دانی آبس برای «حرف بزن طوطی پیر»، جورج سیرتس برای «ماشین بد»، آن کارسون برای «مدرک سرخ» و مونیسا علوی برای «در دوره جدایی‌ها» از دیگر نامزدهای فهرست نهایی بودند.

10 نامزد امسال با بررسی 113 مجموعه شعری انتخاب شدند.

این جایزه که امسال بیستمین دوره خود را تجربه می‌کند، به یاد تی. اِس. الیوت شاعر، نمایشنامه‌نویس، منتقد ادبی و ویراستار آمریکایی ـ بریتانیایی اهدا می شود. او که خالق آثاری چون «سرزمین هرز» (۱۹۲۲) و «چهار کوارتت» (۱۹۴۳) بود، به عنوان رهبر جنبش نوسازی شعر و شاعری شناخته می شود.