«آرایش غلیظ» فیلمی برای بیان نامردی‌هاست/ فیلمنامه تقلیدی نیست

به گزارش خبرنگار مهر، در این نشست که در حاشیه سومین هم‌اندیشی سینماگران و متفکران جبهه فرهنگی فکری انقلاب اسلامی بعد از نمایش فیلم برگزار شد هادی مقدم دوست پیرامون ایده، نگارش و تولید این فیلم سینمایی گفت: چند سال گذشته من به همراه حمید نعمت الله دورخیزی برای ساختن یک اثر تصویری داشتیم که در نهایت موفق به ساخت آن نشدیم اما این طرح عناصری داشت که بسیاری از جزییات آن برای ما جذاب بود از این روز تصمیم گرفتیم با پیش رو قرار دادن این جزییات و عناصر طرحی که داشتیم اثری را تولید کنیم به نوعی مفاهیم نامردی و بی‌وفایی از اصلی ترین اهداف آن بود.

از هیچ فیلمی برای نگارش فیلنامه تاثیر نگرفتم

وی ادامه داد: در واقع با درنظر گرفتن این مفاهیم بود که تصمیم گرفتیم با داشته های طرح و همچنین تفکرات جدید کاری را شروع کنیم که در نهایت منجر به تولید فیلم سینمایی «آرایش غلیظ» شد که امیدوارم مورد پسند مخاطبان نیز قرار گرفته باشد.

این فیلمنامه نویس و کارگردان در بخش دیگری از صحبتهای خود تصریح کرد : من و حمید نعمت الله سالهای سال است که با هم دوست هستیم اما هیچ وقت چیزی که نوشتیم و تولید کردیم به شیوه مهندسی معکوس نبوده است بنابراین اگر برخی از دوستان معتقدند که فیلم ما ممکن است شبیه فیلم های فیلمسازان بزرگ جهان از جمله فیلم سینمایی «از نفس افتاده» باشد گمان نمی کنم اظهار نظر درستی باشد چراکه من به شخصه این فیلم را ندیدم که بخواهم از روی آن کاری را انجام دهم. من حتم دارم حمید نعمت الله هم از تاثیر مشخصی از هیچ فیلمی وارد فیلم خودش نکرده است. می توانم بگویم ما فقط سعی کردیم قصه ای را بنویسیم که مخاطب ایرانی با آن ارتباط برقرار کند.

مقدم دوست در این نشست نقد و بررسی با بیان اینکه قصه گفتن و نقل کردن اشکال مختلف دارد، خاطرنشان کرد: ما در زندگی روزمره خود برای بیان منظورهای خاصی که داریم از روایت ها و نقل های متفاوتی استفاده می کنیم و به معنای دیگر نوع به خصوصی از روایت را به دست گرفته و آن را برای مخاطب خود معرفی می کنیم. نگارش این فیلمنامه هم نوع خاصی از روایتگری است که امیدوارم مخاطب با آن ارتباط برقرار کرده باشد.

آرایش غلیظ سعی نکرد مانند برخی از فیلم ها فقط پلشتی ها را نشان دهد

سید محمد حسینی کارشناس و منتقد سینما هم در این نشست نقد و بررسی خاطرنشان کرد: قبل از اینکه بخواهم به نکاتی درباره این فیلم اشاره ای داشته باشم باید بگویم امسال من برای اولین بار پای بر روی نفسم گذاشتم و به کاخ جشنواره فیلم فجر رفتم و موفق شدم قسمت عمده ای از فیلم ها را ببینم گرچه تحمل تماشای کامل بعضی از این فیلم ها را نداشتم و در نیمه های اکران آنها از سالن بیرون می آمدم. از سویی دیگر فیلم هایی که من در جشنواره امسال دیدم فیلم هایی بودند که دوربین از بیرون به خانه می رفت و دیگر برنمی گشت. فیلم هایی که در فضای محدود می ماند و کارگردانان تصور می کردند با ایجاد این فضا می توانند مخاطب را جذب کنند در حالیکه داستان همین فیلم های از نظر من آپارتمانی به قدری در داستان پردازی تهی بودند که کار را برای تماشاگر سخت و اثر را ضعیف معرفی می کرد.

وی ادامه داد: اما با دیدن فیلم «آرایش غلیظ» ذهن من کمی راحت شد چرا که این فیلم یکی از معدود آثار سینمایی شرکت کننده در جشنواره بود که بالاخره از یک اتاق بیرون آمد و مانند امیر حسین ثقفی سعی نکرد فقط و فقط فضای کثیف و پلید جامعه را نشان دهد. این فیلم به نظر من نشان از تلاشی می داد که صاحبان اثر سعی در پیدا کردن معانی داشتند معانی که اگر چه در ذهن من با مفاهیمی که هادی مقدم دوست به آن اشاره کرد تفاوت دارد اما این حس که تماشاگر می تواند لاقل یک سینما را ببیند برای چنین فضایی ارزشمند و اقدامی تحسین برانگیز است.

حسینی در بخش دیگری از صحبتهای خود گفت: به نظر من این فیلم آن مفهومی را که هادی مقدم دوست به آن اشاره کرد ندارد بلکه به اعتقاد من مجموعه ای از بی قیدی آدم ها در کنتراست با همدیگر است. البته اینکه فیلمنامه بین واقعیت و فانتزی می چرخد کار خوبی است که نمی توان بر آن خرده گرفت. اما حضور شخصیت فانتزی فیلم (علی عمرانی)  به چه دلیلی به قیدی تبدیل شده که باید آن را ببینیم؟ سادگی و کم فهمی در رفتار این آدم وجود دارد که مخاطب بیشتر اوقات به جای همراهی در ته دل به او می خندد. اما می بینیم از سوی دیگر تماشاگر با شخصیتی که حامد بهداد آن را بازی کرده همراهی می کند. همه اینها به نظر من نشات گرفته از عجله برای نوشتن فیلمنامه است که باعث  شده آن اتفاقی که باید شاهدش باشیم نیفتد.

روش روایت صحیح در سینما را هنوز به طور کامل رعایت نکردیم

جهانگیر خسرو شاهی نویسنده و دیگر کارشناس شرکت کننده در این نشست نقد و بررسی گفت: فیلم آرایش غلیظ فیلم بسیاری شریفی است که در این وانفسای روزگار تلاش کرد تنفر از کار غیر فطری و غیر انسانی را به مخاطب سینمای ایران القا کند اما به نظر می آید در فیلم عجله هایی صورت گرفته که بهتر بود این امر اتفاق نمی افتاد. ما در این فیلمنامه داستان های رها شده ای  داریم که گویی همه دست به دست هم داده اند تا از فیلمنامه نویس تبعیت کنند برای آنچه که دوست دارد در پایان فیلم انجام شود. در حالیکه من معتقدم این فضا می توانست شکل بهتری به خود بگیرد.

وی افزود: اصولا دلیل این امر را نمی دانم که چرا به تازگی بسیاری از فیلمنامه نویسان ما که اتفاقا هنرمندان توانمندی هستند روایت درست حوادث داستان فلیمنامه در همان قالب کلاسیک را هم رعایت نمی کنند و دوست دارند دست به تجربه هایی بزنند که با چارچوب داستان مورد نظرشان تطابق ندارد. من معتقدم ما روش روایت صحیح در سینما را هنوز به طور کامل رعایت نکردیم در حالیکه مخاطب دوست دارد در همان قالب کلاسیک روایت سینمایی رد پای صحیح بیان هنری را در کار فیلمنامه نویس ببیند.

خسروشاهی در پایان تصریح کرد: متاسفانه در این فیلم ما روش بدی را در بیان هنری می بینیم که تا حدودی به کلیت کار لطمه وارد کرده است. ما در این فیلم داستان در داستان هایی را می بینیم که به نظر من نقطه ضعف کار است. در این فیلم آشفتگی هایی وجود دارد که علیرغم شرافتی که دارد از سوی نویسنده تلاش کرده که شر فیلنامه به نوعی خوابانده شود. این ها مواردی است که در جهت تماشاگر دیده نشده و تماشاگر با مشاهده این آشفتگی ها در پاره ای از موارد به بن بست می رسد.