به گزارش خبرنگار مهر، نهمین نشست صبح ناشر، یکشنبه 4 اسفند با حضور سید علی کاشفی خوانساری مدیر انتشارات حوا در مرکز رسانهای شیرازه برگزار شد.
کاشفی خوانساری در این نشست گفت: تا اهالی نشر ما، کار گروهی را یاد نگیرند، کاری از پیش نخواهیم برد. مرکز ثقل کار نشر، خواننده است. اگر از نقطه آخر شروع کنیم یعنی ویترین، توزیع، چاپ، صفحهآرایی، تصویرگری، ویرایش، محتوا و ... را در کنار هم بگذاریم، نشرمان روال منطقیتر و چرخه بهتری نسبت به حالا پیدا میکند چون در حال حاضر شاهد چرخههای جداگانه در این زمینه هستیم. یعنی اثر مستقل نوشته میشود. بعد صاحب اثر دنبال ناشر میگردد، ناشر را پیدا میکند و سپس ناشر کتاب را چاپ میکند. بعد از آن ناشر به دنبال سیستم پخش و توزیع میگردد. بعد از آن که شرکت پخش پیدا شد، به دنبال فروشنده میگردد و بعد از آن هم فروشنده کتاب، به دنبال خریدار میگردد.
وی افزود: ما در انتشارات حوا سعی کردیم این قاعده را، یعنی نگاه کردن به این چرخه از نقطه آخر، رعایت کنیم. با توجه به جایگاهی که مجله شهرزاد بین خوانندگانش دارد این کار را انجام دادیم. وقتی که کشور تحریم نبود، این مجله 20 هزار تیراژ داشت که امروز این رقم کاهش پیدا کرده است. با این حال میتوانیم بگوییم که شهرزاد 10 هزار خواننده وفادار دارد. هیچ کدام از کتابهای انتشارات حوا به سیستمهای پخش و توزیع سپرده نمیشود چون روش فعلی در چاپ و توزیع کتاب، مورد تائید ما نیست.
این ناشر گفت: در بازار فعلی تولید کتاب، به دلیل فراوانی تقاضای ناشران و محدودیت موسسات پخش، شرایط روز به روز برای ناشران سختتر میشود و یک ناشر باید کتابهایش را با 50 درصد تخفیف ارائه کند و یک سال بعد پولش را بگیرد. در چنین شرایطی، همکاری با سیستمهای پخش برای ناشر کوچک و متوسطی مانند حوا ممکن نیست چون سرمایهاش محدود است و برای برگشتن آن باید مدتی طولانی صبر کند و در نتیجه کار تعطیل خواهد شد. بنابراین به جای جلب مشتریهای جدید سعی کردیم مشتریان قدیمی خود را حفظ کنیم و با آنها ارتباط برقرار کنیم. به نظرم در شرایط فعلی نشر که رقم تیراژ کتاب، 500 نسخه است، احتیاجی به سیستم پخش و توزیع نیست و ما نیازمان را با اتکا به باشگاه مشتریانمان مرتفع میکنیم.
کاشفی خوانساری در بخشی از سخنانش گفت: یک لفظ مشترک به نام ناشر وجود دارد اما مصادیق این لفظ مشترک بسیار متفاوت از یکدیگر هستند. یک عده، ناشران دولتی هستند و هیچ نقشی جز تنگ کردن فضا برای ناشران خصوصی ندارند. نه سیاستگذاران فرهنگی تکلیف را روشن میکنند که بگویند ما اصلا ناشر خصوصی نمیخواهیم و نه این که شرایط کار ناشران خصوصی فراهم است. ناشران دولتی از بیتالمال استفاده میکنند و دغدغه مالی هم ندارند و جا را برای ناشران خصوصی کوچک و محدود میکنند. با این وجود اگر بازرسی به عمل بیاید، مشخص میشود که بسیاری از این ناشران دولتی، ضرر ده هستند. آن گروه از ناشران دولتی هم که موفق هستند، در رقابت با ناشران خصوصی عمل میکنند و سعی دارند با ورود به موضوعات عامهپسند، مجاری حیاتی ناشران خصوصی را به سهم خودشان تبدیل کنند.
مدیر انتشارات حوا ادامه داد: در میان ناشران دولتی، میتوانیم بگوییم که حدودا 10 ناشر بزرگ کودک و نوجوان داریم که معروف به ناشران بزرگ هستند و به دلیل فعالیتهایشان در دهههای 60 و 70 و حمایتهایی که از آنها شد، حالا دارای چاپخانههای بزرگ و سرمایه میلیاردی هستند. نشر حوا یک ناشر کوچک و متوسط است و باید با معیاهای کسب و کار کوچک بررسی شود. این نشر در مجموع 3 یا 4 نفر نیرو دارد و سالانه 10 تا 20 عنوان چاپ اول و دوم دارد که در بازار کوچکی که برای خود فراهم کرده، به مسیر خود ادامه میدهد.
وی گفت: در سالهای گذشته، دایرهای که وزارت ارشاد برای ناشران خودی تعریف کرده بود، محدود بود و از این که خیلی از ناشران کار نکنند، استقبال میشد. در سالهای اخیر، تحریم هم وجود داشت و بسیاری از ناشرانی که انگیزه کافی نداشتند، کار را تعطیل کردند. از طرف دیگر، ناشران دولتی هم در این سالها دچار مشکلات مالی شدهاند و فعالیت فرهنگیشان تبدیل به فعالیتهای تبلیغاتی شده است. دولتی که هم تولیدکننده محتوا، کتاب، توزیعکننده، تبلیغ کننده و ... باشد، عملا بازیگری است که میخواهد همه نقشهای یک نمایش را خودش به عهده بگیرد. اما بازار کتاب، خود به خود به سمت بازاری مانند دیگر کالاها و قانون عرضه و تقاضا پیش خواهد رفت و دولت اگر هم بخواهد نمیتواند مقابل این روند بایستد.
کاشفی خوانساری گفت: از حدود 10 ناشر بزرگ کودک و نوجوان کشور، 5 ناشر دولتیاند. در نمایشگاه کتاب تهران هم اگر 200 غرفه کتاب در بخش کودک و نوجوان برپا شود، یک سومشان دولتیاند. به نظرم این فضا طی سالهای آینده تغییر خواهد کرد و آن مسائل ایدئولوژیکی که در دهه 60 و 70 تعریف شده و برپایه آن راه ترویج یک اندیشه، سرمایهگذاری مستقیم در آن است، تغییر خواهد کرد.
نظر شما