رویدادی فراتر از خبر/شمارگانی که فقط عدد نیستند

شمار قربانیان حملات رژیم صهیونیستی به نوار غزه رو به افزایش است و در دو هفته یورش به این منطقه بیش از 583 نفر به شهادت رسیده اند و بر اساس اعلام سازمان ملل یک پنجم این قربانیان را کودکان کم سن و سال تشکیل می دهند. سکوت قدرت های بزرگ جهانی در قبال این کشتار و افزایش عدد کشته شدگان نشان می دهد که این آمار تبدیل به عددی بی معنی شده که جهانیان فقط نظاره گر افزایش تعداد آن هستند.

در این روزها تصاویری از غزه بر روی سایت ها قرار می گیرد که دل هر بیننده ای را به درد می آورد اما چرا هیچ اقدامی برای توقف کشتار مردم غزه انجام نمی شود.
کشورهایی که منتظرند تا به بهانه مبارزه با تروریسم اقدام به اعزام نیروی حافظ صلح به مناطق مختلف کنند همگی سکوتی معنادار را در قبال وضعیت این روزهای غزه اختیار کرده اند.

در این رابطه نباید به موضوع حمایت از مردم غزه با رویکردی سیاسی نگریسته شود. برخی افراد می گویند به رغم حمایت های چند ساله کشورهای اسلامی از مردم فلسطین بویژه غزه، گروه های فلسطینی در مورد بحران سوریه عملکرد مناسبی نداشتند. در پاسخ به این دیدگاه باید گفت آنچه اکنون در غزه در حال رخ دادن است یک فاجعه انسانی است و برای توقف این نسل کشی نمی توان با دید سیاسی راه به جایی برد.

نکته عجیب در این میان آن است که سوز و گداز غربی ها برای هواپیمای مسافری که بر فراز اوکراین سقوط کرده بیشتر از کودکانی است که با انفجار بمب های اسرائیلی کشته می شوند.

البته باید یادآور شد که کشورهای غربی به هیچ وجه از کشته شدن 290 مسافر این هواپیما ناراحت نیستند بلکه شاید از این ماجرا خشنود نیز باشند چون عاملی شده تا آنها بتوانند انتقامی سخت از روسیه بگیرند. اتحادیه اروپا تا کنون دوبار در خصوص این هواپیما نشست برگزار کرده اما با این وجود هنوز قاره سبز واکنشی درخور توجه درباره فجایع غزه نداشته است.

در این مورد توجه به این نکته ضروری است که حادثه سقوط هواپیما در شرق اوکراین، شباهت زیادی به هدف قرار گرفتن هواپیمای مسافری ایران بر فراز خلیج فارس توسط ناو آمریکایی نیمتز دارد. در آن حادثه نیز صدها نفر کشته شدند اما هیچ صدای از کشورهای غربی بلند نشد و نشستی نیز برای محکوم کردن عامل این حادثه برگزار  نگردید.

البته در میان سکوت دولتمردان کشورهای مختلف، تظاهرات از سوی انسان های آزاده در حمایت از مردم غزه برگزار می شود اما رهبران کشورها تا کنون اقدام عاجلی در این خصوص انجام نداده اند. در فرانسه "مهد آزادي بيان" پلیس با حامیان غزه درگیر شده، آنها را بازداشت کرده و راهپيمايي در حمايت از مردم فلسطين ممنوع اعلام شده است. اوباما برنده جايزه صلح نوبل، کشتار کودکان غزه را دفاع از خود ناميده و در گفتگوي تلفني با نتانياهو، نخست وزير رژيم صهيونيستي به جای تلاش برای توقف کشتار مردم بی گناه فلسطين، به او اطمينان داده که کاخ سفيد از تل آويو حمايت مي کند.

در این میان گویا اخبار فجایع غزه به تازگی به دست پادشاه سعودی رسیده و وی بعد از دو هفته کشتار مردم فلسطین، با عبدالفتاح السيسی، رئيس جمهور مصر، تماس تلفنی گرفت تا از طرح قاهره برای آتش بس در غزه حمايت کند طرحی که بر مبنای پيش نويس يک هيئت اسرائيلی در تل آويو نگاشته شده و تنها منافع صهيونيست ها را تامين مي سازد.

داعشی ها هم که اين روزها برای خودشان خلافتی دست و پا کرده اند و مردم بی گناه را در عراق و سوريه به بهانه های واهی همچون تماشای مسابقات جام جهاني و يا نرفتن به نماز جمعه خليفه شلاق می زنند، رسما اعلام کرده اند که مبارزه با صهيونيست ها در برنامه آنها نيست. علمای وهابی هم که تا ديروز انواع فتواهای عجيب و غريب برای جهاد در سوريه را از خود صادر مي کردند، سکوت کرده اند. نه صدايی از محمد العريفي سعودی بلند می شود و نه شيخ يوسف قرضاوی فتوای آتشين می دهد. همین موارد موجب شده تا شایعات مربوط به ارتباط این گروه ها با رژیم صهیونیستی قوت بیشتری بگیرند.

حکایت این روزهای غزه ماجرایی است که به راحتی می توان جریان استانداردهای دوگانه غرب را در مورد آن مشاهده کرد. اسرائیل این غده سرطانی به مدد ثروت هنگفت صهیونیست ها در اغلب کشورهای جهان نفوذ کرده و اغلب سیاستمداران غربی به نوعی نمک گیر سفره آنها هستند. این رژیم از یک سو به حدی در مورد قدرت پوشالی خود غلو کرده و از سوی دیگر چنان به قوانین بین الملل بی توجه است که گویا کشورهای جهان به این دیدگاه رسیده اند که بهتر است کاری به کار اسرائیل نداشته باشند.

آری دنیایی که ما در آن زندگی می کنیم این چنین است که از یک سو چشم و گوش خود را به تحولات گوشه ای از جهان می بنیدم و از سوی دیگر با سوء استفاده از قربانیان یک هواپیما تلاش می کنیم تا انتقام خود را از روسیه بگیریم و در این میان آنچه اهمیت ندارد خون انسان هایی است که بیگناه در اوکراین، غزه، نیجریه، آفریقای مرکزی، مصر، سوریه و .... بر زمین ریخته می شود.

تا چندی دیگر اجلاس سالانه مجمع عمومی سازمان ملل برگزار می شود و باید دید نتانیاهو که دو سال قبل با یک نقاشی در مورد فعالیت هسته ای ایران موجب تمسخر خود از سوی جهانایان شد اینبار چه تصویری را در پشت سکوی سبز سازمان ملل نمایش می دهد تا از مظلومیت صهیونیست ها دفاع کند؟

----------------------------

عبدالحمید بیاتی